Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Michał Ruszyński (spr.) Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2014 r. w sprawie z wniosku G.K. w przedmiocie wymierzenia grzywny Kołu Łowieckiemu za nieprzekazanie w terminie skargi do Sądu postanawia: 1. wymierzyć Kołu Łowieckiemu grzywnę w wysokości 100 (sto) złotych, 2. zasądzić od organu Koła Łowieckiego na rzecz skarżącego G.K. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

G.K. - powołując się na art. 55 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) - złożył do tut. Sądu wniosek o wymierzenie Kołu Łowieckiemu grzywny w wysokości dwukrotnego średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej przyjmując za podstawę dane GUS za rok 2013 za naruszenie przepisu art. 54 § 2 p.p.s.a., tj. za nieprzekazanie skargi Sądowi.

W uzasadnieniu wniosku podał, że pismem z [...] marca 2014 r. wnioskował o udzielenie informacji publicznej. Organ nie udzielił informacji publicznej w wyniku czego 24 marca 2014 r. złożył za pośrednictwem pocztowego urzędu nadawczego skargę na bezczynność. Organ odebrał wniosek 26 marca 2014 r. Wnioskodawca zaznaczył, że najpóźniej od daty odbioru rozpoczął się bieg oznaczonego w art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r., nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej jako u.d.i.p) terminu a organ powinien dotrzymać czternastodniowego terminu do udzielenia odpowiedzi a na podstawie art. 21 pkt 1 u.d.i.p organ powinien złożoną skargę przekazać w terminie 15 dni do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Wnioskodawca wskazał ponadto, że 24 kwietnia 2014 r. w rozmowie telefonicznej z sekretariatem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. ustalił, że skarga ta nie została Sądowi przekazana. W związku z tym złożenie wniosku o zastosowanie w stosunku do organu skarżonego art. 55 p.p.s.a stało się konieczne.

Do wniosku G.K. dołączył kopię skargi na bezczynność złożonej do organu pytanego z uwidocznionym stemplem dziennym Urzędu Pocztowego.

Odpowiadając na wniosek Prezes Zarządu Koła Łowieckiego wniósł o jego oddalenie. Podał, że pismem z [...] marca 2014 r. otrzymanym przez organ 4 marca 2014 r. G.K. wniósł na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 u.d.i.p o przesłanie kopii protokołów z posiedzeń Koła Łowieckiego za okres od 1 kwietnia 2012 r. do 28 lutego 2014 r. 17 marca 2014 r. organ udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącego z [...] marca 2014 r. w sprawie udzielenia informacji publicznej. 26 marca 2014 r. do organu wpłynęła skarga "Z.A." na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej o którą wnioskował pismem z [...] marca 2014 r.

W odpowiedzi na wniosek wskazano także, że pismem z [...] kwietnia 2014 r. przekazano do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w której wniesiono o oddalenie skargi w całości, tym samym organ nie naruszył normy prawnej zapisanej w tym artykule który nakłada trzydziestodniowy termin na wykonanie zawartej w nim dyspozycji.

Powyższe oznacza, że wniosek o ukaranie organu grzywną w związku z naruszeniem normy prawnej zapisanej w art. 54 § 2 p.p.s.a jako bezzasadny powinien być oddalony.

W piśmie procesowym z [...] czerwca 2014 r. wnioskodawca wniósł o uwzględnienie w toczącym się postępowaniu treści zapisanej w art. 21 u.d.i.p, który to przepis jako lex specialis ma zastosowanie do wniosków o dostępie do informacji publicznej składanych na podstawie tejże ustawy. Zdaniem wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że organ nie przesyłając skargi do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego naruszył normę prawną zapisaną w art. 21 u.d.i.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W myśl § 2 tego artykułu organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Stosownie zaś do art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 21 pkt 1 u.d.i.p do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.

Z powyższych uregulowań wyraźnie wynika, że to nie organ administracji, lecz sąd administracyjny jest adresatem skargi. To na organie więc, do którego wpływa skarga skierowana do sądu administracyjnego, spoczywają określone obowiązki. Niezależnie zatem od stanowiska organu w kwestii dopuszczalności skargi, czy jej zasadności, jego powinność sprowadza się do przekazania skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego, w określonym ustawowo terminie, który w przypadku skargi z zakresu u.d.i.p wynosi 15 dni od daty jej wniesienia. Natomiast niewykonanie tego obowiązku skutkuje sankcją w postaci możliwości wymierzenia przez sąd grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a.

Regulacja zawarta w art. 55 § 1 p.p.s.a. zmierza do dyscyplinowania organów administracji publicznej do terminowego wykonywania obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. i wiąże się z powrotem ustawodawcy do pośredniego trybu wnoszenia skargi do sądu administracyjnego, mając na celu przeciwdziałanie przetrzymywaniu skarg przez organy administracji publicznej. Grzywna, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter mieszany: dyscyplinująco-restrykcyjny. Jest to więc środek, którego zastosowanie ma doprowadzić do wykonania przez organ obowiązku z art. 54 § 2 p.p.s.a, zaś wyłączną materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie tego obowiązku w terminie przewidzianym w tym przepisie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2006 r. sygn. akt II OSK 1024/06, ONSAiWSA, 2006, Nr 6, poz. 156). Stosownie jednak do treści art. 55 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny, rozstrzygając w tej kwestii, sąd powinien wziąć po uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (T. Woś, H.Knysiak-Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s.381). Ponadto w uchwale z 3 listopada 2009r. (sygn. akt II GSK 3/09, ONSAiWSA 2010/1/2) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że oprócz funkcji dyscyplinującej oraz represyjnej, wymierzenie grzywny z art. 55 § 1 p.p.s.a. pełni również funkcję prewencyjną. Ukaranie organu służy bowiem także zapobieganiu naruszaniu prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy.

W rozpoznawanej sprawie skarga G.K. została doręczona Kołu Łowieckiemu 26 marca 2014 r. Termin do przekazania skargi wraz z aktami sprawy upłynął 10 kwietnia 2014r. W tym terminie obowiązek ten nie został wykonany. Postępowanie organu w niniejszej sprawie niewątpliwie wypełnia zatem przesłankę określoną w art. 55 § 1 p.p.s.a.

Wskazać należy, że powołany przepis art. 55 § 1 p.p.s.a. nie obliguje sądu do wymierzenia grzywny, gdyż sąd "może" orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Oznacza to, że przy rozstrzyganiu wniosku należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym m.in. przyczyny niewypełnienia obowiązków, czas jaki upłynął od wniesienia skargi.

W tym stanie rzeczy Sąd orzekł o wymierzeniu grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy sądowi administracyjnemu. Ustalając jej wysokość Sąd uznał, że jest ona współmierna do stwierdzonego przez Sąd uchybienia organu i mieści się w granicach określonych w art. 154 § 6 p.p.s.a. Wskazać należy, że ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu sądu orzekającego w sprawie wniosku i sąd administracyjny nie jest w tym zakresie związany wnioskiem strony. Jedynie górna granica grzywny jest określona w art. 154 § 6 p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Sąd uznał, że w okolicznościach niniejszej sprawy, wymierzona grzywna w kwocie 100 zł będzie stanowić adekwatną dolegliwość za niewykonanie ustawowego obowiązku polegającego nieprzekazaniu skargi. Sąd wziął przy tym pod uwagę to, iż skarga ostatecznie została do sądu przekazana.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia. O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o przepis art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a, zasądzając od Koła Łowieckiego na rzecz skarżącego kwotę 340 zł, obejmującą wpis stały w kwocie 100 złotych oraz koszty przejazdu do Sądu w wysokości 240 zł