Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. P. w przedmiocie wymierzenia grzywny Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. za nieprzekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę p o s t a n a w i a I. wymierzyć Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. grzywnę w wysokości 300,00 (trzysta) złotych; II. zasądzić od Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. na rzecz S. P. tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 100 (sto) złotych.

W dniu 9 grudnia 2013 r. S. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosek o wymierzenie grzywny Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargi z dnia 26 października 2013 r. na bezczynność Koła w sprawie wniosku z dnia 19 września 2013 r. dotyczącego udzielania informacji publicznej. W uzasadnieniu wnioskodawca podniósł, że chociaż minął 15 – dniowy termin skarga nie została dotąd sądowi przekazana.

Koło wniosło o oddalenie wniosku wskazując, że udzieliło już żądanych informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 148/13 odmówił wymierzenia grzywny.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył S. P., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. akt I OZ 451/14 uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 lutego 2014 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przyjmując, że wniosek S. P. o wymierzenie grzywny jest zasadny. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Koło zobowiązane było przekazać skargę wraz z aktami sprawy do sądu w terminie 15 dni od dnia jej otrzymania. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził też, że w okolicznościach niniejszej sprawy istniały podstawy do wymierzenia organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. Z akt sprawy wynika bowiem, że skarga S. P. na bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. w przedmiocie udzielania informacji publicznej wpłynęła do organu w dniu 5 listopada 2013 r., zaś organ przekazał przedmiotową skargę do Sądu dopiero w dniu 16 grudnia 2013 r. Zwłoka w przekazaniu skargi do Sądu, licząc od ostatniego dnia terminu, w którym organ był zobowiązany przekazać skargę stosowanie do treści art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wynosi 26 dni. Nie można przyjąć, że takie opóźnienie jest nieznaczne. Należy mieć bowiem na uwadze, że jedną z zasad wyrażonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej jest zasada szybkości postępowania, której wyrazem jest m.in. nałożenie na organ obowiązku przekazania do sądu skargi wraz z aktami sprawy w krótkim 15-dniowym terminie. Zatem to charakter i specyfika niniejszej sprawy dodatkowo determinuje ocenę zasadności wymierzenia organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. Ponadto, przyjmując represyjno – prewencyjną funkcję grzywny, niezrozumiałe pozostają twierdzenia Sądu, iż uchybienie przedmiotowego terminu nie miało wpływu na prawidłowy przebieg postępowania. Z tych samych powodów brak jest podstaw, aby uznać, że zastosowanie sankcji określonej w art. 55 § 1 p.p.s.a. będzie uzależnione od tego, czy organ przed orzekaniem w przedmiocie grzywny przekazał do sądu skargę, czy też nie. Dla oceny spełnienia przesłanek wymierzenia organowi grzywny nie jest istotna okoliczność składania przez skarżącego do koła łowieckiego znacznej ilości wniosków o udzielenie informacji publicznej. Jak wskazano wyżej, istotny z punktu widzenia wypełnienia dyspozycji przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. jest sam fakt nieprzekazania skargi. Przedmiotem postępowania wszczętego w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi do sądu, nie zaś ocena przyczyn zwłoki organu w rozpoznaniu wniosków o udzielenie informacji publicznej. Okoliczność kierowania do organu znacznej ilości wniosków mogłaby mieć co najwyższej znaczenie przy określaniu wysokości grzywny i wpłynąć na możliwość rozważania przez Sąd nałożenia tej grzywny w minimalnej wysokości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Wniosek S. P. o wymierzenie grzywny Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. zasługuje na uwzględnienie. W sprawach dotyczących dostępu do informacji publicznej na mocy art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) do skarg rozpatrywanych w postępowaniu dotyczącym udostępnienia informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a."), z tym, że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi. W myśl art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązku, o którym mowa w art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. W rozpoznawanej sprawie bezsporne jest, że S. P. w dniu 29 października 2013 r. nadał w urzędzie pocztowym na adres Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. skargę