Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 września 2014 r. sprawy ze skargi D. W. na bezczynność K. Ł. "O." w S. Ł. P. S. w przedmiocie informacji publicznej 1. zobowiązuje K. Ł. "O." w S.Ł. P. S. do załatwienia wniosku D. W. z dnia 24 marca 2014 roku, w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty zwrotu akt organowi; 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od K. Ł. "O." w S. Ł. P. S. na rzecz skarżącego D. W. kwotę 100 (stu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia 24 marca 2014 r. Pan D. W. (dalej jako Skarżący) zwrócił się do Koła Ł. "O." z siedzibą w S. Ł. P.S., ul. S. [...] z prośbą o udzielenie odpowiedzi na postawione pytania oraz przekazanie kserokopii dokumentów na podstawie których podejmowane były decyzje przez Zarząd Koła dotyczące spraw poruszanych w tym piśmie. Do dnia złożenia skargi Skarżący nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Skarga na bezczynność do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wywiedziona została w oparciu o art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r., poz. 782 ze zm. – dalej jako u.d.i.p.). W skarcze D. W. powołał się na publiczny charakter żądanej informacji i na obowiązek jej udzielenia przez publiczny związek.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podkreślając, że rzeczone informacje nie mają charakteru publicznoprawnego, Związek natomiast nie jest podmiotem publicznym i nie stosuje ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest uzasadniona.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że stosownie do art. 21 u.d.i.p. do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zaś w myśl art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Z bezczynnością na gruncie wyżej przywołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ obowiązany do udzielenia informacji publicznej nie udziela takiej informacji, ani nie wydaje decyzji o odmowie udostępnienia. Wniosek o udzielenie informacji publicznej winien być przy tym skierowany do podmiotu zobowiązanego do udzielania informacji publicznej, a przedmiotem wniosku winna być wyłącznie informacja publiczna. Dla stwierdzenia stanu bezczynności nie ma znaczenia fakt, z jakich powodów dany akt lub czynność nie zostały podjęte, w tym również kwestia zawinienia organu. Aby można było stwierdzić, że dany podmiot nie pozostaje w bezczynności, udzielenie informacji powinno nastąpić we wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. terminie lub też podmiot obowiązany winien powiadomić o przyczynach zwłoki i o dodatkowym terminie udostępnienia informacji, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Celem skargi na bezczynność jest doprowadzenie do podjęcia przez podmiot zobowiązany właściwych działań określonych w przepisach prawa. Wskazać należy, że postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej winno zakończyć się przewidzianymi prawem czynnościami zmierzającymi do załatwienia wniosku. Organ, do którego wpłynął wniosek, w pierwszej kolejności winien rozważyć możliwość udostępnienia informacji w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 u.d.i.p.). W razie stwierdzenia, iż środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie pozwalają na udostępnienie informacji w sposób i w formie określonych we wniosku, należy powiadomić pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazać, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W przypadku, gdy wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu - organ jest zobligowany postępowanie umorzyć (art. 14 u.d.i.p.). W sytuacji zaś, gdy żądana informacja publiczna nie może być udzielona ze względu na ograniczenia przewidziane w art. 5 u.d.i.p., w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, a także ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.), organ odmawia udzielenia informacji w formie decyzji administracyjnej. Podmiot może również odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej ze względu na niewskazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Należy pamiętać, że jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ winien poinformować wnioskodawcę pismem, iż sprawa nie dotyczy informacji publicznej. Forma decyzji administracyjnej jest przewidziana wyłącznie dla rozstrzygnięć dotyczących informacji publicznych, bowiem tylko do takich informacji znajduje zastosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej (vide wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 września 2014 r., sygn. akt II SAB/Łd 102/14, CBOSA, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Jeśli chodzi o pojęcie " informacja publiczna" to wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 powołanej ustawy. W orzecznictwie przyjmuje się, że przez informację publiczną należy rozumieć każdą wiadomość wytworzoną lub odnoszącą się do władz publicznych, a także do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informację publiczną stanowią zatem dokumenty bezpośrednio wytworzone przez organ oraz niepochodzące wprost od organu, wykorzystywane przy realizacji przewidzianych prawem zadań (vide np. wyrok NSA z dnia 28 lutego 2013 r. w sprawie sygn. akt I OSK 2904/12; wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 stycznia 2013 r., w sprawie sygn. akt II SAB/Rz 48/12 i inne, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z odpowiedzi na skargę, Zarząd Koła Ł. "O." uznał, że Koło nie jest podmiotem o którym mowa w art. 4 u.d.i.p. oraz, że wnioskowane informacje nie są informacją publiczną w myśl przepisów tej ustawy. Nie ulega jednak wątpliwości, że organ pozostawał w bezczynności ze względu na brak jakiejkolwiek reakcji wobec złożonego wniosku. Sąd rozpoznając sprawę nie przesądza o tym, czy Zarząd Koła i samo Koło jest podmiotem wymienionym w art. 4 u.d.i.p. oraz czy rzeczone informacje należą do katalogu informacji publicznej. Jest to bowiem zadanie organu, podlegające później kontroli sądu administracyjnego. Bez wątpienia jednak Zarząd Koła powinien odpowiedzieć Skarżącemu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż wniosek był złożony właśnie w tym trybie.

Ze względu na powyższe, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. postanowił jak w punkcie 1) i 2) sentencji. O zwrocie kosztów Sąd postanowił na mocy art. 200 p.p.s.a.