Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia SO del. Arkadiusz Mrowiec, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 września 2014 r. sprawy ze skargi P. G. - redaktora naczelnego dziennika "Ł." na bezczynność Koła Łowieckiego nr [...] "M" w przedmiocie udostępnienia informacji prasowej na wniosek z dnia 18 kwietnia 2013 r. I. stwierdza, że bezczynność Koła Łowieckiego nr [...] "M" miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; II. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Koła Łowieckiego nr [...] "M" do załatwienia wniosku P. G. - redaktora naczelnego dziennika "Ł." z dnia 18 kwietnia 2013 r. w przedmiocie udostępnienia informacji prasowej; III. wymierza Kołu Łowieckiemu nr [...] "M" grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych; IV. zasądza od Koła Łowieckiego nr [...] "M" w Kocku na rzecz P. G. - redaktora naczelnego dziennika "Ł." 117 (sto siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P. G., działając jako redaktor naczelny dziennika "Ł." z siedzibą w G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę z dnia 1 lipca 2014 r. na bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. w przedmiocie udzielenia informacji prasowej zgodnie z wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2013 r. Zdaniem skarżącego Koło Łowieckie "M.", pozostając bezczynnym w sprawie tego wniosku, naruszyło przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782, dalej jako "u.d.i.p."). Skarżący wniósł zatem o nakazanie powyższemu Kołu Łowieckiemu, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), udzielenia żądanych informacji w terminie 7 dni, zgodnie z przedmiotowym wnioskiem oraz uznanie, że bezczynność Koła miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, a nadto o wymierzenie Kołu Łowieckiemu grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że przedmiotowym wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2013 r. dziennikarz dziennika "Ł." R. A. zwrócił się do Koła Łowieckiego "M." w K. o udzielenie informacji prasowej poprzez udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. W jakiej dacie wpłynęła do Koła Łowieckiego deklaracja członkowska następujących kandydatów na członków koła i PZŁ: K. M., K. S., L. M., M. A., M. Z., O. J., P. W., S. A., S. A., S. M., Ź. H., N. Z., O. W.?

2. W jakiej dacie wpłynęła do Koła Łowieckiego wpłata wpisowego ww. kandydatów?

3. W jakiej dacie Zarząd Koła podjął uchwałę o przyjęciu ww. kandydatów w poczet członków koła?

Wobec braku odpowiedzi na powyższy wniosek redaktor naczelny dziennika "Ł." w piśmie z dnia 23 maja 2013 r. zwrócił się do Koła Łowieckiego "M." o sporządzenie odmowy przewidzianej w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm., dalej jako "Pr. pras."). Jednocześnie, z ostrożności, skarżący wezwał Koło Łowieckie do usunięcia naruszenia prawa poprzez udzielenie żądanej odpowiedzi lub złożenie odmowy. Do dnia sporządzenia skargi wnioskowane informacje nie zostały jednak skarżącemu udzielone.

Powołując się na przepis art. 3a Pr. pras. skarżący stwierdził, że udostępnianie prasie informacji publicznych (a taki charakter, w jego ocenie, mają informacje objęte wnioskiem z dnia 18 kwietnia 2013 r.) odbywa się w trybie u.d.i.p. W związku z tym jego wniosek powinien zostać rozpatrzony przez Koło Łowieckie zgodnie z przepisami tej ustawy. Koło do dnia sporządzenia skargi nie dopełniło jednak wynikających z tego aktu obowiązków, pozostając tym samym w przedmiotowej sprawie bezczynnym, a skoro stan ten trwa już od ponad 14 miesięcy, to – jak wskazał skarżący - należy mu przypisać charakter rażącego naruszenia prawa. W tej sytuacji zasadne, a wręcz konieczne, w jego ocenie, jest również wymierzenie Kołu Łowieckiemu "M." grzywny.

