Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...] do załatwienia wniosku z dnia 1 sierpnia 2014 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] na rzecz skarżącego P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]" kwotę 357 zł /słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 13 października 2014 r. wpłynęła do Sądu skarga P. G., redaktora naczelnego dziennika "[..]", na bezczynność Zarządu Okręgowego [..] w sprawie udostępnienia prasie informacji publicznej na wniosek z dnia 1 sierpnia 2014 r., w której zarzucono naruszenie przez stronę przeciwną przepisu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o odstępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) dalej: "udip".

Z uzasadnienia skargi wynika, że pismem z dnia 1 sierpnia 2014 r. dziennikarz dziennika "[..]" KM. wystąpił powołując się na art. 4 ust. 1 i art. art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.) do Zarządu Okręgowego [..] o udostępnienie informacji o tym, kto obecnie pełni funkcję przewodniczącego Zarządu i od jakiego dnia licząc od pierwszej kadencji, ile dni przebywał on na urlopie wypoczynkowym, urlopie bezpłatnym lub okolicznościowym w 2013 r., ile dni przebywał na zwolnieniu lekarskim w 2013 r., ile dni na delegacjach służbowych w 2013 r. oraz jakie sumarycznie koszty delegacji służbowych poniósł [..] z tytułu delegacji służbowych przewodniczącego Zarządu Okręgowego w 2013 r. Do dnia wniesienia skargi pytający nie otrzymał jednak żadnej odpowiedzi mimo, że obowiązek jej udzielenia ciążył na Zarządzie z mocy art. 4 ust. 1 Prawa prasowego oraz przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z uwagi na zakres żądanych informacji powinny one zostać udzielone w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a to ze względu na dyspozycję art. 3a Prawa prasowego odsyłającego w zakresie dostępu prasy do informacji publicznej do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Domagano się bowiem udostępnienia informacji o działalności organów związku łowieckiego jako informacji publicznej, a nie informacji prasowej.

Skarżący domagał się zobowiązania Zarządu Okręgowego [..] do udostępnienia żądanych informacji i orzeczenia o kosztach postępowania.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik Zarządu Okręgowego [..] wniósł o jej oddalenie.

Uzasadniając zajęte stanowisko w sprawie strona przyznała fakt otrzymania przedmiotowego zapytania. Z uwagi jednak na to, że Zarząd nie dysponuje żadną formą potwierdzenia, iż K.M. jest dziennikarzem albo posiada upoważnienie redakcji, a w piśmie tym powołano się na przepisy ustawy – Prawo prasowe, zaś osoba podpisana pod pismem nie była im znana, zwrócono się do wnioskodawcy o wykazanie powyższego. Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi. Wskazano, że do momentu potwierdzenia przez dziennik "[..]", zdaniem organu, brak jest możliwości udzielenia informacji prasowej K.M. Dlatego też brak było podstaw do udzielenia informacji w trybie ustawy – Prawo prasowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;

Sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie wydawania przez nie decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie, innych niż wskazane wyżej aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach - art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej zwana "P.p.s.a.". W myśl art. 149 § 1 P.p.s.a., Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Skarga jest zasadna.

W świetle zapisów ustawy - Prawo prasowe, w szczególności art. 25 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 1 i 3a oraz przedstawionego na żądanie Sądu wypisu z rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez Sąd Okręgowy w [..] nr Rej. Pr [..] nie budzi wątpliwości legitymacja redaktora naczelnego dziennika "[..]" P.G. jako kierującego redakcją, skoro o udzielenie informacji zwracał się dziennikarz redakcji tego dziennika. Zarówno dziennikarz jak i redaktor naczelny konkretnego dziennika mieszczą się bowiem w pojęciu "prasa" w rozumieniu tej ustawy. Osoba podająca się za dziennikarza powinna wykazać tę okoliczność na żądanie podmiotu, do którego się zwraca z ramienia redakcji. W przeciwnym wypadku nie musi być traktowana jak "prasa", tylko jako podmiot żądający we własnym imieniu i na swoją rzecz udzielenia informacji publicznej. Bez potwierdzenia tych okoliczności poprzez wylegitymowanie się legitymacją dziennikarską (odpisem, skanem itp.), bądź przez osobę reprezentującą redakcję – a więc redaktora naczelnego (wykazanego poprzez złożenie oryginału lub stosownie poświadczonego odpisu z rejestru czasopism) to tej osobie przysługuje uprawnienie do złożenia skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Potwierdzenie zaś statusu tej osoby przez redaktora naczelnego dziennika jest niejako potwierdzeniem zdziałanych czynności, co sprawia, że w tym przypadku mamy do czynienia z prasą w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 prawo prasowe, a redaktor naczelny ma legitymację czynną do złożenia skargi.

Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem nie budzi też wątpliwości, że Zarząd Okręgowy [..] jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 udip, a więc zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej z racji wykonywania przez Związek zadań publicznych wynikających m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1226) i legitymowanym w sprawie bezczynności w przedmiocie udzielenia informacji publicznej (zob. m.in. uzasadnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 r. sygn. I OSK 735/06, wyroku NSA z 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 89/13 – Lex 1368968).

W pierwszej kolejności zbadać należało jaki charakter miała informacja, której udostępnienia domagała się strona skarżąca. Jej przedmiot decydował bowiem o zastosowaniu trybu, w którym powinna być udostępniona, a także przekładał się na wynik sprawy której przedmiot został określony jako bezczynność w sprawie udzielenia informacji publicznej.

Najbardziej miarodajną wykładnię pojęcia "informacja publiczna" przedstawił NSA w uzasadnieniu wyroków m.in. z dnia 30 października 2002 r. sygn. II SA 181/02, 20 października 2002 r. sygn. II SA 1956/02(powołanej za M. Jaśkowską [w:] "Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002 str. 28). Za takie informacje uznaje się informacje wytworzone przez władze publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym (komunalnym lub Skarbu Państwa), jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone. W ocenie Sądu informacje, których udzielenia domagał się dziennikarz K.M. w piśmie z dnia 1 sierpnia 2014 r. to informacje publiczne. Odnoszą się one do osoby wchodzącej w skład Zarządu Okręgu [..] pełniącego funkcję Przewodniczącego w tym organie. Wbrew żądaniu skargi Sąd nie był jednak uprawniony do rozstrzygania w niniejszym postępowaniu o zobowiązaniu do udostępnienia informacji, ponieważ w świetle art. 149 P.p.s.a. nie rozstrzyga sprawy merytorycznie a więc czy co do zasady konkretna informacja może być udzielona czy też nie za podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji. Strona przeciwna nie podjęła jednak żadnych działań w tym przedmiocie, za wyjątkiem zwrócenia się do redaktora naczelnego dziennika "[..]" w piśmie z dnia 13 sierpnia 2014 r. o przesłanie kopii legitymacji dziennikarskiej K.M. oraz upoważnienia, na które powołuje się w piśmie z dnia 1 sierpnia 2014 r. Zasadnie bowiem w sytuacji braku bezpośredniego kontaktu podmiotu, do którego zwraca się osoba podająca się za dziennikarza konkretnego czasopisma, a co za tym idzie braku możliwości wylegitymowania takiej osoby, można mieć wątpliwości z kim ma się do czynienia i czy rzeczywiście dana osoba to dziennikarz, co w aspekcie udzielenia prasie informacji publicznej oczywiście ma znaczenie. Wezwanie to pozostało co prawda bez odpowiedzi lecz w skardze na bezczynność Zarządu Okręgowego [..] skarżący redaktor naczelny wprost wskazał, że pismo z dnia 1 sierpnia 2014 r. sporządził dziennikarz dziennika "[..]" – K.M., zwracając się o udzielenie informacji poprzez odpowiedź na pytania oznaczone nr 1-5 wyżej przytoczone. W odpowiedzi na skargę strona przeciwna podkreśliła, że po raz pierwszy zetknęli się z osobą K. M. i jest on dla Zarządu osobą nieznaną. Nie dysponują też żadną formą potwierdzenia, iż wzmiankowana osoba jest dziennikarzem albo posiada upoważnienie redakcji. Wskazano, iż do momentu potwierdzenia przez dziennik "[..]", zdaniem organu, brak jest możliwości udzielenia informacji prasowej panu K.M.

