drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Inne, Uchylono zaskarżoną odmowę udzielenia informacji prasowej, II SA/Lu 430/14 - Wyrok WSA w Lublinie z 2014-07-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Lu 430/14 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2014-07-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-05-14
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Bogusław Wiśniewski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną odmowę udzielenia informacji prasowej
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art. 3a, art. 32, art. 34.
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2014 poz 782 art. 4 ust. 1.
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 art. 146 par. 1, art. 151.
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 8 lipca 2014 r. sprawy ze skargi P. G. na odmowę udostępnienia informacji prasowej przez Koło Łowieckie pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. nr [...] I. uchyla zawartą w piśmie Koła Łowieckiego z dnia [...] r. nr [...] odmowę udzielenia P. G.- informacji w części dotyczącej pkt. 1 ,3 , 4 i 5 wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r.; II. w pozostałej części skargę oddala; III. zasądza od Koła Łowieckiego na rzecz P.G. - " kwotę 200 ( dwieście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 9 kwietnia 2014r. S. P., dziennikarz dziennika domagał się od Koła Łowieckiego udzielenia informacji prasowej poprzez przesłanie za okres od 1 kwietnia 2010r. do chwili obecnej kopii protokołów posiedzeń zarządu koła, kopii protokołów komisji rewizyjnej, kopii protokołów zewnętrznych organów i instytucji kontrolnych, kopii protokołów walnych zgromadzeń członków koła oraz kopi uchwał zarządu koła i walnego zgromadzenia członków koła. Wnioskodawca stwierdził jednocześnie, że wspomniane dokumenty mogą zostać zanimizowane dla ukrycia danych osobowych osób w nich wskazanych, natomiast przypadku braku możliwości wykonania kopii zgłosił możliwość samodzielnego wykonania ich fotokopii.

W dniu 17 kwietnia 2014r. koło odmówiło udostępnienia żądanych dokumentów, argumentując, że mogą one zawierać informacje mogące naruszać prawo do prywatności.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł P. G. - redaktor naczelny dziennika , zarzucając naruszenie art. 4 ust.1 ustawy prawo prasowe poprzez błędne przyjęcie, że zachodzą okoliczności odmowy udzielenia informacji prasowej oraz naruszenie jej art. 4 ust. 3 poprzez niezachowanie wymagań ,jakie powinna spełniać odmowa udzielenia informacji prasowej w postaci wskazania powodów odmowy. Alternatywnie skarżący sformułował zarzut bezczynności koła w trybie art. 3 § 2 pkt 8) w związku z art. 3 § 2 pkt 4) ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 Nr 153 poz. 1270 ze zmianami). W uzasadnieniu podał, że w świetle art. 4 ust. 1 ustawy prawo prasowe koła łowieckie będące członkami Polskiego Związku Łowieckiego są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów informacja taka nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie i literaturze stanowiskiem, informacją prasową są: " nie objęte ustawowo chronioną tajemnicą wiadomości o działalności wskazanych przez prawo podmiotów, udzielone w granicach ich właściwości, przez osoby sprawujące funkcje określone prawem. W swej treści wiadomości te powinny być pełne, rzetelne i aktualne " (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 22 grudnia 1993 r" Sygn. akt SA/Wr 1146/93). Jego zdaniem wskazane dokumenty nie są objęte żadną tajemnicą ustawową i nie zawierają żadnych danych naruszających prywatność kogokolwiek, w tym osób prawnych, jakimi są koła łowieckie, czy osób fizycznych, będących członkami Związku. Skarżący wyjaśnił, że w sytuacji, gdy wniosek o informację będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej do jej udostępnienia właściwy będzie tryb określony w przepisach tej ustawy. Taka właśnie sytuacja może zachodzić w niniejszej sprawie, ponieważ publicznoprawny charakter kół łowieckich przesądza również o tym, że żądane w niniejszej sprawie informacje stanowią informację publiczną. Zatem wniosek z dnia 9 kwietnia 2014r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne może podlegać rozpatrzeniu w trybie przewidzianym w ustawie o udostępnieniu informacji publicznej, a nie art. 4 ustawy prawo prasowe. Istotne jest, czy stanowisko organu na wniosek o informację było odmową udzielenia informacji, czy też można je sklasyfikować jako bezczynność.

W piśmie z dnia 24 maja 2014r. Zarząd koła stwierdził, że skarga jest niezrozumiała. Skarżący nie wskazał bowiem precyzyjnie w jakim celu żądane informacje są mu potrzebne. Ponadto proponuje dokonanie anonimizacji dokumentów, nie wskazując jednocześnie, kto ma ich dokonać. Koło wyraziło gotowość do udzielenia informacji, o ile nie będzie ona naruszała prawa do prywatności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. nr 5, poz. 24 ze zm.) przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile, na podstawie odrębnych przepisów, informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Bez wątpienia do tych podmiotów należy również Polski Związek Łowiecki, który zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 13 października 1995r. Prawo łowieckie ( tekst jedn. Dz. U z 2013r. poz. 1226 ze zmianami ) jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. Związek należy do podmiotów niepublicznych wykonujących zadania zlecone z zakresu administracji publicznej, przekazane mu na podstawie przepisów ustawy - Prawo łowieckie, przy czym realizuje je samodzielnie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jego działalność nie jest także nastawiona na osiągnięcie zysku. Utwierdza w tym przekonaniu treść art. 35 powołanej ustawy zgodnie z którym działalność Polskiego Związku Łowieckiego jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej. Ust.2 tego artykułu stanowi zaś, że dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między członków. Mienie Polskiego Związku Łowieckiego i kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków. Według art. 3a ustawy w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( tekst jedn. Dz. U z 2014r. poz. 782 ). Zgodnie z jej art. 4 ust. 1 pkt 5 do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Analizując zadania przekazane Polskiemu Związkowi Łowieckiemu wynikające m. in. z art. 34 ustawy Prawo łowieckie Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że jest on podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy wykonującym zadania publiczne (wyrok z dnia 5 kwietnia 2013r. I OSK 89/13 opublikowany w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Skoro kola łowieckie stanowią stosownie do art. 33 ust.1 ustawy prawo łowieckie podstawowe ogniwo organizacyjne w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa, to również uznać trzeba, że wykonują te same zadania co Związek. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego użycie w art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, stosownie do którego obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, wyrazu "w szczególności" powoduje, że chodzi o przykładowy, otwarty katalog podmiotów, które mogą być obowiązane do udostępnienia informacji publicznej. Zatem, aby dany podmiot mógł zostać uznany za podmiot podlegający ustawie o dostępie do informacji publicznej, co do zasady musi mieścić się w definicji "władzy publicznej", bądź "innego podmiotu wykonującego zadania publiczne" oraz może w ramach wykonywania powierzonych mu zadań publicznych wytwarzać lub pozyskiwać informację publiczną. Powyższe, zdaniem NSA, prowadzi do wniosku, że koła łowieckie są tymi "innymi podmiotami wykonującymi zadania publiczne" w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i mogą być zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej ( postanowienie z dnia 28 listopada 2013r. ( I OZ 1155/13, także postanowienie z dnia 13 czerwca 2014r. I OZ 452/14 opubl. w CBOSA ) Pogląd ten podziela także sąd rozpatrujący niniejszą sprawę. Bez wątpienia żądane informacje mają również walor informacji publicznych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej informację publiczną w rozumieniu ustawy stanowi każda informacja o sprawach publicznych. W doktrynie i orzecznictwie pojęcie informacji publicznej traktowane jest bardzo szeroko. Zgodnie z ustabilizowanym już stanowiskiem będzie nią każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Podkreśla się przy tym, że informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty nie będące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, lub podmiotu wykonującego zadania publiczne związanych z nim, bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez te organy lub podmioty wytworzonych, jak i te, których używają się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od nich ( wyroki NSA z: 20 stycznia 2012 r. I OSK 2118/11, 7 marca 2012 r., I OSK 2265/11, 27 marca 2012 r. I OSK 155/12, 17 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 490/11 12 grudnia 2006 r., sygn. akt I OSK 123/06, wszystkie opubl.w CBOSA). W tym kontekście należy uznać, że informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych koła, co do zasady, jest informacją publiczną. Sporządzanie protokołów przez zarząd koła i walne zgromadzenie oraz podejmowanie uchwał przez te organy z pewnością mieści się w pojęciu "działalności" podmiotu, jakim posługuje się art. 4 ust. 1 ustawy prawo prasowe. Pojęcie to odnosi się bowiem do każdej sfery działań podmiotu, tj. ustawowej i statutowej, w tym właśnie dotyczących zarządzania funduszami i majątkiem koła oraz podejmowanych decyzji w zakresie posiadanych przez zarząd i walne zgromadzenie kompetencji. Zatem oczywistym jest, że na zarządzie ciąży obowiązek zapewnienia prasie dostępu do dokumentów łączących się z działalnością koła, jeżeli nie ma ustawowych wyłączeń, a takimi z całą pewnością są protokoły posiedzeń i uchwały wspomnianych organów. Realizacja uprawnień prasy do uzyskania informacji winna nastąpić przez podanie jej określonej wiadomości lub udostępnienie w stosownym trybie żądanych dokumentów. Przeszkody w udostępnieniu ich prasie nie może stanowić jedynie przypuszczenie, że w żądanych dokumentach mogą znajdować się informacje o osobach fizycznych. Bezspornym jest, że prawo do informacji prasowej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej. Pojęcie prawa do prywatności nie zostało jednak zdefiniowane w żadnym akcie prawnym. Najogólniej stwierdzić należy, że prawo do prywatności najogólniej mówiąc to prawo do utrzymania swych danych oraz osobistych zwyczajów i zachowań w tajemnicy. Obejmuje zatem życie rodzinne i sąsiedzkie, życie w gronie przyjaciół, a także przekonania religijne oraz światopogląd. Prywatność ta nie jest jednak naruszona udostępnieniem dokumentów zawierających dane tej osoby lub sporządzonych z jej udziałem. Informacje te nie dotyczą bowiem jej życia prywatnego lecz łączą się z działalnością podmiotu, który jest zobowiązany do udzielania prasie informacji o swojej działalności. Podmiot zobowiązany do udzielania prasie informacji o swojej działalności dokonując oceny, czy udzielenie odpowiedzi wkracza w dziedzinę chronionego prawem życia prywatnego nie może pojęcia tego absolutyzować, odmawiając a priori udostępnienia dokumentów zawierających dane osobowe osób fizycznych będących lub nie członkami kola ( tak w wyroku WSA w Lublinie z dnia 26 marca 2013r. II SA/Lu 59/13 opubl. w CBOSA, który sąd w sprawie niniejszej w pełni podziela ). Uwaga ta znajduje wzmocnienie, jeśli zważyć, że sam statut nie wiąże udostępniania uchwał organów koła z ochroną prywatności, stanowiąc w § 67 Statutu o obowiązku zarządu do zapoznania wszystkich członków koła z obowiązującymi uchwałami organów Zrzeszenia i koła, a na żądanie członka do okazania ich do wglądu. Skarga nie mogła być natomiast skuteczna jeśli chodzi o odmowę udostępnienia informacji prasowej w zakresie protokołów posiedzeń komisji rewizyjnej, skoro wniosek był skierowany do zarządu koła, który nie był zobowiązany do jej udzielenia. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 kwietnia 2007 r., ( I OSK 735/06 opubl. w CBOSA ) obowiązek udzielenia prasie informacji nie ogranicza się tylko do Polskiego Związku Łowieckiego, który posiada osobowość prawną, ale obejmuje również jego organy krajowe i okręgowe powołane zarówno ustawą Prawo łowieckie jak i statutem PZŁ. Zatem również każdy z organów koła, które także posiada osobowość prawną, był zobowiązany do udzielenia informacji publicznej. Według § 65 Statutu Polskiego Związku Łowieckiego sekretarz zarządu koła sporządza protokoły zebrań zarządu, prowadzi zbiór protokołów walnych zgromadzeń i zarządu oraz rejestr uchwał walnych zgromadzeń i zarządu. Zarząd dysponuje także uchwałami podejmowanymi przez walne zgromadzenie, co wynika ze wspomnianego już § 67 statutu. Wspomniane przepisy nie obejmują natomiast protokołów komisji rewizyjnej, organu koła określanego jako organ kontrolny walnego zgromadzenia, sporządzanych w trybie § 69 pkt.4 statutu. Tym samym żądanie udzielenia informacji na temat dokumentów pochodzących od tego organu powinno zostać skierowane do komisji, a nie do zarządu koła, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Udzielenie przez zarząd informacji byłoby działaniem z przekroczeniem jego uprawnień, polegającym na wkroczenie w uprawnienia innego organu koła. Zasadnym jest również żądanie udostępnienia kopii protokołów pokontrolnych zewnętrznych organów i instytucji kontrolnych. Art. 6 ust.1 pkt. 4 lit. a ) ustawy o dostępie do informacji publicznej jednoznacznie wskazuje, że udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczególności o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych w szczególności dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów je przeprowadzających. Z tego powodu także w tej części skarga była uzasadniona.

Nie są pozbawione racji spostrzeżenia skarżącego o możliwości, co do zasady, złożenia również skargi na bezczynność podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji prasowej. W postanowieniu z dnia 21 listopada 2013r. ( I OSK 1759/13 opubl. w CBOSA) Naczelny Sąd Administracyjny zakwestionował dotychczas prezentowane stanowisko, według którego nie wydanie w terminie odmowy udzielenia informacji prasowej równoznaczne jest z odmową jej udzielenia. W ocenie sądu przepisy Prawa prasowego, jak też przepisy Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie wyłączają dopuszczalności wnoszenia skarg na bezczynność, zatem niepodobna zaaprobować twierdzenia, że w sprawach prasowych nie istnieje bezczynność, a brak reakcji na żądanie pisemnej odmowy udzielenia informacji jest równoznaczny z wydaniem aktu odmowy. Powołane orzeczenie nie ma jednak zastosowania w stanie faktycznym sprawy, gdzie wydano odmowę udzielenia informacji prasowej. Według zaś powołanego postanowienia odmowa udzielenia prasie informacji o działalności przedsiębiorców i podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych oraz niedziałających w celu osiągnięcia zysku (art. 4 ust. 1 i 3 prawa prasowego) stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) podlegający zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy prawo prasowe..

Z tego względu na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zmianami ) odmowę udzielenia informacji wskazanych w pkt. 1,3,4 i 5 wniosku należało uchylić. W pozostałej części na podstawie art. 151 powołanej ustawy skargę oddalono. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 206 § 1 cytowanej ustawy.

Zdanie odrębne

Zdanie odrębne.

1. Na podstawie art. 137 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zgłaszam zdanie odrębne do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, wydanego w sprawie II SA/Lu 430/14 w dniu 22 lipca 2014 r. Orzeczeniem zawartym w punkcie I tego wyroku WSA uchylił zawartą w piśmie W. K. Ł. Nr 193 "D." w S. z dnia 17 kwietnia 2014 r. odmowę udzielenia P. G. – redaktorowi naczelnemu dziennika "Ł." informacji w części dotyczącej pkt. 1 ,3, 4 i 5 wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r.

Wskazane wyżej punkty wniosku zawierały żądanie przesłania kopii protokołów posiedzeń zarządu koła łowieckiego i walnego zgromadzenia członków koła oraz uchwał podjętych przez te organy – w okresie od 1 kwietnia 2010 r. do "chwili obecnej". Jako podstawę prawną tego żądania wskazano art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), zgodnie z którym dziennikarz jest uprawniony do uzyskiwania informacji w zakresie, o jakim mowa w art. 4 tej ustawy. W myśl art. 4 ust. 1 Prawa prasowego, przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności.

2. Wojewódzki Sąd Administracyjny rozstrzygając sprawę powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2013 r. (I OSK 89/13), gdzie wyrażono pogląd, że P. Z. Ł. jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, do którego mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r., poz. 782). W wyroku tym NSA zauważył, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Ponadto, analizując kompetencje P. Z. Ł. wynikające z przepisów ustawy NSA stwierdził, że ustawodawca przekazał mu do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej. Zadania te wynikają m. in. z art. 34 ustawy Prawo łowieckie. Tymi zadaniami są m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. NSA podniósł, że wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. O publicznoprawnym charakterze działalności P. Z. Ł. świadczy także konieczność odbycia, przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4 -7 ustawy Prawo łowieckie).

3. Biorąc powyższe pod uwagę NSA stwierdził, że P. Z. Ł. jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W świetle art. 3a ustawy Prawo prasowe wniosek dziennikarza skierowany do podmiotu zobowiązanego o udostępnienie informacji, która ma charakter informacji publicznej, powinien być rozpoznany w trybie określonym w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

4. NSA stwierdził dalej, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności wskazujące na publicznoprawny charakter niektórych kompetencji P. Z. Ł. NSA uznał, że informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych Związku, co do zasady, jest informacją publiczną.

5. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie z tak sformułowanego poglądu Naczelnego Sądu Administracyjnego wywiódł wniosek, że "bez wątpienia żądane informacje mają również walor informacji publicznych." Uzasadniając to stwierdzenie sąd zauważył, że "informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych koła, co do zasady, jest informacja publiczną". Nadto sąd stwierdził, że "sporządzanie protokołów przez zarząd koła i walne zgromadzenie oraz podejmowanie uchwał przez te organy z pewnością mieści się w pojęciu "działalności" podmiotu, jakim to pojęciem posługuje się art. 4 ust. 1 ustawy prawo prasowe". Zdaniem sądu "pojęcie to odnosi się do każdej sfery działań podmiotu, tj. ustawowej i statutowej, w tym właśnie dotyczących zarządzania funduszami i majątkiem koła oraz podejmowanych decyzji w zakresie posiadanych przez zarząd i walne zgromadzenie kompetencji. Zatem oczywistym jest, że na zarządzie ciąży obowiązek zapewnienia prasie dostępu do dokumentów łączących się z działalnością koła, jeżeli nie ma ustawowych wyłączeń, a takimi z całą pewnością są protokoły posiedzeń i uchwały wspomnianych organów."

6. W mojej ocenie zaprezentowany wyżej pogląd (pkt 5) nie jest trafny, zaś zaskarżone rozstrzygnięcie – pomimo błędnego uzasadnienia – było prawidłowe, a w konsekwencji skarga winna być oddalona.

7. Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z art. 32 ust. 1 Prawa łowieckiego, P. Z. Ł. jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. W myśl zaś art. 33 ust. 1 Prawa łowieckiego, koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne i są podstawowym ogniwem organizacyjnym w P. Z. Ł. w realizacji celów i zadań łowiectwa. Zgodnie z art. 34 Prawa łowieckiego, do zadań P. Z. Ł. należy:

1) prowadzenie gospodarki łowieckiej;

2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących;

3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa;

4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych;

5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków P. Z. Ł. prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich;

6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego;

7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego;

8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o tematyce łowieckiej;

9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi;

10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną;

11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych;

12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska.

8. Odwołanie się do ustawowo określonych zadań P. Z. Ł. jest konieczne wobec stanowiska WSA, co do tego, że informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych koła (Związku), co do zasady, jest informacja publiczną, co z kolei jest konsekwencją zaakceptowania poglądu NSA, że zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. Przypomnieć trzeba, że NSA stwierdził, iż ustawodawca przekazał PZŁ do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej, a tymi zadaniami są m. in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących.

9. Jak wynika z art. 1 Prawa łowieckiego, łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego i w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej. Inną kwestią jest pojęcie gospodarki łowieckiej, która jest działalnością w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny (art. 4 ust. 1 ustawy), przy czym gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez dzierżawców lub zarządców.

10. Niewątpliwie więc analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że P. Z. Ł. w istocie nie realizuje zadań z zakresu administracji publicznej, gdyż ustawowo określone zadania tego Związku - co do zasady - nie wiążą się z prawnymi formami działania administracji, a jego status jako innego administrującego podmiotu publicznego nie jest jednoznaczny. Trzeba bowiem podkreślić, że P. Z. Ł., jako zrzeszenie osób fizycznych i prawnych, posiadają osobowość prawną, przy czym zarówno ten Związek, jak i koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów P. Z. Ł. Publicznoprawna podstawa utworzenia P. Z. Ł. nie przesądza o publicznoprawnym charakterze jego kompetencji, a więc informacja dotycząca funkcjonowania oraz kwestii organizacyjnych Związku może być uznana za informację publiczną tylko wówczas, gdy w okolicznościach konkretnej sprawy Związek wykonywał zadania publiczne, które – co do zasady – wykonują właściwe (w zakresie łowiectwa) organy administracji rządowej – minister właściwy do spraw środowiska oraz samorząd województwa (art. 6 i 7 Prawa łowieckiego).

11. Do zadań publicznych realizowanych przez P. Z. Ł. można zapewne zaliczyć działalność w zakresie nabycia i utraty członkostwa w Związku, skoro reglamentowane przez Państwo pozyskiwanie zwierząt łownych może odbywać się w drodze polowanie wykonywanego – w zasadzie – jedynie przez członków P. Z. Ł. Zagadnie to zostało jednak uregulowane odrębnie w drodze ustawy (np. art. 33 ust. 6 Prawa łowieckiego) i nie można z niego wywodzić daleko idących uogólnień, tak jak dokonał tego Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku w sprawie I OSK 89/13.

12. Reasumując uważam, że powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż W. K. Ł. Nr 193 "D." w S. jest – co do zasady – obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności na podstawie art. 4 ust. 1 Prawa prasowego, co nie jest tożsame z obowiązkiem udostępnienia informacji publicznej na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W tym stanie rzeczy W. K. Ł. Nr 193 "D." w S., w mojej ocenie, nie było zobowiązane do udzielenia informacji publicznej w części dotyczącej pkt. 1, 3, 4 i 5 wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r., a więc poprzez udostępnienie kopii protokołów i uchwał organów tego Koła, mając ustawowy obowiązek udzielenia prasie informacji o swojej działalności na podstawie art. 4 ust. 1 Prawa prasowego, co nie obejmuje obowiązku udostępniania kopii wyżej wskazanych dokumentów. W tej sytuacji skarga winna być oddalona w całości.



Powered by SoftProdukt