W odpowiedzi na skargę Prezes Zarządu Koła Łowieckiego "M." w K. stwierdził, iż skargę uznaje. Jednocześnie wniósł o przeprowadzenie na podstawie art. 115 § 1 p.p.s.a. postępowania mediacyjnego w zakresie pkt II, III i IV skargi (wniosku o uznanie, iż bezczynność Koła w niniejszej sprawie miała charakter rażącego naruszenia prawa, wniosku o wymierzenie Kołu grzywny zgodnie z art. 149 § 2 p.p.s.a. oraz żądania zasądzenia na rzecz skarżącego kosztów postępowania).

Prezes Zarządu Koła Łowieckiego zwrócił uwagę, iż koła łowieckie nie są organami administracji publicznej posiadającymi wykwalifikowaną – etatową obsługę kancelaryjno – biurową. Funkcjonowanie tych podmiotów opiera się na społecznej pracy ich członków, dlatego też mogą zdarzać się uchybienia w terminowym załatwianiu spraw, jak miało to miejsce w sprawie niniejszej. Ponadto autor odpowiedzi na skargę podkreślił, że Koło Łowieckie "M." utrzymuje się ze składek swoich członków, dlatego nie powinno być karane dotkliwymi karami finansowymi, gdyż uszczupla to możliwości jego statutowej działalności, tym bardziej, że powstałe w przedmiotowej sprawie uchybienie zostało naprawione poprzez wydanie w dniu [...] lipca 2014 r. decyzji nr [...] i przesłanie jej listem poleconym na adres skarżącego (odpis tej decyzji Koło Łowieckie załączyło do odpowiedzi na skargę).

Na rozprawie przed Sądem w dniu 30 września 2014 r. stawił się pełnomocnik strony skarżącej – S. P. oraz Prezes Zarządu Koła Łowieckiego "M." w K. Pełnomocnik strony skarżącej podtrzymał skargę, kwestionując przy tym legitymację Prezesa do reprezentowania Koła przed Sądem. Sąd postanowił jednak dopuścić Prezesa Zarządu do udziału w sprawie w charakterze pełnomocnika Koła. Ponadto Sąd oddalił zawarty w odpowiedzi na skargę wniosek o przeprowadzenie postępowania mediacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Na wstępie wymaga wyjaśnienia, że postanowienie Sądu o dopuszczeniu Prezesa Zarządu Koła Łowieckiego "M." w K. do reprezentowania tego Koła w niniejszym postępowaniu sądowym, uwarunkowane było treścią § 65 ust. 1 pkt 1 Statutu PZŁ, stanowiącego załącznik do uchwały XXI Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ z dnia 2 lipca 2005 r. w sprawie uchwalenia Statutu Polskiego Związku Łowieckiego. Przepis ten stanowi bowiem, że prezes zarządu koła kieruje bieżącą działalnością koła, reprezentuje koło na zewnątrz, kieruje pracą zarządu koła oraz zwołuje jego posiedzenia i im przewodniczy, a także dokonuje czynności w sprawach z zakresu prawa pracy.

Odnosząc się natomiast do wydanego na rozprawie postanowienia o oddaleniu wniosku Koła Łowieckiego "M." o przeprowadzenie postępowania mediacyjnego, należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 115 § 1 i § 2 p.p.s.a. na wniosek skarżącego lub organu złożony przed wyznaczeniem rozprawy, może być przeprowadzone postępowanie mediacyjne, którego celem jest wyjaśnienie i rozważenie okoliczności faktycznych i prawnych sprawy oraz przyjęcie przez strony ustaleń co do sposobu jej załatwienia w granicach obowiązującego prawa. Postępowanie mediacyjne może być prowadzone mimo braku wniosku stron o przeprowadzenie takiego postępowania.

W literaturze wskazuje się, że celem postępowania mediacyjnego jest rozważenie i wyjaśnienie stanu faktycznego i prawnego sprawy w taki sposób, aby strony mogły poczynić ustalenia co do sposobu jej załatwienia w granicach obowiązującego prawa (por. J.P. Tarno: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydanie 4, Warszawa 2010, str. 277). Podkreślić przy tym należy, że postępowanie mediacyjne ma charakter fakultatywny, co oznacza, że złożenie przez stronę wniosku o jego przeprowadzenie nie obliguje sądu do jego uwzględnienia. To ocenie sądu pozostawiono bowiem kwestię celowości przeprowadzenia takiego postępowania ("może przeprowadzić").

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że przeprowadzenie postępowania mediacyjnego zgodnie z wnioskiem zawartym w odpowiedzi na skargę byłoby bezcelowe, w szczególności wobec faktu, iż Koło Łowieckie "M." w piśmie tym uznało zasadność sformułowanego wobec niego zarzutu bezczynności (wskazując przy tym, że stan ten został już – na skutek skargi – wyeliminowany), zaś analiza akt sprawy nie nastręczała wątpliwości co do zaistniałych w niej okoliczności faktycznych i prawnych. Sama zaś kwestia ewentualnego przypisania zaistniałej w niniejszej sprawie bezczynności rażącego naruszenia prawa oraz ewentualnego wymierzenia Kołu Łowieckiemu grzywny i zasądzenia kosztów postępowania, stanowi jedynie konsekwencję uwzględnienia zarzutu bezczynności i podlega ocenie Sądu niezależnie od złożonych w tym zakresie przez stronę skarżącą wniosków (art. 149 § 1 i § 2 w zw. z 134 § 1 p.p.s.a.).

Ponadto ubocznie należy zauważyć, że bezcelowość przeprowadzenia w niniejszej sprawie wnioskowanego postępowania mediacyjnego potwierdzona została na rozprawie, skoro Prezes Koła Łowieckiego "M." wyjaśnił, że jego intencją, stojąca za złożeniem przedmiotowego wniosku, było doprowadzenie do cofnięcia skargi, a pełnomocnik skarżącego rozwiązanie takie definitywnie wykluczył.

Przystępując do merytorycznego rozpoznania skargi raz jeszcze należy podkreślić, że w myśl art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Dodatkowo, w przypadku rozpoznawania skargi na bezczynność organu, sąd bierze pod uwagę sytuację istniejącą w dniu orzekania.

W niniejszej sprawie P. G., działając jako redaktor naczelny dziennika "Ł." przedmiotem skargi do sądu administracyjnego uczynił bezczynność Koła Łowieckiego Nr [...] "M." w K. w udzieleniu informacji prasowej zgodnie z wnioskiem dziennikarza tego dziennika z dnia 18 kwietnia 2013 r. Podnieść w tym miejscu należy, że oznaczenie przedmiotu zaskarżenia w ten sposób czyni skargę dopuszczalną. Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Naczelnego Sadu Administracyjnego przyjętym w postanowieniu z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/13 (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych), które to stanowisko skład orzekający w niniejszej sprawie podziela, w przypadku, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji prasowej (art. 4 ust. 1 Pr. pras.) informacji tej nie udziela i nie wydaje w tym przedmiocie żadnego aktu - redaktorowi naczelnemu czasopisma przysługuje skarga do sądu administracyjnego na bezczynność na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Wymaga wyjaśnienia, że zgodnie z art. 4 Pr. pras., przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów, informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności (ust. 1). W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy (ust. 3). Odmowę, o której mowa w ust. 3, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych (ust. 4).

W niniejszej sprawie, pomimo że wniosek strony skarżącej z dnia 18 kwietnia 2013 r. został złożony w imieniu redakcji dziennika, a zatem pochodził od prasy w rozumieniu art. 7 ust 2 pkt 1 Pr. pras., przy czym jako jego podstawę prawną powołano przepisy ustawy Pr. pras., a w razie nieuwzględnienia wniosku żądano od Koła Łowieckiego wydania odmowy w trybie art. 4 ust. 3 tej ustawy, wniosek ten – w ocenie Sadu – podlegał rozpoznaniu nie w trybie przewidzianym w art. 4 Pr. pras., lecz w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Na gruncie regulacji u.d.i.p. podlega zatem ocenie również zarzucana Kołu Łowieckiemu bezczynność w sprawie tego wniosku. Zgodnie bowiem z art. 3a Pr. pras., w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p. Oznacza to, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Natomiast art. 4 ust. 1 Pr. pras. w obecnym stanie prawnym (po wejściu w życie u.d.i.p.), jedynie poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w u.d.i.p. tj. o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. W konsekwencji, dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia – jak trafnie wskazał skarżący – będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, publ. CBOSA).

