drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Informacja prasowa, Inne, Zobowiązano organ do załatwienia wniosku, II SAB/Sz 128/14 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2015-01-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Sz 128/14 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2015-01-28 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2014-11-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Arkadiusz Windak
Grzegorz Jankowski /przewodniczący/
Stefan Kłosowski /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Informacja prasowa
Sygn. powiązane
I OSK 1533/15 - Wyrok NSA z 2017-07-21
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano organ do załatwienia wniosku
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1269 art. 1
Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 3 par. 2 pkt 8, art. 54 par. 3, art. 149 par. 1, art. 200
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 4 ust. 1 pkt 5, art. 5 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski (spr.), Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi Redaktora na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie udzielenia informacji prasowej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego do załatwienia wniosku [...] z dnia [...] r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego na rzecz strony skarżącej Redaktora kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Działając w imieniu redaktora naczelnego dziennika [...], wpisanego do Rej. Pr. [...], radca prawny M. T., powołując się na udzielone jej pełnomocnictwo oraz przepisy art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 §. 2 pkt 4 oraz art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej: P.p.s.a.) wniosła skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w K. (dalej: ZO PZŁ) w przedmiocie udzielenia prasie informacji publicznej w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz. 1198 ze zm. - dalej "u.d.i.p.") w związku z art.3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r., Nr 5, poz. 24 ze zm. - dalej u.p.p.).

Z uzasadnienia powyższej skargi wynika, iż wnioskiem z dnia [...] r. dziennikarz dziennika [...] K. M., powołując się na art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.p., wystąpił do ZO PZŁ o udzielenie informacji dotyczącej ostatniego przeprowadzonego w okręgu kursu dla nowowstępujących do Polskiego Związku Łowieckiego, poprzez podanie wszystkich tytułów kosztów i ich wysokości, przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu pokrywanego przez jego uczestników, z podaniem dat odbywania się kursu, liczby jego uczestników i ile zobowiązany był zapłacić każdy uczestnik.

Do dnia wniesienia skargi do Sądu wnioskowana informacja nie została udzielona.

W związku z powyższym skarżąca wniosła o nakazanie ZO PZŁ udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia [...] r. w ciągu 14 dni, oraz

o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Odpowiadając na skargę w imieniu ZO PZŁ, działający na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Zarząd Główny PZŁ r.pr. M. P. wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 3 pkt 6 P.p.s.a., wskazując, iż pismem z dnia [...] r. K. M. wystąpił do ZO PZŁ w K. na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, o udzielenie wskazanej w skardze informacji prasowej.

Pismo sporządzone zostało na papierze z logo "[...]", zawierało nadto żądanie złożenia odmowy na piśmie w ciągu 3 dni w trybie art. 4 ust. 3 ustawy Prawo prasowe - w razie odmowy udzielenia informacji prasowej. Pismem

z dnia [...]. Łowczy Okręgowy PZŁ w K. zwrócił się do redaktora naczelnego [...] o podanie czy K. M. pozostaje w stosunku pracy z redakcją, albo zajmuje się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych na rzecz i z upoważnienia redakcji oraz o nadesłanie stosownego upoważnienia, zaznaczając, że z chwilą jego otrzymania odpowiedź zostanie udzielona. Redakcja nie przesłała odpowiedzi na to pismo. W tej sytuacji - w ocenie Zarządu Okręgowego - skarga jest przedwczesna i jako taka niedopuszczalna. ZO PZŁ w K. nie odmówił udzielenia odpowiedzi ani nie zwleka z odpowiedzią na zadane pytania w trybie Prawa prasowego. Organ, do którego kierowane jest zapytanie, ma prawo oczekiwać, że osoba kierująca wniosek o udzielenie odpowiedzi w trybie prawa prasowego wykaże umocowanie lub wykaże, iż pozostaje w stosunku pracy z redakcją, na którą się powołuje. Pomimo wezwania do przekazania stosownego oświadczenia ZO PZŁ w K. nie otrzymał do tej pory stosownego dokumentu.

Art. 4 ust. 3 ustawy prawo prasowe stanowi, iż w razie odmowy udzielenia informacji na żądanie redaktora naczelnego odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, a to dopiero otwiera termin do wniesienia skargi do sądu. Przedmiotowa sprawa nie spełnia zatem kryteriów do poddania jej ocenie merytorycznej przez sąd administracyjny. Odmowa bowiem nie nastąpiła.

W niniejszej sprawie K. M. wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji w trybie prawa prasowego. Oczekiwanie weryfikacji jego uprawnień w tym zakresie było zatem normalną konsekwencją powoływania się przez niego na fakt bycia redaktorem w redakcji dziennika [...]. Organowi nie jest znany wzór papieru firmowego dziennika [...], ani skład redakcji. Organ nie posiada wiedzy kto jest redaktorem w rozumieniu art. 7 ust.5 ustawy prawo prasowe, zatem żądanie weryfikacji miało podstawy tak faktyczne jak i prawne. Skoro pytający powołuje się na ustawę prawo prasowe, a ta ogranicza dostęp do informacji do ściśle określonej kategorii osób, to uzyskanie informacji na temat czy dana osoba należy do tej właśnie kategorii należy traktować jako zagadnienie wstępne wymagające wyjaśnienia. Przyjęcie odmiennego poglądu prowadziłoby do niczym nieuzasadnionego stanowiska, że każdy może żądać dostępu do informacji w trybie prawa prasowego jeśli tylko posługuje się papierem wyglądającym na firmowy oraz używając podpisu "redaktor". Zmuszałoby to organ do udzielenia odpowiedzi w trybie prawa prasowego, organ zaś nie miałby prawa do weryfikacji tych uprawnień. To z kolei powodowałoby, że przepis traktujący o prawie prasy do informacji stałby się de facto martwym.

Organ nie pozostaje więc w bezczynności, gdyż nie miał obowiązku stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, natomiast na gruncie ustawy Prawo prasowe instytucja skargi na bezczynność nie istnieje.

Jeśliby jednak przyjąć działanie skarżącego w ramach ustawy o dostępie do informacji publicznej to otwartym staje się zagadnienie działania w ramach interesu publicznego. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 lutego 2006r. (II SA/Wa 1721/05) Sąd uznał, że w zakresie dostępu do informacji publicznej interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa.

Wnioskodawca powinien przede wszystkim wykazać , że informacja której się domaga, jest ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców i nie dotyczy jedynie jego prywatnego interesu. Przyjęcie odmiennego rozumowania prowadzić będzie do sytuacji gdy wystarczy sporządzenie wniosku w trybie prawa prasowego aby uzyskać niczym nie ograniczony, jednak nieuzasadniony, dostęp do informacji, w trybie prawa dostępu do informacji publicznej.

Gdyby K. M. złożył przedmiotowy wniosek nie powołując się na to,

iż jest dziennikarzem, a podpisał go we własnym imieniu, organ nie miałby wątpliwości, iż wniosek należy rozpoznać w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej. Jednakże wnioskodawca nie dość, że występuje w imieniu innego podmiotu, nie przedkładając upoważnienia, to jeszcze wprost wskazuje, iż podstawą żądania jest ustawa Prawo prasowe.

Ustosunkowując się do powyższego stanowiska redaktor naczelny [...] P. G. podał, iż w sprawach skargi na bezczynność sąd orzeka, biorąc za podstawę stan faktyczny sprawy w czasie wydania orzeczenia. Jeżeli organ nie miał pewności, czy K. M. jest dziennikarzem redakcji dziennika [...], to w dniu otrzymania skargi redaktora naczelnego na bezczynność w udzieleniu informacji, nie mógł już mieć tej wątpliwości.

Przyjmując hipotetycznie, że organ nie był zobowiązany do rozpatrzenia wniosku z dnia [...] r., bo nie wiedział, czy K. M. wnioskował o udzielenie informacji w imieniu prasy, czy jako osoba fizyczna, to od dnia otrzymania skargi redaktora naczelnego dziennika [...] z dnia [...] do WSA w S., podjętej przez organ w dniu 17 października 2014 r., powinien był w ciągu 14 dni informacji udzielić. A ponieważ od dnia otrzymania przez organ skargi minęło już prawie 3 miesiące, a wniosek dalej nie został rozpatrzony, to co najmniej tyle czasu organ pozostaje w bezczynności.

Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 ustawy P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. prawidłowości stosowania przez organy administracji publicznej przepisów obowiązującego prawa.

W ramach tej kontroli sąd rozpatruje też skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania (art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.), w tym również w przedmiocie udzielenia informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.p.p., przedsiębiorcy i podmioty nie zaliczone do sektora finansów publicznych oraz nie działające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Poprzedzający ten przepis art. 3a, dodany do ustawy Prawo prasowe w wyniku jej nowelizacji, stanowi natomiast, iż w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.).

