drukuj    zapisz    Powrót do listy

658 648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Inne, zobowiązano organ do rozpoznania wniosku, II SAB/Bd 59/14 - Wyrok WSA w Bydgoszczy z 2014-12-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Bd 59/14 - Wyrok WSA w Bydgoszczy

Data orzeczenia
2014-12-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-05-26
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Sędziowie
Grzegorz Saniewski /przewodniczący/
Joanna Brzezińska /sprawozdawca/
Małgorzata Włodarska
Symbol z opisem
658
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1071/15 - Wyrok NSA z 2016-02-17
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
zobowiązano organ do rozpoznania wniosku
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art. 3a
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2014 poz 782 art. 4 ust. 1, art. 14, art. 16
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Krystyna Witt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Okręgowej Rady [...] w [...] w przedmiocie udzielenia informacji 1. zobowiązuje Okręgową Radę [...] w [...] do rozpoznania wniosku S. P. dziennikarza dziennika "[...]" z dnia [...] sierpnia 2013 r. o udzielenie informacji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku, 2. stwierdza, że bezczynność Okręgowej Rady [...] w [...] miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Okręgowej Rady [...] w [...], na rzecz P. G. redaktora naczelnego dziennika "[...]", kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

P. G. redaktor naczelny dziennika "A" wniósł w dniu ... 2014r. (data wpływu) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na bezczynność Okręgowej Rady Ł. P. Z. Ł. polegającą na niezałatwieniu wniosku z dnia ... 2013r. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Skarżący zarzucając naruszenie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, wniósł o nakazanie Okręgowej Radzie Ł. udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem w ciągu 7 dni, stwierdzenie, że bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący podał, że wnioskiem z dnia ... 2013 r. dziennikarz dziennika "A" S. P., na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. z 1984 r., nr 5, poz. 24 ze zm.) zwrócił się do Okręgowej Rady Ł.j P. Z. Ł. w B. o udostępnienie informacji, poprzez wydanie kopii protokołów z posiedzeń oraz podjętych uchwał ORŁ i Prezydium ORŁ odbytych w okresie kadencji od roku 2010 do dnia złożenia wniosku.

W odpowiedzi Prezes Okręgowej Rady Ł. w B., pismem z dnia ... 2013r., wyznaczył dzień ... 2013 r. jako termin, w którym wnioskodawca będzie mógł zapoznać się w wnioskowanymi materiałami w siedzibie ORŁ w B.. Z możliwością uzgodnienia innego terminu.

Pismem z dnia ... redaktor naczelny dziennika "A" P. G. poinformował, że z uwagi na odległość od B., we wniosku z ... 2013r. redakcja o wydanie kopii odpowiednich dokumentów, o co wnosi powtórnie, zastrzegając pokrycie kosztów wykonania kserokopii.

Skarżący wskazał, że do dnia wniesienia skargi wnioskowana informacja nie została udzielona co narusza art. 4 ust. 1 ustawy, w zakresie prawa dostępu prasy do informacji, zgodnie z art. 3a ustawy prawo prasowe stosuje się przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem skarżącego udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Zatem w świetle powyższego dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. Jak wskazuje skarżący, w sytuacji, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p.; natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. P. Z. Ł. jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania.

Oznacza to, że brak odpowiedzi ORŁ PZL jest bezczynnością lub przewlekłym prowadzeniem postępowania w tym przedmiocie, na którą redaktorowi naczelnemu dziennika "A" przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Skarżący podkreśla, że od dnia złożenia wniosku minęło ponad osiem miesięcy a jedyna uzyskana odpowiedź była wymijająca i zmierzała do uchylenia się od udzielenia wnioskowanej informacji. Powyższe w ocenie skarżącego pozwala na stwierdzenie, że bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce w przedmiotowej sprawie z rażącym naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na skargę Okręgowa Rada Ł. w B., reprezentowana przez radcę prawnego M. P., upoważnionego także przez Przewodniczącego Zarządu Głównego P. Z. Ł. w W., wniosła o jej odrzucenie ewentualnie o oddalenie. Pełnomocnik podniósł, że instytucja "bezczynności w udzieleniu informacji prasowej" nie istnieje, a trybie prasowego dziennikarz zwrócił się o udostępnienie informacji. Z uwagi na to, że pytającym jest członek PZŁ wskazano mu możliwość wglądu do dokumentów. W ocenie organu przesłanej skargi nie da się, więc zakwalifikować jako przewidzianej z art. 4 ustawy prawo prasowe.

Również skarga na bezczynność w niniejszym przypadku jest bezpodstawna, bowiem, jak wskazuje skarżony organ, podnoszony przez skarżącego art. 3a prawa prasowego odsyła do stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie prawa do informacji publicznej a zatem odsyła do katalogu wskazanego z art. 3 u.d.i.p. Na tej podstawie zainteresowany może uzyskać informację publiczną, w tym informację przetworzoną w zakresie w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego oraz wglądu do dokumentów urzędowych. Zdaniem skarżonego, mając na uwadze legalną definicję dokumentu urzędowego zawartą wart. 6 ust. 2 u.d.i.p. nie da się zakwalifikować żądanych dokumentów jako dokumenty urzędowe. Konkluzją tego stanu faktycznego jest, iż na gruncie ww. ustawy nie przysługuje zainteresowanemu wgląd do wzmiankowanych dokumentów. Należy mieć także na uwadze rozróżnienie pomiędzy wglądem do dokumentu (żądaniem także jego odpisu, kserokopii) oraz udzieleniu informacji. Udzieleniem informacji na gruncie przedmiotowej ustawy jest odpowiedź na zadane pytanie, a jak podkreśla skarżony wnioskodawcę nie interesowała informacja tylko wgląd do dokumentów. Skarżony podniósł także, iż skarżący nie ma legitymacji do występowania ze skargą na bezczynność, gdyż wnioskodawcą była osoba fizyczna – S. P.. Odesłanie z art. 3a nie odsyła do stosowania "odpowiedniego" ustawy o dostępie do informacji publicznej a jedynie nakazuje zarówno skarżonemu jak i organowi stosowanie wzmiankowanej ustawy. Zatem winien być złożony odpowiedni wniosek, o którym mowa w rzeczonej ustawie. Skarżony podnosi również zarzut, iż nie może być stroną skarżoną w myśl ustawy o dostępie do informacji publicznej i w tym zakresie podziela całkowicie orzeczenie WSA we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 725/12.

Pismem z dnia ... 2014 r. pełnomocnik podniósł, że to nie Okręgowa Rada Ł. powinna być stroną postępowania ale P.Z. Ł., który powinien udzielić informacji. Zdaniem skarżonego stanowisko i powielane orzecznictwo z zakresu dostępu do informacji publicznej na podstawie prawa prasowego, utrwalające pogląd, iż zarządy okręgowe PZŁ jak i okręgowe rady łowieckie PZŁ zobowiązane są do udzielania informacji publicznej i są stronami postępowania przez sądami administracyjnymi jest błędne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako: "P.p.s.a.") sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie zaś do § 2 tego przepisu, sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 ze zm.; dalej jako: "u.p.p."), w zakresie prawa dostępu do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej jako: "u.d.i.p."). Przepis ten, dodany został do u.p.p. w wyniku jej nowelizacji dokonanej przez art. 24 pkt 1 u.d.i.p. Oznacza to, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie określonym w u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., I OSK 89/13, LEX nr 1368968).

Regulacja zawarta w art. 4 ust. 1 u.p.p. poszerza zbiór podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o niektóre podmioty niewymienione w u.d.i.p., a mianowicie o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym P. Z. Ł., w tym jego organy, jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to z mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. – zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. W tym zakresie odwołać się należy do wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I OSK 89/13), gdzie wskazano, że ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 ze zm.) przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie; troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy, ze względu na ich cel, mają charakter publiczny (por. R. Stec, Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne, Warszawa 2012). Sąd w składzie rozpoznającym niniejsza skargę pogląd ten w całości podziela.

Odnosząc się do tego, czy Okręgowa Rada Ł. może była podmiotem zobowiązanym do rozpoznania wniosku o udostępnienie inforamcji, wskazać należy, że nie budzi wątpliwości Sądu, iż obowiązek udostępniania informacji publicznej nie ogranicza się tylko do organów naczelnych P. Z. Ł.. Skoro bowiem Związek ten jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych z całego kraju i realizuje zadania publiczne określone w art. 34 ustawy Prawo łowieckie na terenie całego kraju przez m.in. swoje organy okręgowe, to wniosek o udzielenie informacji z zakresu działalności tych organów okręgowych może być kierowany do nich bezpośrednio. Powinno być tak zwłaszcza wówczas, gdy wniosek dotyczy udostępnienia dokumentów wytworzonych przez taki organ, a więc będących w jego posiadaniu. Stosownie do art. 32a ust. 1 pkt 2 Prawa łowieckiego okręgowe rady łowieckie są organami P. Z. Ł.. Zgodnie z § 98 ust. 2 pkt 2 statutu Polskiego Związku Łowieckiego, zatwierdzonego uchwałą XXI Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ z dnia 2 lipca 2005 r. (tekst dostępny w WWW pod adresem: http://www.lowiecki.pl/prawo/statut/statut_new.pdf), okręgowe rady łowieckie są okręgowymi organami zrzeszenia jakim jest PZŁ.

Z powyższego wynika, iż Okręgowa Rada Łowiecka w B., realizując na obszarze swojej właściwości zadania publiczne powierzone Polskiemu Związkowi Łowieckiemu, jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej (tak również NSA w Wyroku z dnia 18 września 2004r. sygn. akt I OSK 2745/13 dostępnej pod adresem internetowym http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zauważyć przy tym należy, że uznanie Polskiego Związku Łowieckiego, w tym także jego organu okręgowego, jakim jest Okręgowa Rada Łowiecka, za podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej nie wymaga stwierdzenia, iż zrzeszenie to wykonuje zadania z zakresu administracji publicznej. Przepis art. 4 ust. 1 ab initio u.d.i.p. przesądza bowiem, że w tym zakresie wystarczające jest ustalenie, iż dany podmiot realizuje zadania publiczne, a więc zadania o charakterze znacznie szerszym aniżeli zadania administracji publicznej.

Publicznoprawny charakter działalności Polskiego Związku Łowieckiego przesądza również o tym, że żądane w niniejszej sprawie informacje stanowią informację publiczną. Skarżący domagał się bowiem udostępnienia protokołów z posiedzeń Okręgowej Rady Łowieckiej PZŁ i Prezydium tej Rady oraz podjętych przez nie uchwał, a więc dokumentów stanowiących informację o działalności Okręgowej Rady Łowieckiej. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. "c" u.d.i.p. informację publiczną stanowi w szczególności informacja o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o ich przedmiocie działalności i kompetencjach.

Skoro w świetle powyższych ustaleń nie budzi wątpliwości, że wniosek z dnia 27 sierpnia 2013 r., skierowany do Okręgowej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego w B., dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, to należy stwierdzić, że stosownie do art. 3a u.d.i.p. podlegał on rozpatrzeniu przez Okręgową Radę Łowiecką w trybie przewidzianym w tej ustawie, a nie w art. 4 u.p.p. Oznacza to, że brak odpowiedzi na ten wniosek nie mógł zostać uznany za odmowę udzielenia informacji, lecz jedynie za bezczynność w tym przedmiocie, na którą redaktorowi naczelnemu Dziennika "A" przysługiwała skarga do sądu administracyjnego, na bezczynność w trybie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. (por. teza i uzasadnienie postanowienia NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., I OSK 319/13, dostępnego w CBOSA).

W tym miejscu trzeba wskazać, że bezczynność zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie właściwy organ (bądź – jak na gruncie u.d.i.p. – także inny podmiot wykonujący zadania publiczne) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. (por. wyroki NSA: z dnia 20 lipca 1999 r., I SAB 60/99, OSP 2000, nr 6, poz. 87 oraz z dnia 22 września 2010 r., II OSK 1904/09, LEX nr 838737).

W sprawach z zakresu informacji publicznej bezczynność ma miejsce wtedy, gdy podmiot zobowiązany do udostępniania informacji publicznych, pomimo dysponowania żądaną informacją publiczną, nie udostępnia jej zgodnie z art. 13 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 1 u.d.i.p., to jest bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, bądź też w tym terminie nie wydaje na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (co jest uzasadnione np. wobec stwierdzenia, że żądana informacja objęta jest ograniczeniem opisanym w art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.). Nie ulega wątpliwości, że w razie odmowy udostępnienia informacji publicznej, do wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie, w formie odpowiadającej decyzji administracyjnej, obowiązane są poza organami administracji publicznej również inne podmioty wymienione w art. 4 u.d.i.p.

W ocenie Sądu Okręgowa Rada Łowiecka Polskiego Związku Łowieckiego w B. pozostaje w bezczynności w sprawie wniosku strony skarżącej z dnia ... 2013 r., albowiem pomimo upływu ponad roku od dnia otrzymania tego wniosku nie załatwiła go dotychczas w żaden z opisanych wyżej sposobów.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał skargę P. G. za zasadną i na podstawie art. 149 § 1 zdanie 1 P.p.s.a. zobowiązał Okręgową Radę Łowiecką w B. do załatwienia wniosku S. P. dziennikarza dziennika "A" z dnia 27 sierpnia 2013 r. o udostępnienie informacji w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 149 § 1 zdanie 2 P.p.s.a., stwierdził, że bezczynność Okręgowej Rady Łowieckiej w B. w niniejszej sprawie miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Oceniając tę kwestę Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym fakt, iż bezczynność Okręgowej Rady Łowieckiej w niniejszej sprawie trwa już ponad rok i nie wynika z okoliczności niezależnych od tego podmiotu. Bezczynności w niniejszej sprawie nie usprawiedliwiają wskazane przez pełnomocnika wątpliwości co do trybu, w jakim podmiot ten winien realizować skierowane do niego przez prasę wnioski o udostępnianie informacji, to jest, czy właściwym jest tryb uregulowany w u.d.i.p., czy też w art. 4 u.p.p. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przedmiotowy wniosek nie został załatwiony w żadnym z tych trybów. Sąd nie stwierdził jednakże podstaw do nałożenia na organ grzywny.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i art. 225 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt