drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Inne Informacja prasowa, Inne, zobowiązano do wydania aktu lub podjęcia czynności
stwierdzono że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, II SAB/Kr 371/14 - Wyrok WSA w Krakowie z 2014-11-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Kr 371/14 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2014-11-28 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2014-10-10
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Krystyna Daniel /przewodniczący/
Mariusz Kotulski /sprawozdawca/
Paweł Darmoń
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Inne
Informacja prasowa
Sygn. powiązane
I OSK 679/15 - Wyrok NSA z 2016-02-23
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
zobowiązano do wydania aktu lub podjęcia czynności
stwierdzono że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art.3a, art. 4, art. 7
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art.1, art.6, art. 4 .
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie : Sędzia WSA Paweł Darmoń Sędzia WSA Mariusz Kotulski (spr.) Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2014 r. sprawy ze skargi P. G. - Redaktora naczelnego "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w K. do wydania w terminie 14- stu dni aktu lub dokonania czynności w sprawie z wniosku skarżącego P. G. – Redaktora naczelnego "[...]" z dnia 1 sierpnia 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. na rzecz skarżącego P. G. - Redaktora naczelnego "[...]" kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 1 sierpnia 2014 r. K.M. , powołując się na upoważnienie redaktora naczelnego dziennika [....] zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. , na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, o udzielenie informacji:

– Kto jest obecnie przewodniczącym Zarządu Okręgowego i od jakiego dnia zajmuje tę funkcję, licząc od pierwszej jego kadencji na tym stanowisku?

– Ile dni przewodniczący Zarządu Okręgowego przebywał na urlopie wypoczynkowym, urlopie bezpłatnym lub okolicznościowym w roku 2013 r.? – Ile dni przewodniczący Zarządu Okręgowego przebywał na zwolnieniu lekarskim (w tym urlopie zdrowotnym, sanatorium, etc.) w 2013 r.?

– Ile dni przewodniczący Zarządu Okręgowego przebywał na delegacjach służbowych w 2013 r.?

– Jakie sumarycznie koszty delegacji służbowych poniósł Polski Związek z tytułu delegacji służbowych przewodniczącego Zarządu Okręgowego w 2013 r.

Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku odmowy udzielenia żądanych informacji prosi o złożenie w ciągu 3 dni odmowy w trybie art. 4 ust. 3 ustawy Prawo prasowe.

Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [....] w K. – T.C. , pismem nr [....] zwrócił się do redaktora naczelnego dziennika [....] o przesłanie kserokopii legitymacji dziennikarskiej K.M. oraz upoważnienia redaktora naczelnego do reprezentowania redakcji w tej sprawie.

W dniu 15 września 2014 r. P.G. , działając jako redaktor naczelny dziennika [....] , wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [....] w K. w przedmiocie udzielenia informacji prasowej zgodnie z wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014 r. Zdaniem skarżącego, Zarząd Okręgowy PZŁ w K. , nie reagując na skierowane do niego żądanie, pozostał bezczynnym w sprawie przedmiotowego wniosku, czym naruszył przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm. dalej zwanej u.d.i.p.), poprzez bezczynność w udzieleniu informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w niniejszej sprawie oraz wskazał, że do dnia wniesienia skargi wnioskowana informacja nie została udzielona. Wyjaśnił m.in., że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. nr 5, poz. 24 ze zm.) poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty nie wymienione w u.d.i.p., tj. o przedsiębiorców i podmioty nie zaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Zatem w świetle art. 3a ustawy Prawo prasowe dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p. Wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Polski Związek [....] jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Podniósł, że zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe stanowią własność Skarbu Państwa. Z kolei, Polski Związek [....] wykonuje m.in. zadania administracji publicznej, w tym między innymi polegające na zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Skarżący dodał, że Polski Związek [....] realizuje również zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na Związek w drodze ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie mają charakter publiczny, dlatego informacja o działalności jego organów, określonych w ustawie winna być udzielana na wniosek tak prasy, jak i każdego obywatela R.P. na postawie przepisów u.d.i.p.

Zatem wniosek z dnia 1 sierpnia 2014 r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, podlegał rozpatrzeniu przez [....] w trybie przewidzianym w u.d.i.p., a nie w trybie art. 4 ustawy Prawo prasowe. Oznacza to, że brak odpowiedzi Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [....] w O. jest bezczynnością w tym przedmiocie.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku [....] w K. wniósł o jej oddalenie.

Po przedstawieniu stanu faktycznego sprawy [....] zaznaczył, że zgodnie z ustawą Prawo prasowe to dziennikarz jest uprawniony do uzyskiwania informacji, o której mowa o w art. 4 tej ustawy. Wobec czego, Zarząd Okręgowy [....] wezwał zainteresowanego do wykazania, że posiada uprawnienie do uzyskania wzmiankowanej informacji. [....] zauważył, że K.M. jest dla niego osobą nieznaną, nie dysponuje żadną formą potwierdzenia, że jest on dziennikarzem albo posiada upoważnienie redakcji. Dlatego uznał, że do momentu potwierdzenia przez dziennik [....] , brak było możliwości udzielenia informacji prasowej K.M.

Organ podkreślił, że wnioskodawca sprecyzował podstawę swojego żądania jasno, wskazując na art. 11 ust. 1 Prawa prasowego. Oznacza to, że autor pisma nie występował we własnym imieniu, dążąc do uzyskania informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p., a powoływał się na udzielone upoważnienie. W przekonaniu organu, gdyby autor pisma z dnia 1 sierpnia 2014 r. nie podawał, że jest dziennikarzem i nie powoływał się na przepisy ustawy Prawo prasowe, wówczas jego wniosek rozpoznany zostałby w trybie u.d.i.p. Organ zaakcentował, że do dnia redagowania odpowiedzi na skargę nie wpłynęło do Zarządu Okręgowego żądanie sporządzenia odmowy na piśmie, które zgodnie z Prawem prasowym, podlegałoby zaskarżeniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości m.in. poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Przy czym po myśli art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) kontrola ta obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 a.

W pierwszej kolejności zaakcentować należy, że przedmiotem skargi jest bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [....] w K. (w skrócie [....] ) polegająca na niezałatwieniu wniosku z dnia 1 sierpnia 2014 r., złożonego przez dziennikarza dziennika [....] K.M. o udzielenie informacji prasowej. Omawiana kwestia była już rozpatrywana przez wojewódzkie sądy administracyjne i Sąd w składzie orzekającym w pełni przychyla się do stanowiska zaprezentowanego w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 29.10.2014r., II SAB/Ke 60/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 17.11.2014r., II SAB/Op 65/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2014 r., II SAB/Wa 328/14.

Zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości, że wniosek pochodzi od prasy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. nr 5, poz. 24 ze zm., dalej - Prawo prasowe). K.M. powoływał się w nim na upoważnienie redaktora naczelnego, wniosek ten posiada logo i nagłówek dziennika [....] , wnioskodawca wskazał, że jest dziennikarzem tego dziennika, a jako jego podstawę prawną podał art. 4 ust. 1 Prawa prasowego. Zatem nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, że z wnioskiem o udzielenie informacji K.M. występował w imieniu własnym, a nie jako dziennikarz dziennika [....] . Kwestia ta nie ma zresztą istotnego znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.

Należy zgodzić się z argumentacją strony skarżącej, iż w aktualnym stanie prawnym skarga do sądu administracyjnego na bezczynność podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji prasowej jest dopuszczalna. Świadczy o tym przepis art. 3a ustawy Prawo prasowe, który w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej nakazuje stosowanie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.; zwana dalej, jak wyżej, u.d.i.p.). Oznacza to, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Przepis ten w istocie zatem oznacza, że "w zakresie dostępu prasy do informacji publicznej zrównuje on prawa dziennikarza z prawami każdego podmiotu, który o taką informację może się ubiegać" (J. Sobczak Prawo prasowe. Komentarz, Warszawa 2008, opublikowany w LEX). Innymi słowy osoba, która w celach dziennikarskich chce otrzymać informację publiczną ma takie same uprawnienia w tym zakresie jak osoba działającą na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a co za tym idzie stosuje się w przypadku takiej osoby zapisy ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej. Powyższa ustawa w kompleksowy sposób reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy jej stosowania oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej.

I tak ustawa ta w art. 4 ustanawia podstawowy katalog podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Katalog ten nie jest jednak katalogiem zamkniętym i może być uzupełniany na mocy przepisów szczególnych. Takim natomiast jest przywołany powyżej art. 4 ust. 1 Prawa prasowego. Stanowi on, że informacja prasowa jest informacją o działalności przedsiębiorcy i podmiotów nie zaliczonych do sektora finansów publicznych oraz niedziałających w celu osiągnięcia zysku. Poszerza on podmiotowo i przedmiotowo zakres dostępnej informacji prasowej w stosunku do dostępności informacji publicznej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.).

Polski Związek [....] jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (t.j. Dz. U. z 2002 r. nr 42, poz. 372 ze zm.) ustawodawca przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m. in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej, troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. Wymaga podkreślenia, iż powyższe zadania mogą być realizowane również przez organy okręgowe Związku, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo łowieckie). Stanowisko to, które Sąd w całości podziela zostało niejednokrotnie wyrażone w orzecznictwie sądowo administracyjnym (por. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., I OSK 735/06, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2007 r., II SA/Wa 1767/07).

Tym samym ustalenia wymagało, czy informacja, o jaką się zwrócono stanowi informację publiczną.

Pojęcie informacji publicznej określone natomiast zostało w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Wskazać należy, że informację publiczną stanowi treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej. Informacją publiczną będą więc zarówno dokumenty bezpośrednio zredagowane i technicznie wytworzone przez organy administracji publicznej, jak i te których organ używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań nawet, gdy prawa autorskie należą do innego podmiotu (tu powstaje ewentualnie kwestia ograniczenia dostępu do żądanych informacji publicznych z uwagi na ochronę tajemnic ustawowo chronionych). Ważne natomiast jest to, by dokumenty takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez organ i odnosiły się do niego. Innymi słowy dokumenty takie muszą wiązać się ze sferą faktów zaistniałych po stronie organu.

Na taką konkluzję pozwala analiza art. 6 u.d.i.p., wedle którego wnioskiem może być objęte jedynie pytanie o określone fakty, o stan określonych zjawisk na dzień udzielenia odpowiedzi.

Informacje, o udostępnienie których wystąpiono wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014r. do [....] , tj. informacje dotyczące wydatków, a więc spraw majątkowych (koszty delegacji pracowników), jak i informacje o organach i osobach sprawujących funkcje w [....] w K. (dane o osobie przewodniczącego ZO – okresie pełnienia tej funkcji, czasie przebywania na urlopach i zwolnieniach lekarskich) stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów art. 6 u.d.i.p.

Zatem skoro wniosek z dnia 1 sierpnia 2014 r. dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, to pomimo, iż żądanie to pochodziło od prasy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 Prawa prasowego, stosownie do art. 3a tej ustawy podlegało rozpatrzeniu przez [....] w Krakowie w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Z bezczynnością mamy do czynienia, gdy zobowiązany podmiot nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a. Na gruncie spraw z zakresu informacji publicznej bezczynność zachodzi w szczególności wówczas, gdy podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, pomimo dysponowania żądaną informacją publiczną, nie udostępnia jej zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy, tj. bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, bądź też w tym terminie nie wydaje, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy, decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (co jest uzasadnione np. wobec stwierdzenia, że żądana informacja objęta jest ograniczeniem opisanym w art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.).

W rozpoznawanej sprawie [....] w K. wniosek z dnia 1sierpnia 2014 r. otrzymał dnia 8 sierpnia 2014 r., - co do zasady - powinien go załatwić w terminie 14 dni, w sposób w nim określony bądź wydać decyzję, bądź poinformować, że nie jest w posiadaniu wnioskowanej informacji. Tymczasem na dzień wniesienia skargi tj. do dnia 22 września 2014 r. (data wpływu skargi do organu) wniosek nie został załatwiony w żaden z opisanych wyżej sposobów.

Stąd też, wobec braku odpowiedzi na żądanie, Sąd uznał, że organ pozostawał w bezczynności, a redaktorowi naczelnemu dziennika [....] przysługiwała skarga na bezczynność w tym przedmiocie, złożona na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.

Należy jednakże wyjaśnić, że uwzględniając skargę na bezczynność Sąd może jedynie zobowiązać organ do rozpoznania wniosku strony (czyli do jego załatwienia w formie prawem przewidzianej). Nie może natomiast rozstrzygać, czy żądana informacja winna być udzielona, czy też istnieją podstawy do załatwienia wniosku strony w inny sposób, bowiem nie w każdym wypadku informacja publiczna może być udzielona w pełnym zakresie, ze względu na ograniczenia prawa dostępu do informacji określone w art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.

W związku z tym Sąd na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. Konsekwencją tego rozstrzygnięcia Sądu jest konieczność ponownego rozpatrzenia i załatwienia wniosku skarżącego z dnia 1 sierpnia 2014 r. w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (art. 13 ust. 1 u.d.i.p. w zw. z art. 286 § 2 P.p.s.a.). Jednocześnie w kontrolowanej sprawie, z uwagi na niewielkie przekroczenie terminu oraz reakcję organu na pismo skarżącego z dnia 1 sierpnia 2014 r. w piśmie z 27.08.2014r., na które skarżący powinien był odpowiedzieć nie tylko ze względu na przyjęte w naszym kręgu kulturowym zasady grzeczności, ale przede wszystkim dlatego, że wniosek pochodził jakby się wydawało od dziennikarza, a więc osoby przygotowanej do wykonywania zawodu oraz działającej jakby się wydawało w imieniu poważnego dziennika i jego redaktora naczelnego, Sąd stwierdził w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., że bezczynność nie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania nastąpiło na podstawie art. 200 P.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt