Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 grudnia 2014r. sprawy ze skargi P. G. na bezczynność Zarządu Okręgowego Związku Łowieckiego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. umarza postępowanie sądowe; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego Związku Łowieckiego na rzecz P. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 14 października 2014r. P. G. – redaktor naczelny dziennika [...] wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej prasie (data wpływu do organu – 17 października 2014r.). W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że wnioskiem z dnia 8 września 2014r. dziennikarz dziennika [...] K. M. wystąpił do ww. organu o udzielenie informacji dotyczącej ostatniego, przeprowadzonego w okręgu, kursu dla nowowstępujących do Polskiego Związku Łowieckiego – poprzez podanie wszystkich tytułów kosztów i ich wysokości przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu pokrywanego przez jego uczestników, z podaniem dat odbywania się kursu, liczby jego uczestników i ile zobowiązany był zapłacić każdy z nich. Jednak do dnia złożenia skargi żądana informacja nie została udzielona, ani nie podjęto żadnej czynności wymaganej przez ustawę z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014r. poz. 782). Mając na uwadze powyższe strona skarżąca wniosła o nakazanie organowi udzielenia informacji zgodnie z ww. wnioskiem w terminie 14 dni oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego

wniósł o umorzenie postępowania sądowego, wskazując że skargę uwzględnił w całości – poprzez udzielenie odpowiedzi na wniosek z dnia 8 września 2014r. pismem z dnia 30 października 2014r.

Na rozprawie przed tut. Sądem w dniu 11 grudnia 2014r. Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego, podtrzymując dotychczasowe stanowisko, dodał że w odpowiedzi na ww. pismo z dnia 30 października 2014r. skarżący przesłał pismo z dnia 4 listopada 2014r., kwestionując kompletność udzielonych informacji publicznych. Na szczegółowe pytania zawarte

w tym piśmie udzielono informacji w kolejnym piśmie z dnia 25 listopada 2014r. –

w zakresie którego złożono w dniu 28 listopada 2014r. następną skargę na bezczynność.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organów określonych w punktach 1 - 4a.

Bezczynność organu ma miejsce wówczas, gdy organ będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminach określonych w art. 35 K.p.a. bądź w innych ustawach i w konsekwencji pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma na celu spowodowanie wydania przez organ oczekiwanego aktu lub podjęcia określonej czynności.

Złożony w niniejszej sprawie wniosek o udzielenie informacji publicznej z dnia 8 września 2014r. (k. 9 akt sądowych) dotyczył "udzielenia informacji dot. ostatniego, przeprowadzonego w okręgu, kursu dla nowowstępujących do Polskiego Związku Łowieckiego, poprzez podanie wszystkich tytułów kosztów i ich wysokości przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu pokrywanego przez jego uczestników, z podaniem dat odbywania się kursu, liczby jego uczestników i ile zobowiązany był zapłacić każdy z nich". Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu niesporna w niniejszej sprawie okoliczność, że w ww. piśmie, skierowanym do podmiotu wykonującego zadania publiczne, żądano udzielenia informacji o charakterze publicznym.

Z akt sprawy wynika, że na dzień wniesienia skargi do Sądu (data wpływu do organu – 17 października 2014r.) przedmiotowy wniosek nie został przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego załatwiony – co oznacza, że organ ten pozostawał w bezczynności. Tym niemniej, rozpatrując skargę na bezczynność Sąd musi rozważyć, czy po jej wniesieniu nie zaszły przesłanki do umorzenia postępowania sądowego. Jak wynika bowiem z załączonego do odpowiedzi na skargę pisma z dnia 30 października 2014r. (k. 16 akt sądowych) w jego treści organ szczegółowo przedstawił tytuły i wysokości kosztów przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu dla nowowstępujących do Związku (kalkulacja na 100 osób), podając koszt kursu na osobę brutto i netto oraz informacje dotyczące terminów ostatniego kursu oraz egzaminów, jak również liczbę jego uczestników.