Taka właśnie sytuacja zachodziła w niniejszej sprawie. Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że koła łowieckie stanowią wspomniane wyżej "inne podmioty wykonującymi zadania publiczne" w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., a tym samym ciąży na nich ustawowy obowiązek udostępniania informacji publicznych, będących w ich posiadaniu (ust. 3). Koła łowieckie wykonują bowiem zadania administracji państwowej związane z łowiectwem w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1226 ze zm.). Są one podstawowymi podmiotami wydzierżawiającymi obwody łowieckie, a zatem to na nich, na dzierżawionym obwodzie, spoczywa obowiązek realizacji celów i zadań łowiectwa, to jest prowadzenia gospodarki łowieckiej rozumianej – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie – jako element ochrony środowiska przyrodniczego, obejmującego ochronę zwierząt łownych, gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej. Nadto koła łowieckie współpracują z jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, albowiem sporządzane przez nie roczne plany łowieckie, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), podlegają zatwierdzeniu przez nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (por. postanowienie NSA z dnia 28 listopada 2013 r., I OZ 1155/13, niepubl., dostępne w CBOSA).

Dokonując natomiast w dalszej kolejności oceny charakteru żądanych w niniejszej sprawie informacji Sąd doszedł do wniosku, że stanowią one informację publiczną w rozumieniu przepisów u.d.i.p. Przypomnieć należy, że strona skarżąca domagała się bowiem od Koła Łowieckiego "M." podania: dat złożenia deklaracji członkowskich, dat uiszczenia wpisowego przez nowoprzyjętych członków Polskiego Związku Łowieckiego – członków Koła Łowieckiego oraz daty podjęcia przez Zarząd Koła uchwały o przyjęciu poszczególnych kandydatów w poczet członków Polskiego Związku Łowieckiego (k. 8 akt sądowych). W ocenie Sądu dziennik "Ł." domagał się zatem udzielenia informacji dotyczących elementu publicznoprawnej działalności Koła Łowieckiego, jakim jest prowadzenie gospodarki łowieckiej w rozumieniu art. 4 Prawa łowieckiego, w tym informacji dotyczących dysponowania jego majątkiem. Informacją publiczną jest zaś każdorazowo w szczególności informacja o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o ich przedmiocie działalności i kompetencjach oraz o majątku, którym dysponują (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i "f" u.d.i.p.).

Skoro w świetle powyższych ustaleń należy uznać, że będący przedmiotem niniejszej sprawy wniosek z dnia 18 kwietnia 2013 r. podlegał rozpatrzeniu przez Koło Łowieckie "M." w trybie przewidzianym w u.d.i.p., wymaga wyjaśnienia, że bezczynność na gruncie tej ustawy zachodzi w szczególności wówczas, gdy podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, pomimo dysponowania żądaną informacją publiczną, nie udostępnia jej zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 u.d.i.p., tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem (za wyjątkiem sytuacji opisanych w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 2 u.d.i.p.), bądź też w tym terminie nie wydaje na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (co jest uzasadnione np. wobec stwierdzenia, że żądana informacja objęta jest jednym z ograniczeń opisanych w art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w razie odmowy udostępnienia informacji publicznej, do wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie, w formie odpowiadającej decyzji administracyjnej, obowiązane są na mocy art. 17 ust. 1 u.d.i.p. poza organami administracji publicznej również inne podmioty wymienione w art. 4 u.d.i.p.

W ocenie Sądu, podniesiony przeciwko Kołu Łowieckiemu "M." zarzut bezczynności w niniejszej sprawie nie był pozbawiony podstaw. Poza sporem bowiem pozostaje, że wniosek strony skarżącej z dnia 18 kwietnia 2013 r. został przesłany na adres Koła Łowieckiego "M." w dniu 29 kwietnia 2013 r. listem poleconym (k. 8 akt sądowych) i nie było przy tym kwestionowane, że Koło wniosek ten otrzymało. W tej sytuacji przedmiotowe żądanie winno zostać – co do zasady – załatwione zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Analiza akt sprawy nie pozostawia natomiast wątpliwości, że przedmiotowy wniosek nie został rozpatrzony z zachowaniem tego terminu, co oznacza, że po jego upływie Koło Łowieckie pozostawało w niniejszej sprawie bezczynne.

Nie budzi jednak również wątpliwości, że po wniesieniu przez P. G. skargi do Sądu za pośrednictwem Koła Łowieckiego "M.", tj. w dniu 21 lipca 2014 r., Koło Łowieckie rozpatrzyło przedmiotowy wniosek z dnia 18 kwietnia 2013 r., wydając na podstawie art. 3a Pr. pras. W zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 17 ust. 1 u.d.i.p. decyzję o odmowie udzielenia żądanych informacji, której odpis wraz z odpowiedzią na skargę załączyło do przekazanej Sądowi skargi. Oznacza to, że w chwili rozpoznania skargi Koło Łowieckie "M." nie pozostawało już w bezczynności w powyższym zakresie. Postępowanie sądowoadministracyjne w części dotyczącej zobowiązania tego podmiotu do załatwienia przedmiotowego wniosku należało zatem umorzyć na podstawie art. 161 § 1 p.p.s.a., gdyż stało się bezprzedmiotowe. Zasadne jest jednak jednocześnie w tej sytuacji zasądzenie od organu na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania, niezbędnych do celowego dochodzenia jej praw, o czym orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. (por. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08, publ. ONSA i WSA 2009/4/63, Lex nr 463487).

Ustanie bezczynności Koła Łowieckiego przed rozpoznaniem skargi nie zwalnia jednak Sądu z obowiązku oceny, czy bezczynność ta nosiła cechy rażącego naruszenia prawa. Rozpatrzenie wniosku z dnia 18 kwietnia 2014 r. po otrzymaniu skargi i wydanie w tej sprawie decyzji nie spowodowało bowiem bezprzedmiotowości postępowania w tym zakresie (por. postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt II OSK 1360/12, publ. ONSA i WSA 2013/1/7, LEX nr 1271778).

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a., stwierdził, że bezczynność Koła Łowieckiego w niniejszej sprawie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Oceniając tę kwestę Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim fakt, iż zwłoki w działaniu tego podmiotu w żaden sposób nie usprawiedliwia charakter oraz zakres żądanych informacji. Ponadto istotne znaczenie ma okoliczność, iż bezczynność Koła trwała ok. 14 miesięcy i ustała dopiero w wyniku złożenia skargi do Sądu, natomiast przed skorzystaniem przez P. G. z tego uprawienia, wniosek z dnia 18 kwietnia 2013 r. w istocie pozostawiony był bez jakiejkolwiek reakcji. Tak znaczne uchybienie w rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku tym bardziej nie znajduje usprawiedliwienia, jeżeli ostatecznie został on załatwiony decyzją odmowną. Koło Łowieckie nie podejmowało bowiem w tej sytuacji żadnych czynności zmierzających do udostępnienia skarżącemu żądanych informacji, które mogłyby stanowić przyczynę niezałatwienia sprawy w ustawowym terminie, określonym w art. 13 u.d.i.p.

Uwzględniając rażący charakter naruszenia prawa w niniejszej sprawie Sąd ponadto, na zasadzie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., wymierzył Kołu Łowieckiemu Nr [...] "M." w K. grzywnę w wysokości 500 złotych. Wysokość wymierzonej grzywny odpowiada kryteriom wskazanym w art. 154 § 6 p.p.s.a., a nadto jest adekwatna do długiego i nieuzasadnionego żadnymi racjonalnymi przyczynami okresu bezczynności tego podmiotu.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.