W ocenie Sądu, wobec wniesienia przez redaktora naczelnego dziennika "[..]" (który w myśl art. 7 ust. 2 pkt 7 w zw. z art. 25 ust. 1 i 4 ustawy - Prawo prasowe jest podmiotem legitymowanym do takich działań) skargi, organ nie mógł mieć już żadnych wątpliwości, że podpisany pod pismem z dnia 1 sierpnia 2014 r. na papierze firmowym dziennika "[..]" K.M. jest dziennikarzem tego dziennika. Od dnia, w którym Zarząd Okręgowy [..] mógł zapoznać się ze skargą na bezczynność rozpoczął więc bieg termin do załatwienia wniosku z dnia 1 sierpnia 2014 r. Mimo tego, do momentu zamknięcia rozprawy – chwila ta jest miarodajna dla rozstrzygnięcia sprawy – skarżony organ nie załatwił w żaden sposób tego pisma. Bez znaczenia pozostaje, że w w/w piśmie dziennikarz domagając się udzielenia odpowiedzi na żądane pytania powołał się na przepisy art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Prawa prasowego. Istotne jest bowiem, że żądana informacja to informacja publiczna, o czym wyżej była mowa.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, na który powołał się dziennikarz, przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów, informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności (ust. 1). W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy (ust. 3). Odmowę, o której mowa w ust. 3, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych (ust. 4).

Przedmiotowy wniosek strony skarżącej z dnia 1 sierpnia 2014 r. nie podlegał załatwieniu przez ZO [..] w trybie art. 4 Prawa prasowego. W konsekwencji nie można uznać, że nieudzielenie skarżącemu informacji zgodnie z treścią tego wniosku stanowi odmowę udzielenia informacji prasowej, o której mowa w ust. 3 powyższego przepisu, a która podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego w trybie jego ust. 4 w zw. z art. 3 § 3 P.p.s.a.

Wypada wyjaśnić, iż w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych, istotnie za właściwy dla udzielenia prasie informacji przez [..] każdorazowo, niezależnie od charakteru żądanej informacji, przyjmowano tryb uregulowany w art. 4 Prawa prasowego. W każdym razie w większości orzeczeń okoliczność ta nie była kwestionowana (por. m.in. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. akt I OSK 735/06; wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1767/07 oraz wyroki WSA w Lublinie: z dnia 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 529/12, z dnia 23 października 2012 r., sygn. akt II SA/Lu 372/12, z dnia 29 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Lu 49/13 – dostępne na stronie internetowej: "orzeczenia.nsa.gov.pl").

Jak podkreślił WSA w Lublinie w uzasadnieniu wyroku z dnia 6 maja 2014 r. sygn. akt II SAB/Rz 147/14, taka wykładnia powołanego wyżej przepisu pomijała jednak treść poprzedzającego go art. 3a Prawa prasowego, na co zasadnie zwrócono uwagę w wydanych ostatnio orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, np. uzasadnieniu wyroku z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13 oraz w postanowienia z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/13, a stanowisko to skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni aprobuje. Przepis powyższy, dodany do ustawy Prawo prasowe w wyniku jej nowelizacji dokonanej przez art. 24 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej stanowi, że w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy udip. Z powyższych regulacji wynika zatem, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie udip. Natomiast art. 4 ust. 1 Prawa prasowego poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w udip, tj. o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku, a także zakres tej informacji, do której udzielenia w/w podmioty są zobowiązane.

W konsekwencji dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. Wówczas, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 udip do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach udip. Taka właśnie sytuacja zachodzi w tej sprawie. Sąd orzekający w niniejszym składzie podziela pogląd, że gdyby informacja publiczna nie mieściła się w pojęciu informacji prasowej i gdyby w każdym wypadku, gdy pyta prasa, należało stosować Prawo prasowe niezależnie od przedmiotu żądanej informacji, przepis art. 3a tej ustawy byłby zbędny.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 4 ust. 1 udip do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

[..] jest natomiast podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Jak wskazano w powołanym wcześniej uzasadnieniu wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m. in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny (por. R. Stec: "Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne.", Lex 2012). Wymaga podkreślenia, iż powyższe zadania mogą być realizowane również przez organy okręgowe Związku, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo łowieckie).

Publicznoprawny charakter działalności [..] przesądza również o tym, że żądane w niniejszej sprawie informacje związane z wykonywaniem funkcji Przewodniczącego Zarządu Okręgowego [..] stanowią informację publiczną. Żądane informacje dotyczą majątku ZO [..] i osoby sprawującej funkcję Przewodniczącego ZO [..], w tym okoliczności związanych ze sprawowaniem tej funkcji. W myśl zaś art. 1 ust. 1 udip informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. W szczególności informacją taką, podlegającą udostępnieniu w trybie przepisów udip, jest informacja o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 udip, w tym o przedmiocie ich działalności i kompetencjach, organizacji, osobie sprawującej funkcję przewodniczącego organu jakim jest Zarząd oraz o majątku, którym dysponują (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b), c), d) i f) udip).