Z powyższych regulacji wynika, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie przepisów u.d.i.p. W świetle art. 3a u.p.p. dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz adresata wniosku. W sytuacji, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej

i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie zatem tryb określony w przepisach u.d.i.p. Tak jest w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5) u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Polski Związek Łowiecki jest niewątpliwie podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Jak wskazano w wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 ze zm. -dalej "u.p.ł.") przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m. in.: zachowania i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Polski Związek Łowiecki realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania, nałożone na Związek w drodze ustawy, ze względu na ich cel mają charakter publiczny, dlatego informacja o działalności jego organów winna być udzielana na wniosek tak prasy, jak i każdego obywatela RP na podstawie przepisów u.d.i.p.

Z art. 42 ust. 9 ustawy prawo łowieckie wynika, iż działalność Polskiego Związku Łowieckiego obejmuje ustalanie wysokości opłat za szkolenie i egzaminowanie na uprawnienia do wykonywania polowania, zaś Związek uwzględnia przy tym poniesione koszty. Dziennikarz [...] domagał się wskazania przez organ wysokości kosztów szkolenia i egzaminu uprawniającego do wykonywania polowania, a zatem jego wniosek dotyczył informacji na temat zadań mieszczących się w ramach działalności wykonywanej przez Polski Związek Łowiecki w imieniu państwa. PZŁ wydaje też państwowe uprawnienia do polowania, które musi zostać poprzedzone ukończeniem szkolenia i zdaniem egzaminu, organizowanych przez Związek, zatem informacja o tym jest informacją publiczną. Takie stanowisko zajął m.in. WSA w Lublinie w wyroku w sprawie sygn. akt II SA/Lu 148/13.

Należy zatem uznać, iż złożony w dniu [...] r. przez K. M., powołującego się na ustawę Prawo prasowe i występowanie w imieniu organu prasowego, wniosek, jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, pomimo, że pochodził od przedstawiciela prasy, podlegał rozpatrzeniu przez organ w trybie przewidzianym w u.d.i.p., a nie w trybie art. 4 u.p.p.

Oznacza to, że brak odpowiedzi na powyższy wniosek stanowi bezczynność adresata wniosku tj. Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego

w S., na którą redaktorowi naczelnemu [...] przysługuje skarga do sądu administracyjnego w trybie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4P.p.s.a.

(por. postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/13).

Uwzględniając skargę na bezczynność Sąd może jedynie zobowiązać podmiot zobowiązany do rozpoznania wniosku strony, tj. jego załatwienia w formie prawem przewidzianej. Nie może natomiast rozstrzygać, czy żądana informacja winna być udzielona, czy też istnieją podstawy do załatwienia wniosku w inny sposób. Należy bowiem mieć na względzie to, że nie w każdym wypadku informacja publiczna może być udzielona w pełnym zakresie, co wynika z art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p. Podmiot zobowiązany musi także mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

o ochronie danych osobowych.

Zgodnie z art. 54 § 3 P.p.s.a. organ, którego bezczynność zaskarżono, może uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Skoro w niniejszej sprawie to nie nastąpiło, Sąd zmuszony był uznać, iż organ pozostaje w bezczynności.

Oceny tej nie mogą zmienić podnoszone przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w K. argumenty, iż organ ten mógł mieć wątpliwości co do osoby, która powołuje się na przepisy prawa prasowego oraz występowanie w imieniu organu prasowego o nazwie "[...]", i żądać potwierdzenia tego faktu przez redaktora naczelnego tego wydania.

Kwestia ta stała się jednak bezprzedmiotowa w sytuacji, gdy organ otrzymał skargę ww. organu prasowego na bezczynność. W świetle art. 54 § 3 P.p.s.a. organ, którego bezczynność zaskarżono, może w zakresie swej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy, a skoro tego nie uczynił, Sąd zobowiązany był uwzględnić skargę w oparciu o art. 149 § 1 w zw. z art. 54 § 3 P.p.s.a.

Natomiast okoliczność, że organ zwrócił się do redaktora naczelnego wydania prasowego "[...]" o potwierdzenie uprawnienia składającego wniosek o udzielenie informacji prasowej dziennikarza K. M. i do dnia wniesienia skargi redaktor naczelny na ww. pismo nie odpowiedział, daje podstawę do uznania, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt