drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Inne, Inne, Zobowiązano do dokonania czynności, II SAB/Go 33/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2014-05-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Go 33/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.

Data orzeczenia
2014-05-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-03-11
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Sędziowie
Grażyna Staniszewska
Marek Szumilas /przewodniczący/
Sławomir Pauter /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Inne
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano do dokonania czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Szumilas Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Sławomir Pauter (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2014 r. sprawy ze skargi G.K. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowego Polskiego Związku [...] do rozpatrzenia wniosku skarżącego G.K. z dnia [...] r., w terminie 30 dni od zwrotu organowi akt administracyjnych sprawy, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała rażącego charakteru, III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] na rzecz skarżącego G.K. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

G.K. wnioskami z dnia [...] lutego 2014 r. zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego o udostępnienie na podstawie art. 2 ust. 1, art. 10 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 poz. 1198 ze zm.) sprawozdań finansowych oraz protokołów z Walnych Zgromadzeń Koła Łowieckiego "G" z okresów 2008/2009, 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012, 2012/2013, a także protokołu z kontroli Okręgowej Komisji Rewizyjnej w Kole Łowieckim "G" z dnia [...] października 2012 r.

Skargą z dnia [...] marca 2014 r. G.K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskami z dnia [...] lutego 2014 r. Jednocześnie strona zarzuciła Zarządowi Okręgowemu PZŁ naruszenie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej przez przyjęcie, że zachodzą podstawy do odmowy udzielenia informacji publicznej, niezachowanie wymaganego terminu udostępnienia tych informacji. Na tej podstawie G.K. wniósł o zobowiązanie w/w organu do udzielania żądanych informacji i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi strona wyjaśniła, że skierowane do ZO PZŁ zapytanie zmierzało do uzyskania informacji ściśle związanych z realizacją zadań stawianych przez ustawę – Prawo łowieckie poprzez możliwość zapoznania się z treścią uchwał podejmowanych przez gremium jakim jest ZO PZŁ oraz zapoznania się ze sposobem realizacji zapisów statutu zrzeszenia, a w szczególności uzyskania informacji czy koła łowieckie wykonują obowiązek przedkładania uchwał organowi nadrzędnemu jakim jest ZO i w jaski sposób podmiot ten wykorzystuje te uchwały. Ponadto strona podkreśliła, że informacja o ilości danych gatunków zastrzelonych w danym okręgu, wysokości wyrządzanych przez zwierzynę szkód oraz budowie urządzeń łowieckich stanowią informację cenną dla osób zainteresowanych przyrodą, a jednocześnie są wskazaniem sposobu w jaki koło łowieckie wywiązuje się z nałożonych zadań. Takie informacje wynikały by również z żądanych dokumentów, a ponadto stanowiłby informację o sposobie realizacji funkcji nadzorczej ZO wobec kół łowieckich.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy PZŁ wniósł o jej oddalenie, wskazując jednocześnie, że pismem z dnia [...] marca 2014 r. poinformowano G.K. o możliwości zapoznania się z żądanymi dokumentami, w określonym ustawą o dostępie do informacji publicznej zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. – dalej jako "p.p.s.a.") Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Sąd może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd (por. np.: wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., I OSK 601/05, Lex nr 236545)., iż skarga na bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej jest dopuszczalna bez uprzedniego wzywania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 p.p.s.a.

Dla oceny, czy organ pozostaje w bezczynności w zakresie udzielenia informacji publicznej, czego dotyczy niniejsze postępowanie, istotne znaczenie ma ustalenie, iż dysponuje on informacją, która jest informacją publiczną w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112 poz. 1198 ze zm. – dalej jako "ustawa" ) oraz, że jest on podmiotem zobowiązanym do udostępnienia tej informacji. Przy czym stosownie do treści art. 4 ust. 3 ustawy podmioty określone w ust. 1 i 2 tego artykułu są zobowiązane do udzielenia informacji, jeśli są w jej posiadaniu. W dalszej kolejności ustaleniu podlega, czy organ udostępnił żądaną informację (lub podjął inne ustawą określone czynności) w określonym ustawą terminie ( art. 13 ust. 1 i 2 ustawy).

Bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. (T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109). Na gruncie wskazanej powyżej ustawy przez bezczynność organu rozumieć należy sytuację, w której organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Natomiast stanowisko organu o odmowie udzielenia informacji winno przybrać procesową formę decyzji administracyjnej, co uzasadnia stosowanie w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 - zwanej dalej "k.p.a.")

Opisane okoliczności faktyczne niniejszej sprawy nie są sporne. Zaskarżona bezczynność wynika z faktu, że wnioskodawca nie uzyskał odpowiedzi na pytanie w trybie i terminie przewidzianym w ustawie.

W pierwszej kolejności należy zatem wyjaśnić, iż zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r. poz. 1226) Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulacje liczebności populacji zwierząt łownych. Zaś łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej (art. 1 tej ustawy). Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią własność Skarbu Państwa (art. 2 przedmiotowej ustawy). Zatem, w świetle przepisów ustawy Prawo łowieckie, Polski Związek Łowiecki wykonuje m. in. zadania administracji państwowej związane z wyrażonym w art. 5 oraz art. 74 ust. 2 Konstytucji obowiązkiem ochrony środowiska naturalnego (porównaj: motywy uzasadnienia do wyroku TK z dn. 6.11.20102 r., sygn. K 21/11, opubl. OTK-A 2012/10/119). Zadania te wykonują także koła łowieckie jako podstawowe ogniwo organizacyjne w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa. Stanowi o tym przepis art. 33 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie. Przy czym koła łowieckie posiadają osobowość prawną, którą nabywają w momencie nabycia członkostwa w Polskim Związku Łowieckim. Podmioty te prowadzą swoją działalność na podstawie prawa łowieckiego, statutu oraz uchwał organów Polskiego Związku Łowieckiego i koła łowieckiego (§ 31 statutu Polskiego Związku Łowieckiego, stanowiącego załącznik do uchwały XXI Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ z dnia 2 lipca 2005 r. w sprawie uchwalenia Statutu Polskiego Związku Łowieckiego).

Dalej wskazać należy, że podstawowym podmiotem wydzierżawiającym obwody łowieckie jest koło łowieckie. Zatem na dzierżawionym przez siebie obwodzie koło ma obowiązek realizacji celów i zadań łowiectwa, tj. prowadzenia gospodarki łowieckiej (art. 8 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie) rozumianej jako element ochrony środowiska przyrodniczego, obejmującego ochronę zwierząt łownych, gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej. Nadto wskazać należy, że koła łowieckie współpracują z jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, albowiem obowiązane roczne plany łowieckie sporządzane przez koła – dzierżawców, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) podlegają zatwierdzeniu przez nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Przepis art. 4 ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a w szczególności kategorie podmiotów wskazane w punktach 1-5. Użycie wyrazu "w szczególności" powoduje, że mamy tutaj do czynienia z przykładowym, otwartym katalogiem podmiotów, które mogą być obowiązane do udostępnienia informacji publicznej. Zatem żeby dany podmiot mógł zostać zaliczony jako podmiot podlegający ustawie o dostępie do informacji publicznej, to co do zasady musi on mieścić się w definicji "władzy publicznej", bądź "innego podmiotu wykonującego zadania publiczne" oraz może w ramach wykonywania powierzonych mu zadań publicznych wytwarzać lub pozyskiwać informację publiczną.

Niewątpliwie bowiem, skoro jak już wyżej wywiedziono koła łowieckie wykonują zadania administracji państwowej związane z łowiectwem w rozumieniu art. 1 ustawy Prawo łowieckie, to co do zasady, mogą być one zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Takie stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt I OZ 1155/13.

Z kolei wyjaśnić należy, iż pojęcie "informacji publicznej" ustawodawca określił w przepisach art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazując, że informacją tą jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ust. 1 i 2, przy czym dokumentem urzędowym, w rozumieniu przepisów omawianej ustawy, jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. Ponieważ sformułowania zawarte w art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej nie są zbyt jasne, przy ich wykładni należy kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, zgodnie z którym obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych podmiotów w zakresie, w jakim wykonują one zadania publiczne i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Zgodnie z ust. 2 art. 61 Konstytucji RP prawo do uzyskiwania informacji dotyczy również dostępu do dokumentów. Ograniczenie tego prawa może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w odrębnych ustawach przesłanki dotyczące ochrony wolności i praw innych osób oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (art. 61 ust. 3 Konstytucji RP). W myśl art. 61 ust. 4 Konstytucji RP tryb udzielania informacji, o których mowa w tym artykule, określają ustawy i realizację powyższego przepisu stanowi właśnie ustawa o dostępie do informacji publicznej.

W świetle powołanych przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz Konstytucji RP pojęcie informacji publicznej musi być rozumiane szeroko. W orzecznictwie i piśmiennictwie powszechnie zatem przyjmuje się, że za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez szeroko rozumiane władze publiczne, a także inne podmioty sprawujące funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Charakter informacji publicznej mają również informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich się odnoszące. Informację publiczną stanowi zatem treść wszelkiego rodzaju dokumentów nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany podmiot. Przymiot taki posiada także treść dokumentów, których podmiot używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań. Jednocześnie podkreślić należy, iż informacją publiczną są nie tylko dokumenty o charakterze urzędowym. Pojęcie dokumentu zawierającego informację publiczną ma znaczenie daleko szersze. W orzecznictwie zwraca się bowiem uwagę, że opinie biegłych sporządzone dla potrzeb sprawy administracyjnej, chociażby dotyczyły osób sprawujących funkcje publiczne, lub umowy cywilne, ewentualnie pełnomocnictwa, nie stanowią dokumentów urzędowych. Pomimo tego, jeżeli dokumenty takie zawierają informację publiczną, to służyć będzie do nich dostęp na podstawie przepisów ustawy z 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wynika to z faktu, iż informacją publiczną może być udostępnienie dokumentu, akt i materiałów, które świadczą lub mogą świadczyć o działalności organu władzy publicznej i innych podmiotów zobowiązanych na gruncie omawianej ustawy do udostępniania informacji publicznej.

Bez znaczenia przy tym jest, w jaki sposób dokumenty znalazły się w posiadaniu danego organu. Ważne bowiem jedynie jest to, by dokumenty takie służyły realizowaniu zadań publicznych i odnosiły się do niego bezpośrednio. Co więcej walor informacji publicznej mają dokumenty, akta i inne materiały wytworzone przez wskazane organy i podmioty, jak też inne dokumenty, akta i materiały, które wprawdzie nie zostały przez nie wytworzone, ale są w ich posiadaniu, gdyż związane są z realizacją przez nie prawem przewidzianych zadań publicznych.

Krótko mówiąc zgodnie z powołanymi przepisami informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, która podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach oraz w trybie określonym w ustawie. Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy udostępnieniu podlega informacja publiczna o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej. Informacją publiczną są przy tym dokumenty bezpośrednio wytworzone przez dany organ, jak i te, których używa on przy realizacji przewidzianych prawem zadań.

Oznacza to, że w zakresie prowadzenia gospodarki łowieckiej rozumianej jako działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny realizowana w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców, dokumenty gromadzone przez PZŁ stanowią informację publiczną podlegającą udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Także uwzględniając powyższe rozważania dotyczące publicznoprawnego charakteru niektórych kompetencji Polskiego Związku Łowieckiego uznaje się, że informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych Związku, co do zasady, jest również informacją publiczną (por. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 89/13). W każdym przypadku wystąpienia o udzielenie informacji publicznej dotyczących wskazanych kwestii, Związek obowiązany jest do jego indywidualnej i wnikliwej oceny w celu ustalenia, czy objęta nim informacja istotnie ma charakter informacji publicznej.

W rozpatrywane sprawie strona wniosła wniosek o udostępnienie sprawozdań finansowych koła łowieckiego oraz protokołu kontroli Komisji rewizyjnej przeprowadzonej w tym kole, a znajdujących się w zasobach Zawiązku Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Informacja ta, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, podlega niewątpliwie udostępnieniu w zakresie, w jakim dotyczy gospodarki łowieckiej, w tym przede wszystkim odstrzału zwierząt, zatwierdzonego planu łowieckiego, czy też budowy urządzeń łowieckich, ale także odpowiednio w zakresie wewnętrznej organizacji i funkcjonowania Związku.

Uwzględniając powyższe, nie budzi wątpliwości, iż Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego może być dysponentem, a jednocześnie zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. Otrzymawszy wniosek o udzielenie informacji publicznej Zarząd zobowiązany był rozpatrzyć go zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym ocenić, w jakim zakresie odnoszą się one do informacji o charakterze publicznym, i w konsekwencji podjąć odpowiednie czynności, tj. udzielić żądanej informacji (art. 14 ust. 1 ustawy), względnie poinformować, iż żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej, wydać decyzję, o której mowa w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy, bądź wreszcie, stosownie do treści art. 14 ust. 2 ustawy poinformować stronę, iż żądana informacja nie może być udostępniona w formie żądanej przez stronę, pouczając jednocześnie o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazując, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. Wówczas należy również pouczyć stronę, iż w sytuacji, gdy w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji podlegać będzie umarzeniu. Na marginesie wskazać należy, iż wydane w tym postępowaniu decyzje administracyjne podlegać będą zarówno kontroli instancyjnej, jak również kontroli sądu administracyjnego, w tym zasadność "decyzji" organów podjętych w oparciu o art. 14 ustawy.

Odnosząc się do stanowiska Polskiego Związku Łowieckiego wyrażonego w piśmie z dnia [...] marca 2014 r., w którym wskazano, iż wnioskodawca powinien w pierwszej kolejności zwrócić się do Koła Łowieckiego "G" o udostępnienie żądanych dokumentów, wyjaśnić należy, iż obowiązek udostępnienia informacji publicznej, na co wskazano już wcześniej, obejmuje te informacje, które pochodzą od danego podmiotu, ale także wszystkie te dane, którymi dysponuje on realizując swoje statutowe zadania. Jeżeli jest bowiem rzeczowo właściwy, by daną informację posiadać, osoba żądająca udostępnienia tej informacji właśnie do tego podmiotu powinna skierować stosowne zapytanie, a nie poszukiwać podmiotu, który wytworzył tą informację pierwotnie.

W rozpatrywanej sprawie do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie organ nie dopełnił powyższych obowiązków, pozostając w tym zakresie bezczynnym. Wprawdzie jak wynika z informacji ZO PZŁ zawartej w odpowiedzi na skargę oraz z pisma skierowanego do skarżącego z dnia [...] marca 2014 r. Zarząd poinformował wnioskodawcę o braku możliwości udostępnienia informacji w sposób wskazany we wniosku. Istota podjętych przez ZO PZŁ działań, pomimo powołania innej ich podstawy prawnej, odpowiadała w części dyspozycji art. 14 ust. 2 ustawy. Wnioskodawcy wskazano pisemnie inny możliwy sposób uzyskania żądanej przez niego informacji. Rzecz jednak w tym, że zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy, skutkiem nieustosunkowania się wnioskodawcy do opisanego wyżej wezwania winno być wydanie decyzji administracyjnej o umorzeniu postępowania. W rozpatrywanej sprawie organ nie pouczył strony, iż ma ona prawo złożenia wniosku o udostępnienie informacji w sposób wskazany przez stronę, pod rygorem umorzenia postępowania, tym samym nie można tej czynności uznać za skuteczniej w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy.

Skoro zatem w odniesieniu do żądania udzielenia informacji organ nie załatwił wniosku pozytywnie ani też w inny formalny i przewidziany przez ustawę sposób, uznać należało, że w ostatnio wskazanym zakresie pozostaje organ ten w bezczynności, co stanowi podstawę do orzeczenia o zobowiązaniu Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego do rozpatrzenia wniosku skarżącego G.K. z dnia [...] lutego 2014 r., w terminie 30 dni od zwrotu organowi akt administracyjnych sprawy (pkt I sentencji).

Jednocześnie Sąd uznał, że zaistniała w sprawie bezczynność nie nosi cechy rażącego naruszenia prawa (pkt II sentencji). Rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 149 § 1 p.p.s.a., będzie stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań możemy powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894). Jednakże, celem ustalenia, czy naruszenie prawa jest rażące, należy uwzględnić nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenia, lecz także warunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć organ dążąc do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy Sąd uwzględnił szczególny i często sporny charakter postępowania w sprawie udzielenia informacji publicznej, oraz okoliczność, iż organ podjął niezwłocznie czynności w celu dokonania prawidłowej oceny sprawy, zwracając się o wydanie opinii prawnej do Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego (sam bowiem nie posiada obsługi prawnej).

W przedmiocie kosztów orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. (pkt III sentencji), zasądzając od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania w wysokości odpowiadającej uiszczonemu przez niego wpisowi i kosztom dojazdu do sądu.



Powered by SoftProdukt