Skoro w świetle powyższych ustaleń nie budzi wątpliwości, że będący przedmiotem niniejszej sprawy wniosek z dnia 1 sierpnia 2014 r. dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, należy jeszcze raz stwierdzić, że pomimo, iż żądanie to pochodziło od prasy w rozumieniu art. 7 ust 2 pkt 1 Prawa prasowego, stosownie do art. 3a tej ustawy podlega ono rozpatrzeniu przez ZO [..] w trybie przewidzianym w udip, a nie w art. 4 Prawa prasowego. Oznacza to, że ewentualny brak odpowiedzi na przedmiotowe żądanie nie mógł zostać uznany za odmowę udzielenia informacji, lecz jedynie za bezczynność w tym przedmiocie, na którą redaktorowi dziennika "[..] " przysługuje skarga do sądu administracyjnego w trybie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/13).

Mając zatem na uwadze, że skarżący jako przedmiot skargi oznaczył bezczynność w przedmiocie udzielenia prasie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014 r. Sąd ocenił, czy ZO [..] dopuścił się bezczynności w sprawie rozpatrzenia przedmiotowego wniosku, który – stosownie do art. 3a Prawa Prasowego – był zobowiązany rozpoznać w trybie przepisów udip

Dokonując oceny zarzucanej ZO [..] bezczynności należy wyjaśnić, że zgodnie z poglądem orzecznictwa stan ten zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie właściwy organ (lub - jak na gruncie udip - inny podmiot wykonujący zadania publiczne) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. (por. wyroki NSA: z dnia 20 lipca 1999 r., sygn. akt I SAB 60/99 oraz z dnia 22 września 2010 r., sygn. akt II OSK 1904/09).

Na gruncie spraw z zakresu informacji publicznej bezczynność zachodzi w szczególności wówczas, gdy podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, pomimo dysponowania żądaną informacją publiczną, nie udostępnia jej zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 udip, tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, bądź też w tym terminie nie wydaje na podstawie art. 16 ust. 1 udip decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (co jest uzasadnione np. wobec stwierdzenia, że żądana informacja objęta jest ograniczeniem opisanym w art. 5 ust. 1 i 2 udip). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że w razie odmowy udostępnienia informacji publicznej, do wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie, w formie odpowiadającej decyzji administracyjnej, obowiązane są na mocy art. 17 ust. 1 udip poza organami administracji publicznej również inne podmioty wymienione w art. 4 udip

W ocenie Sądu, ZO [..] pozostaje w bezczynności w sprawie wniosku strony skarżącej z dnia 1 sierpnia 2014 r., albowiem nie został on dotychczas załatwiony w żaden z opisanych wyżej sposobów pomimo potwierdzenia w skardze, że K.M. jest dziennikarzem dziennika "[..]".

Bez znaczenia pozostaje tu okoliczność, czy wszystkie z żądanych pismem z dnia 1 sierpnia 2014 r. to tzw. informacje proste czy przetworzone, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 udip, bo organ nie podjął żadnych działań oprócz wezwania redaktora naczelnego do uwierzytelnienia działań K. M., nawet po wniesieniu skargi na bezczynność. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł w pkt I wyroku na podstawie art. 149 § 1 zd. 1 P.p.s.a. zobowiązując ZO [..] do załatwienia wniosku z 1 sierpnia 2014 r. w terminie wynikającym z przepisów udip.

Z uwagi na okoliczność, że K.M. składając pismo nie wykazał, że działa w istocie jako dziennikarz dziennika "[..]" i dopiero po wniesieniu skargi, która wpłynęła 23 września 2014 r. ZO [..] nie mógł mieć wątpliwości, iż w/w działał w takim charakterze i na rzecz redakcji dziennika "[..]", Sąd uznał, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a. Żaden z przepisów P.p.s.a. dotyczący tej kwestii, które mógł zastosować Sąd I instancji, nie dawały podstaw do uwzględnienia wniosku strony przeciwnej, którym domagano się obniżenia przyznanych skarżącemu kosztów zastępstwa procesowego, z uwagi na sporządzenie przez pełnomocnika skarżącego 49 identycznych skarg.