na bezczynność tego koła w związku z nieudzielaniem informacji publicznej na jego wniosek z dnia 19 września 2013 r. We wniosku o wymierzenie grzywny S. P. wyjaśnił, że do siedziby koła skarga ta wpłynęła w dniu 5 listopada 2013 r. Okoliczność ta nie była przez Koło kwestionowana. Skarga została zaś przekazana sądowi w dniu 16 grudnia 2013 r. (k. 7 akt sprawy II SAB/Lu 717/13). W związku z tym, że ustalenia faktyczne poczynione przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w trakcie ponownego rozpoznania niniejszej sprawy nie różnią się od ustaleń faktycznych poczynionych przez Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 197 § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 190 zd. 1 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie ponownie rozpoznając sprawę związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 13 czerwca 2014 r. (I OZ 451/14). Zgodnie z nią Koło Łowieckie Nr [...] "M." w K. do którego skierowany został wniosek dotyczący udzielenia informacji o działalności, a następnie za pośrednictwem którego złożono skargę na bezczynność w przedmiocie nierozpoznania tego wniosku zobowiązane było przekazać tę skargę wraz z aktami sprawy do sądu w terminie 15 dni od dnia jej otrzymania. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził również, że w okolicznościach niniejszej sprawy istniały podstawy do wymierzenia kołu łowieckiemu grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. Z akt sprawy wynika bowiem, że skarga S. P. na bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. w przedmiocie udzielania informacji publicznej wpłynęła do organu w dniu 5 listopada 2013 r., zaś organ przekazał przedmiotową skargę do Sądu dopiero w dniu 16 grudnia 2013 r. Zwłoka w przekazaniu skargi do Sądu licząc od ostatniego dnia terminu, w którym organ był zobowiązany przekazać skargę stosowanie do treści art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wynosi 26 dni. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można przyjąć, że takie opóźnienie jest nieznaczne. Należy mieć bowiem na uwadze, że jedną z zasad wyrażonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej jest zasada szybkości postępowania, której wyrazem jest m.in. nałożenie na organ obowiązku przekazania do sądu skargi wraz z aktami sprawy w krótkim 15-dniowym terminie. Zatem to charakter i specyfika niniejszej sprawy dodatkowo determinuje ocenę zasadności wymierzenia organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. Ponadto, przyjmując represyjno – prewencyjną funkcję grzywny, stwierdzić należy, iż uchybienie przedmiotowego terminu miało wpływ na prawidłowy przebieg postępowania. Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdził, że brak jest również podstaw aby uznać, iż zastosowanie sankcji określonej w art. 55 § 1 p.p.s.a. będzie uzależnione od tego, czy organ przed orzekaniem w przedmiocie grzywny przekazał do sądu skargę, czy też nie. Dla oceny spełnienia przesłanek wymierzenia organowi grzywny nie jest istotna okoliczność składania przez skarżącego do koła łowieckiego znacznej ilości wniosków o udzielenie informacji publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że istotny z punktu widzenia wypełnienia dyspozycji przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. jest sam fakt nieprzekazania skargi. Należy przy tym pamiętać, że przedmiotem niniejszego postępowania wszczętego w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie skargi do sądu, nie zaś ocena przyczyn zwłoki organu w rozpoznaniu wniosków o udzielenie informacji publicznej.

Zgodnie z art. 154 § 6 p.p.s.a. w zw. z art. 55 § 1 p.p.s.a. grzywnę wymierza się w wysokości do dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, które w 2013 r. wyniosło 3.650,06 złotych (komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2013 r. – M.P. z 2014 r., poz. 146). Wymierzając Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. grzywnę w wysokości trzystu złotych Sąd wziął pod uwagę to, że zwłoka w przekazaniu skargi z dnia 26 października 2013 r. do Sądu licząc od ostatniego dnia terminu, w którym koło łowieckie było zobowiązane przekazać skargę stosowanie do treści art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wyniosła 26 dni jak i to, iż skarżący kieruje do Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. znaczną ilość wniosków o udzielenie informacji publicznej, co utrudniać może udzielanie na nie odpowiedzi. O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 64 § 3 w zw. z art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W związku z brakiem wniosku pełnomocnika S. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w ramach prawa pomocy Sąd nie orzekał w tym przedmiocie.

Z tych względów orzeczono jak w postanowieniu.