Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz, Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 listopada 2014r. sprawy ze skargi P. G. - redaktora naczelnego dziennika "Ł." na bezczynność Koła Łowieckiego "A" w L. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji prasowej I. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; II. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Koła Łowieckiego "A" do załatwienia wniosku P. G. – redaktora naczelnego dziennika "Ł." z dnia [..] w przedmiocie udostępnienia informacji prasowej; III. zasądza od Koła Łowieckiego "A" w L. na rzecz skarżącego kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania.

P. G. – redaktor naczelny dziennika "Ł." wniósł w dniu 25 września 2014r. 2014 r. skargę (oznaczona datą 27 sierpnia 2014r.) na bezczynność Koła Ł. "U." w L. polegającą na nierozpoznaniu wniosku z dnia 23 lipca 2014r. o udostępnienie informacji prasowej.

W skardze wyjaśnił, że we wniosku tym, dziennikarz dziennika "Ł." – S. P. wniósł o udostępnienie informacji poprzez udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: ile i jakie gatunki zwierzyny drobnej odstrzeliło Koło na poszczególnych dzierżawionych obwodach łowieckich w roku gospodarczym 2010.2011, ile i jakie gatunki zwierzyny grubej odstrzeliło Koło na poszczególnych dzierżawionych obwodach łowieckich w roku gospodarczym 2010/2011, na jakim obszarze upraw rolnych i na jakiej powierzchni zredukowanej wystąpiły szkody spowodowane przez zwierzynę w roku gospodarczym 2010/2011, w jakiej sumarycznej wysokości Koło wypłaciło odszkodowania za szkody jak pkt 3 w poszczególnych dzierżawionych obwodach, w jakiej wysokości składki członkowskie opłacali członkowie Koła w roku gospodarczym 2010/2011, czy w roku gospodarczym 2010/2011 obowiązywały członków prace gospodarcze, a jeśli tak, to w jakim wymiarze i jak można było uniknąć konsekwencji niewykonania tych prac, czy w pracach gospodarczych jak pkt 6 uczestniczył członek koła M. F., a jeśli tak, to w jakim wymiarze godzinowym prace te wykonywał, czy Koło korzystało w roku gospodarczym 2010/2011 z dotacji państwowych, od władz samorządowych, dotacji unijnych i subwencji lub innych form wsparcia finansowego i w jakiej wysokości.

Z uwagi na to, że informacja nie została udzielona, skarżący wniósł skargę na bezczynność.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że w dniu 18 sierpnia 2014r. udzielił skarżącemu żądanej odpowiedzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz.270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., kontrola działalności organów administracji sprawowana przez sądy w zakresie zgodności z prawem obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

Organ administracji pozostaje w bezczynności w przypadku niezałatwienia sprawy w ustawowym terminie określonym bądź w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 35 kpa) bądź w przepisach szczególnych, m.in.

w ustawie z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz.1198 ze zm.), zwanej dalej "u.d.i.p." bądź w przypadku niepodjęcia innych działań wynikających z przepisów procesowych, mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji (por. wyrok NSA z dnia 20 lipca 1999r., I SAB 60/99, OPS 2000, Nr 6, poz.87).

W świetle art. 149 § 1 P.p.s.a. - sąd uwzględniając skargę na bezczynność zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności wynikających z przepisów prawa, a także stwierdza czy bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Skarżący P. G. – redaktor naczelny dziennika "Ł." wniósł skargę na bezczynność Koła Ł. "U." w L. w przedmiocie udostępnienia informacji prasowej.

Zgodnie z art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984r. - Prawo prasowe (Dz.U. z 1984r., Nr 5, poz. 24 ze zm.) – w zakresie prawa dostępu do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198), zwanej dalej "u.d.i.p.".

O ile zatem zostanie ustalone, że wnioskodawca jest "prasą" w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy – Prawo prasowe, żądanie dotyczy informacji stanowiącej informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i zostało skierowane do podmiotu zobowiązanego do udzielenia takiej informacji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p. – postępowanie w przedmiocie udostępnienia tej informacji toczy się – zarówno przed organem, jak i przed sądem administracyjnym w trybie u.d.i.p., dlatego skarga na bezczynność w niniejszej sprawie jest dopuszczalna.

Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Wniosek pochodzi bowiem od "prasy" w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy – Prawo prasowe, zgodnie z którym pojęcie "prasa" obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską. Został złożony przez dziennikarza dziennika "Ł." – S. P., a następnie podtrzymany przez redaktora naczelnego tego dziennika P. G., a zatem nie ma wątpliwości, że pochodzi on od "prasy".

Żądanie zostało skierowane do podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyżej wyroku z dnia 5 kwietnia 2013r., I OSK 89/13 - "P. jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, do którego mają zastosowanie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Analizując kompetencje P. wynikające z przepisów ustawy stwierdzić trzeba, że ustawodawca przekazał mu do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej. Zadania te wynikają m. in. z art. 34 ustawy Prawo łowieckie. Tymi zadaniami są m. in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny (patrz. R. Stec, "Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne.", Lex 2012). O publicznoprawnym charakterze działalności Polskiego Związku Łowieckiego świadczy także konieczność odbycia, przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4 -7 ustawy Prawo łowieckie)". W świetle powyższego, ze względu na publiczny charakter działalności P. również Koła , będące jego organami P., są podmiotami zobowiązanymi do udzielania informacji publicznej.

Żądane we wniosku z dnia 23 lipca 2014r. informacje dotyczą wprost publicznej działalności Koła (liczby i gatunków zwierząt odstrzelonych w obwodach łowieckich, odszkodowań za wyrządzone przez zwierzęta szkody, prac gospodarczych członków Koła, składek członkowskich oraz korzystania z szeroko pojętego wsparcia finansowego), a zatem stanowią one informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a tiret drugi u.d.i.p.

W sytuacji występującej w sprawie zastosowanie miały zatem – na mocy art. 3a Prawa prasowego – przepisy u.d.i.p.

Z przepisów u.d.i.p. wynika, że podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznej ma obowiązek podjąć określone w tej ustawie czynności, nawet jeśli żądane informacje nie stanowią informacji publicznej - w terminie wskazanym w art. 13 u.d.i.p. tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Jeśli zatem wniosek dotyczy informacji będącej informacją publiczną organ ma obowiązek:

1) udostępnić tę informację w formie czynności materialno – technicznej w sposób i w formie zgodny z wnioskiem (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.) lub

2) wydać na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. decyzję o odmowie jej udostępnienia w razie uznania, że zachodzą podstawy do takiej odmowy, np. wynikające z art. 5 u.d.i.p. lub

3) udzielić informacji, o których mowa w art. 13 ust. 2 i art. 14 ust. 2 u.d.i.p., wyjaśniając przyczyny braku możliwości udostępnienia informacji w terminie bądź zgodnie z wnioskiem, przy jednoczesnym wskazaniu, w jakim terminie (nie dłuższym jednak niż 2 miesiące), w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie (w sytuacji powiadomienia wnioskodawcy o braku możliwości realizacji jego żądania w sposób lub w formie określonych we wniosku, ze wskazaniem innego sposobu lub formy bezzwłocznego udostępnienia informacji, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się (art. 14 ust. 2 u.d.i.p.) lub

4) poinformować pisemnie wnioskodawcę, że nie posiada żądanej informacji.

Jak wyżej wskazano, żądanie przez skarżącego zawarte we wniosku z dnia 23 lipca 2014r. dotyczyło informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., gdyż dotyczyło informacji o sprawach publicznych, a wniosek został skierowany do podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, mimo to - żadnej ze wskazanych powyżej czynności organ nie podjął w ustawowym 14-dniowym terminie.

Jak jednak wynika z akt sprawy (k.13-16), pismem z dnia 18 sierpnia 2014r., już po wniesieniu skargi, organ udzielił skarżącemu odpowiedzi na wniosek z dnia 23 lipca 2014r.

Pomimo zatem, iż w dacie wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności, bezprzedmiotowe stało się zobowiązywanie organu do załatwienia tego wniosku, wobec czego Sąd umorzył postępowanie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.

Jednocześnie, Sąd ustalając, że w dniu wniesienia skargi bezczynność istniała i mając na uwadze wymóg sformułowany w zdaniu drugim art. 149 P.p.s.a oraz orzecznictwo sądów administracyjnych (por. postan. NSA z dnia 13 listopada 2012r., I OSK 2626/12; wyrok NSA z dnia 4 stycznia 2013r., I OSK 2325/12; postan. NSA z dnia 31 stycznia 2013r., I OSK 86/13) – stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ zachowanie organu nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nałożonych na niego z mocy u.d.i.p.; o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 201 § 1 P.p.s.a.