Odnosząc się do treści pisma K. M. z dnia 4 listopada 2014r. (k. 26 akt sądowych) – nadesłanego do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w nawiązaniu do ww. odpowiedzi udzielonej przez organ – należy stwierdzić, że wobec sformułowanego przez wnioskodawcę żądania dalszego uszczegółowienia już udzielonej informacji (wykraczającego poza ramy pierwotnie złożonego wniosku z dnia 8 września 2014r.) jest to kolejny wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić trzeba, że w niniejszej sprawie udostępnienie przez organ żądanej przez skarżącego informacji po wniesieniu do Sądu skargi na bezczynność, powoduje, że zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku skarżącego z dnia 8 września 2014r. stało się bezprzedmiotowe, a postępowanie sądowe należało umorzyć na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy P.p.s.a.– o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

Rozpoznając niniejszą sprawę należy mieć jednak na uwadze aktualne brzmienie art. 149 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (§ 1 zdanie pierwsze). Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (§ 1 zdanie drugie). Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 (§ 2).

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela pogląd wyrażony

w postanowieniu NSA z dnia 21 marca 2013r., sygn. akt I OSK 481/13 (LEX nr 1299301), w którym wskazano, że użycie w zdaniu drugim § 1 art. 149 P.p.s.a. zwrotu "jednocześnie" nie oznacza, że ta część przepisu ma zastosowanie tylko wówczas, gdy sąd zobowiązuje organ do wydania aktu w określonym terminie. Wręcz przeciwnie, z analizy tego przepisu wynika, że uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego może polegać na stwierdzeniu, że bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa albo że naruszenie prawa nie było rażące, mimo, że są podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, z uwagi na to, że akt taki został wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.

Za rażące naruszenie przepisów dotyczących terminów rozpatrywania spraw przez organy administracji publicznej można uznać ich oczywiste niezastosowanie lub zastosowanie nieprawidłowe, jak również długotrwałość prowadzenia postępowania, czy też brak jakiejkolwiek aktywności organu (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 grudnia 2013r., sygn. akt I SAB/Wa 525/13, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 lutego 2014r., sygn. akt IV SAB/Po 126/13, dostępne na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl). Przy ocenie, czy stwierdzona bezczynność miała charakter kwalifikowany, tj. czy była ona rażąca, znaczenie będą miały okoliczności jakie spowodowały zwłokę organu, jego działania w toku rozpoznawania sprawy oraz stopień przekroczenia terminów (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 listopada 2013r., sygn. akt I SAB/Wa 415/13).

Rozpoznając niniejszą sprawę w zakresie stwierdzenia, czy bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, Sąd doszedł do przekonania, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa. Bezsporne jest, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy z dnia 6 września 2001r., udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2).

W przedmiotowej sprawie nie sposób dopatrzeć się ze strony organu lekceważenia skarżącego czy też celowego przedłużania postępowania. Organ wyjaśnił, że brak udzielenia odpowiedzi w terminie spowodowany był tym, że:

- po pierwsze, oczekiwał na potwierdzenie, że K. M. jest dziennikarzem [...] (z czym wiąże się uprawnienie do żądania informacji prasowej na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy Prawo prasowe) oraz przesłanie upoważnienia, na które wzmiankowany się powoływał;

- po drugie, było to już kolejne zapytanie formułowane w krótkim czasie przez tą samą osobę do wszystkich 49 Zarządów Okręgowych Polskiego Związku Łowieckiego, w związku z czym organ przypuszczał, że wnioskodawcy zostanie udzielona informacja zbiorcza, dotycząca przedmiotowego zagadnienia.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że organ udzielając odpowiedzi nie przekroczył dwumiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem Sądu dla oceny, czy w rozpoznawanej sprawie miało miejsce rażące naruszenie prawa, nie jest wystarczające samo przekroczenie ustawowych terminów. Musi być ono bowiem znaczne bądź też przejawiać się w braku reakcji organu na wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Na podstawie art. 149 § 1 zdanie 2 P.p.s.a. Sąd orzekł zatem jak w punkcie II wyroku.

Orzekając o kosztach Sąd miał na uwadze art. 201 §1 ustawy P.p.s.a., w myśl którego zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3.

-----------------------

'