Założycielem naszego Koła, które nosiło wówczas nazwę Koło Nr 41, był łowczy powiatowy z Sulęcina kol. Chryniewicz. Koło to liczyło kilku członków, a byli nimi koledzy: Chryniewicz, Liternowski, Tomkowicz, Major, Matusewicz, Jacuk. Jako datę powstania Koła Łowieckiego Nr 41 przyjmuje się rok 1952, kiedy to P.Z.Ł. przysłał swoich przedstawicieli do Rzepina celem przeprowadzenia egzaminów dla członków miejscowych kół łowieckich. Zaliczenie tegoż egzaminu było równoznaczne z przyznaniem uprawnień do wykonywania polowania oraz wpisaniem do rejestru P.Z.Ł. Kół Łowieckich, których członkowie zdali egzamin łowicki. Także za dokładną datę powstania naszego Koła Łowieckiego przyjmuje się 22 czerwca 1952.

Na początku swojej działalności Koło Łowieckie Nr 41 dzierżawiło obwód o powierzchni ponad 50 tys. ha. W linii prostej obwód sięgał od Kostrzyna do Torzymia. Niejednokrotnie polowania wyglądały w ten sposób, że pędzono mioty z Ośna w kierunku Torzymia, następnie na stacji kolejowej w Torzymiu oddawano upolowanego zwierza do punktu skupu. Płacono wówczas od ręki i to nie tak całkiem mało, bo np. za 1 kg dzika 10zł, a za 1 kg jelenia 14zł. (jeden nabój do sztucera kosztował wówczas 10zł)

W 1957 roku nastąpił podział Koła na dwa - "Knieja" – dzierżawiąca obwody 104 i 10 oraz "Tumak" – dzierżawiący obwody 102 i 118. W Kole "Tumak" zostali wówczas wszyscy leśnicy. Po podziale do "Kniei" należeli: Dominik Piotrowicz - pełniący funkcję prezesa, Marian Szynlet - łowczy koła, E. Buczyński - sekretarz koła, Marian Major, Jan Major, Czesław Ziemba, Bronisław Liczbiński, Wojciech Kuśnierek, Stanisław Matczak, Marin Wywrocki, Władysław Broda, Roman Wach oraz koledzy Klimowicz i Suchecki. Większość z wymienionych powyżej kolegów już nie poluje lub odeszła z naszego grona do Krainy Wiecznych Łowów. Obecnie najstarszym członkiem naszego Koła jest liczący 82 lata kol. Marian Major, ponadto do najstarszych członków "Kniei" na dzisiaj należą: Wojciech Kuśnierek, Marian Wywrocki, Władysław Broda, Jan Zienkowicz oraz Stanisław Liczbiński - pełniący funkcję łowczego koła nieprzerwanie przez 25 lat a obecnie pełni funkcję Prezesa Koła. Należy również dodać, że w kole łowieckim "Tumak" polują do chwili obecnej kol. Adam Matusiewicz oraz kol. Jacuk.

W tamtych latach roczne pozyskanie zwierzyny grubej było na poziomie obecnego, więcej natomiast było zwierzyny drobnej. Strzelano bażanty, kuropatwy oraz zające, których w najlepszych czasach odławiano po 300 sztuk rocznie. Niektórzy myśliwi pamiętają również, że w okolicach Ośna można było spotkać dropie.

Do ważniejszych wydarzeń w historii Koła należy również fakt zamiany na początku lat 80. obwodu nr 10 obejmującego tereny Bobrówki, dorzecza Ilanki sięgającego pod Torzym na obwód 133 obejmującego przyległe tereny do miejscowości: Lubień, Smogóry, Grabno i Połęcko. Zamiana ta podyktowana była zmniejszaniem odległości myśliwych do łowiska. Obecnie koło Łowieckie "Knieja" liczy 56 członków, w tym 3 dla których koło jest kołem niemacierzystym oraz 2 kandydatów. Na jednego myśliwego przypada 208 ha łowiska. Myśliwi z "Kniei" to najczęściej okoliczni mieszkańcy, lecz są i tacy koledzy, którzy na polowanie przyjeżdżają z: Poznania, Zielonej Góry, Gorzowa, Śląska, Gniezna, Bydgoszczy a nawet Krakowa.

Koło dzierżawi dwa obwody łowieckie - obwód 104 o powierzchni 6951 ha, w tym 2090 ha lasow, obejmujący tereny takich miejscowości jak: Gronów, Stańsk, Spudłów, Chartów, Czarnów i Żabice oraz obwód 133 o powierzchni 4690 ha, w tym 1661 ha lasów, a tereny obwodu obejmują takie miejscowości jak: Smogory, Lubień, Lubów, Grabno, Połęcko. Łączna powierzchnia obu dzierżawionych obwodów wynosi 11 641 ha, średni udział gruntów leśnych wynosi około 30%, a w zdecydowanej większości przeważają lasy iglaste. Na terenie obwodu 104 znajduje się 36 ambon, 5 paśników, 85 lizawek z solą oraz 3,4 ha poletek łowieckich a są to poletka żerowe. Wszystkie urządzenia łowieckie są przydzielone pod stałą opiekę myśliwym, którzy odpowiedzialni są na stałe za ich stan techniczny. Obydwa obwody podzielone są na rewiry i tak w obwodzie 104 znajdują się ich 30, natomiast w obwodzie 133 - 15 rewirów, Podział taki ułatwia wpisy do książki ewidencji myśliwych w łowisku oraz lokalizację myśliwych w łowisku co ważne jest ze względów bezpieczeństwa.

Oprócz podziału na rewiry, co okazało się bardzo praktyczne i tak dla nas bliższe są nazwy zwyczajowe miejsc w łowisku niż przydzielone im numery i każdy z nas wie, gdzie jest: "Sybir", "Zwały", "Drewniany Kamień", "Za Stodołą", "Głęboka Orka", "Cypel" czy też "Śmierdzące".

Co roku w okresie zimowo-wiosennym członkowie Koła biorą udział w akcji zdejmowania wnyków, których ciągle przybywa. Bywa, że podczas akcji myśliwi zdejmują do kilkudziesięciu wnyków.

Pomyślnie układa się współpraca z Nadleśnictwem Ośno, władzami Gminy, myśliwymi sąsiadujących kół łowieckich, jak również z ludnością wiejską oraz ze szkołami na terenie obwodów. Corocznie Koło nasze zasila materialnie młodzież szkolną pieniędzmi przeznaczonymi na wycieczki.

Plan pozyskiwania zwierzyny grubej na obu obwodach obecnie wyniósł: 34 Jelenie - w tym 12 byków, 135 Saren- e tym 65 rogaczy oraz 150 dzików. Oprócz wymienionej zwierzyny myśliwi z "Kniei" polują na: lisy, jenoty, borsuki, dzikie kaczki oraz dzikie gęsi. Bardzo dużo atrakcji dostarczają polowania na dzikie gęsi dzięki bezpośredniemu sąsiedztwu z Rezerwatem Słońsk, gdzie w okresie jesiennym na obwodzie 104 przylatują setki tysięcy dzikich gęsi. W historii Koła stałe miejsce zajęły organizowane corocznie zawody strzeleckie, które w ostatnich latach powiązane są z obowiązkowym przestrzeliwaniem bronii, przed rozpoczęciem sezonu polowań.

Największym problemem koła w ostatnich latach, jak również innych kół, to sprawa odszkodowań wypłacanych rolnikom za szkody wyrządzone przez zwierzynę w uprawach rolnych. Bywa i tak, że Koło płaci rolnikom rocznie sumy dochodzące do 100 tyś. złotych. Dlatego też myśliwi z "Kniei" bardzo dużo czasu poświęcają pracy społecznej, między innymi grodzą najbardziej narażone uprawy siatkami, pastuchami oraz przez cały okres wegetacji na niektórych plantacjach organizowane są nocne dyżury myśliwych. Wobec niskich cen skupu dziczyzny oraz wspomnianymi odszkodowaniami wypłacanymi rolnikom, corocznie Koło sprzedaje dla Biur Polowań zwierzynę przeznaczoną na odstrzał przez myśliwych zagranicznych. Co roku w naszych łowiskach myśliwi zagraniczni pozyskują ok. 35 rogaczy, a w ostatnich latach koło nasze zaczęło organizować również po kilka polowań zbiorowych – pędzonych dla myśliwych z Niemiec, Francji i Belgii. Pieniądze uzyskane z takich polowań zasilają w sposób znaczący budżet Koła, dlatego polowanie te wymagają bardzo dużego przygotowania i dużego zaangażowania członków koła. Od ubiegłego roku organizujemy także polowania dewizowe na dzikie gęsi.

Oprócz polowań indywidualnych, dużo wrażeń i przyjemności dostarczają coroczne polowania zbiorowe organizowane dla członków naszego Koła. W stały kalendarz weszły takie polowania jak: Hubertowskie, Wigilijne, Noworoczne oraz ostatnie kończące sezon polowań zbiorowych. Polowania te są o tyle ważne, że dają możliwość spotkania się z kolegami w szerokim gronie, przebiegają w miłej i serdecznej atmosferze i oprawione są pełną ceremonią tradycji i zwyczajów myśliwskich.

Niech nam nasza "Knieja" darzy przez następne 50-lat a św. Hubert ma w swojej opiece.

Wstecz