Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Redaktora naczelnego dziennika "Ł." – P. G. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Lesznie w przedmiocie udzielenia informacji prasowej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w Lesznie do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] października 2014 r. w terminie czternastu dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku, I. stwierdza, że bezczynność organu nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa, II. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Lesznie na rzecz skarżącego kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] października 2014 r. dziennikarz dziennika "Ł." K. M. zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. o udzielenie informacji poprzez przesłanie kopii protokołów i uchwał podjętych przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w 2014 r., w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów pocztą elektroniczną.

Jako podstawę prawną swojego żądania wskazał art. 4 ust. 1 i 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. nr 5 poz. 24 z późn. zm.).

Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. pismem z dnia [...] października 2014 r. zwrócił się do redaktora naczelnego dziennika "Ł." o udokumentowanie, że K. M. jest dziennikarzem uprawnionym do żądania powyższych informacji. Jednocześnie wskazał, iż z wnioskowanymi dokumentami można zapoznać się w biurze Zarządu, codziennie w godzinach urzędowania biura.

Pismem z dnia [...] listopada 2014 r. redaktor naczelny dziennika "Ł." P. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. w przedmiocie udzielenia informacji prasowej na wniosek z dnia [...] października 2014 r.

W uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie oraz wskazał, że do dnia wniesienia skargi wnioskowana informacja nie została udzielona. Wyjaśnił m.in., że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198 ze zm. – dalej: "u.d.i.p.). Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. nr 5, poz. 24 ze zm.) poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty nie wymienione w u.d.i.p., tj. o przedsiębiorców i podmioty nie zaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Zatem w świetle art. 3a ustawy Prawo prasowe dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p. Skarżący wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Strona skarżąca podniosła, iż Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Polski Związek Łowiecki wykonuje m.in. zadania administracji publicznej, w tym między innymi polegające na zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Ponadto Polski Związek Łowiecki realizuje również zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na Związek w drodze ustawy mają charakter publiczny, dlatego informacja o działalności jego organów, określonych w ustawie winna być udzielana na wniosek tak prasy, jak i każdego obywatela R.P. na postawie przepisów u.d.i.p. Z art. 42 ust. 9 ustawy Prawo łowieckie wynika zaś, iż działalność Polskiego Związku Łowieckiego obejmuje ustalanie wysokości opłat za szkolenie i egzaminowanie na uprawnienia do wykonywania polowań, zaś Związek uwzględnia przy tym poniesione koszty. Wniosek z dnia [...] października 2014 r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, podlegał rozpatrzeniu przez Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. w trybie przewidzianym w u.d.i.p., a nie w trybie art. 4 ustawy Prawo prasowe. Oznacza to, że brak odpowiedzi Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. jest bezczynnością w tym przedmiocie.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego (dalej zwany w skrócie jako Zarząd) w L. wniósł o jej oddalenie.

W uzasadnieniu wskazano, iż jako podstawę prawną wniosku z dnia [...] października 2014 r. wskazano art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy Prawo prasowe. Z żądaniem udzielenia informacji prasowej może wystąpić tylko dziennikarz, w związku z czym organ pismem z dnia [...] października 2014 r. poprosił redakcję o potwierdzenie, że K. M. jest dziennikarzem. Ponadto wnioskodawca został poinformowany o możliwości zapoznania się z dokumentami w siedzibie Zarządu od poniedziałku do piątku w godzinach od 7 do 15. Pismo to pozostało bez odpowiedzi. W konsekwencji nie można zarzucić organowi pozostawania w stanie bezczynności. Zarząd wskazał ponadto, że wgląd do żądanych dokumentów mógł się opierać jedynie na ustawie Prawo prasowe, a nie na ustawie o dostępie do informacji publicznej. Odwołanie się do przepisów tej ostatniej ustawy dotyczy bowiem w świetle art. 3a ustawy Prawo prasowe jedynie przypadków wymienionych w art. 3 u.d.i.p. Wymóg ten nie został jednak spełniony w rozpatrywanej sprawie. Wydanie kopii protokołów z posiedzeń i uchwał podjętych przez Zarząd nie jest bowiem ani informacją prostą, ani informacja przetworzoną, a zatem nie znajduje w tym wypadku zastosowania art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Tym bardziej, że wniosek musi być odpowiednio skonkretyzowany, tak by możliwe było wskazanie zakresu i przedmiotu wnioskowanej informacji. Żądanie wnioskodawcy dotyczyło przy tym de facto wglądu do dokumentów. Niemniej art. 3 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p. odnosi się jedynie do dokumentów urzędowych. Takiego statusu nie posiadają natomiast dokumenty żądane przez skarżącego. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 2 u.d.i.p., dokument urzędowy musi być sporządzony przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, co nie miało miejsca w rozpatrywanej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga okazała się zasadna.

Stosownie do treści z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwanej w dalszej części również: "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność. W takich przypadkach kontroli poddany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ administracji, względnie inny podmiot zobowiązany do określonego działania, miał obowiązek podjąć działanie w danej formie w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, przez które akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu.

W pierwszym rzędzie wskazać należy, iż w świetle zapisów ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. nr 2 poz. 24 ze zm.), w szczególności art. 25 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 1 i 3a tej ustawy oraz przedstawionego wypisu z rejestru dzienników i czasopism nie budzi wątpliwości legitymacja czynna redaktora naczelnego dziennika "Ł." P. G. jako kierującego redakcją, skoro w piśmie z dnia [...] października 2014 r. o udzielenie informacji zwracał się dziennikarz redakcji tego dziennika powołując się na działanie z upoważnienia wyżej wymienionego. Zarówno dziennikarz jak i redaktor naczelny konkretnego dziennika mieszczą się bowiem w pojęciu "prasa" w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe w rozumieniu ustawy prasa to nie tylko publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele - i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

Domaganie się udzielenia informacji przez konkretnego dziennikarza nie przekreśla legitymacji do zaskarżenia bezczynności w tym przedmiocie przez redaktora naczelnego dziennika. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że K. M. nie działał w imieniu własnym, ale na rzecz dziennika "Ł.". Powyższe wynika wprost z treści pisma z dnia [...] października 2014 r., jak i z treści skargi. Interes prawny w tej sytuacji niewątpliwie ma więc redaktor naczelny dziennika – jako osoba kierująca na mocy art. 25 ust. 1 ustawy Prawo Prasowe jego redakcją.

W tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, zgodnie z którym w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Oznacza to, iż udostępnienie prasie informacji – która ma walor informacji publicznej w rozumieniu wymienionej wyżej ustawy – odbywa się w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a nie w trybie art. 4 ustawy Prawo prasowe. Jednocześnie w myśl art 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Zgodnie z poglądem ukształtowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych (patrz m.in. ww. wyrok NSA z dnia z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13), Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, do którego mają zastosowanie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Analizując bowiem kompetencje Polskiego Związku Łowieckiego wynikające z przepisów ustawy stwierdzić trzeba, że ustawodawca przekazał mu do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej. Zdania te wynikają m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r., poz. 1226, ze zm.). Tymi zadaniami są m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. O publicznoprawnym charakterze działalności Polskiego Związku Łowieckiego świadczy także konieczność odbycia, przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4 -7 ustawy Prawo łowieckie). Co istotne zadania określone w art. 34 ustawy Prawo łowieckie mogą być realizowane również przez organy okręgowe Związku, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo łowieckie).

Działalność Polskiego Związku Łowieckiego regulują przepisy ustawy Prawo łowieckie, a w szczególności jej rozdział 6, a także statut. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną. Polski Związek Łowiecki oraz koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku Łowieckiego. Statut Polskiego Związku Łowieckiego określa w szczególności organy Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, ich kompetencje, tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu. W myśl art. 33 ustawy Prawo łowieckie koła łowieckie są podstawowym ogniwem organizacyjnym w Polskim Związku Łowieckim, ich zadaniem jest realizacja celów i zadań łowiectwa, posiadają osobowość prawną i ponoszą odpowiedzialność za swoje zobowiązania, wskazane statutem organy okręgowe koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób fizycznych niezrzeszonych w kołach łowieckich. Z powyższych przepisów wynika, że choć w strukturze organizacyjnej zrzeszenia podmiotowość prawną mają jedynie Polski Związek Łowiecki i koła łowieckie, to jednak zarządy okręgowe są statutowymi organami Polskiego Związku Łowieckiego wyposażonymi we własne władcze kompetencje.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż przepis art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wymienia podmioty zobowiązane do udostępniania informacji publicznej, przy czym katalog podmiotów wyliczonych w art. 4 ust. 1 pkt 1-5 nie ma charakteru zamkniętego, gdyż ustawodawca posłużył się w określeniu tego katalogu zwrotem "w szczególności". Mając na uwadze, że unormowania wymienionej ustawy wprowadziły odformalizowany tryb dostępu do informacji i stanowią konkretyzację wynikającego z Konstytucji RP prawa do informacji publicznej (art. 61 Konstytucji RP), należy stanąć na stanowisku, że przepisy określające otwarty katalog podmiotów wyliczonych w art. 4 ust. 1 pkt 1-5 ustawy, o ile tylko są to "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", powinny być wykładane w taki sposób, który w najpełniejszy sposób gwarantuje rzeczywisty dostęp do informacji publicznej. Podmiotem zobowiązanym do zajęcia stanowiska w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej może być zatem zarówno Polski Związek Łowiecki jak i jego jednostka organizacyjna w postaci zarządu okręgowego, a co za tym idzie zarówno Polski Związek Łowiecki jak i zarządy okręgowe i koła łowieckie uprawnione są do rozpoznawania wniosków o udostępnienie informacji publicznej, w tym do wydawania rozstrzygnięć o jakich mowa w art. 16 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Także zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem nie budzi wątpliwości, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a więc zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej z racji wykonywania przez Związek zadań publicznych wynikających m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1226) i legitymowanym w sprawie bezczynności w przedmiocie udzielenia informacji publicznej (zob. m.in. uzasadnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 r. sygn. I OSK 735/06, wyroku NSA z 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 89/13 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Reasumując stwierdzić należy, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. i co za tym idzie do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez ten podmiot stosować się będzie regulacje ustawy o dostępie do informacji publicznej i to niezależnie od tego czy wniosek pochodzi od obywatela działającego w imieniu własnym, czy też od prasy.

W tym miejscu wskazać należy, iż dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy niezbędne jest także ustalenie, czy żądane informacje są informacją publiczną. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej stosuje się bowiem jedynie do tego rodzaju informacji, co oznacza, iż w przypadku złożenia wniosku o udostępnienie informacji nie będącej informacja publiczną podmiot do którego wniosek ten skierowano nie jest obowiązany do podejmowania działań wskazanych w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej i co za tym idzie nie pozostaje w bezczynności zarówno wtedy gdy udzielił wnioskodawcy zwykłym pismem odpowiedzi, iż żądana informacja nie jest informacja publiczną, jak i gdy nie podjął jakichkolwiek działań dla załatwienia wniosku.

Udzielając odpowiedzi na tak postawione pytanie w pierwszym rzędzie wskazać należy, iż we wniosku z dnia [...] października 2014 r. zwrócono się o udzielenie informacji, która miała charakter informacji publicznej. Dotyczyła ona bowiem informacji z zakresu przedmiotu działalności i zasad funkcjonowania zobowiązanego organu w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Należy przy tym zgodzić się co do zasady z organem, że informacje objęte wnioskiem skarżącego nie zostały wytworzone przez podmiot posiadający status funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 155 § 13 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. nr 88 poz. 553 z późn. zm.), a zatem nie odpowiadają one definicji dokumentu urzędowego z art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy o dostępie do informacji publicznej. Konkluzja ta nie zmienia jednak faktu, że prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje w świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ostatniej ustawy również prawo dostępu do informacji publicznej nieposiadającej statusu dokumentu urzędowego. Tym samym skarżący mógł domagać się udostępnienia mu wnioskowanych informacji, ponieważ miały one status informacji publicznej.

Skoro wniosek z dnia [...] października 2014 r. dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, to pomimo, iż żądanie to pochodziło od prasy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 Prawa prasowego, stosownie do art. 3a tej ustawy podlegało rozpatrzeniu przez Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej – niezależnie od podstawy prawnej żądania udzielenia informacji wskazanej we wniosku.

Podkreślić należy, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie zawiera jakichkolwiek wymagań formalnych wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Wniosek taki może przybrać każdą formę, o ile wynika z niego w sposób jasny co jest jego przedmiotem. Cel wymienionej ustawy oraz regulacja zawarta w art. 10 ust. 2, przewidująca że informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku, uzasadnia przyjęcie, iż postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej jest odformalizowane i uproszczone. Z tego też względu np. brak autoryzowanego podpisu na wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie stanowi jego braku formalnego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2009 r., sygn. akt I OSK 1277/08; z dnia 30 listopada 2012 . oraz wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 września 2013 r. o sygn. akt II SAB/Po 76/13 – oba dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Braku formalnego nie będzie także stanowił brak upoważnienia (pełnomocnictwa) do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w imieniu innego podmiotu.

Przenosząc te uwagi na grunt kontrolowanej sprawy należy przede wszystkim zauważyć, że wniosek z dnia [...] października 2014 r. złożony przez K. M. jako dziennikarza dziennika "Ł.", pomimo niedołączenia do niego upoważnienia do występowania w imieniu redaktora naczelnego tego dziennika, wszczął postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej. Żądanie przez organ wyjaśnień od redaktora naczelnego, czy osoba składająca wniosek jest dziennikarzem redakcji nie miało żadnego wpływu na skuteczność złożenia wniosku i na obowiązek organu do rozpatrzenia wniosku zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Należy przy tym zaznaczyć, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w świetle art. 14 ust. 1 powołanej ustawy o dostępie do informacji publicznej w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Ponadto, zgodnie z art. 14 ust. 2 cytowanej ustawy, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim wypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się.

W kontekście rozpatrywanej sprawy oznacza to, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. obowiązany był udostępnić informacje publiczną w formie wskazanej we wniosku z dnia [...] października 2014 r., tj. w postaci kserokopii przesłanej pocztą tradycyjną lub pocztą elektroniczną. Wymogowi temu nie czyni natomiast zadość pismo z dnia [...] października 2014 r., informujące o możliwości zapoznania się z żądanymi dokumentami w siedzibie organu. Uchylenie się bowiem od zarzutu bezczynności możliwe było albo poprzez udzielenie informacji publicznej w sposób wskazany we wniosku, albo poprzez wystosowanie pisma, o jakim mowa w art. 14 ust. 2 powołanej ustawy. Żaden z tych wymogów nie został zachowany w rozpatrywanej sprawie, co uzasadniało wniosek o pozostawaniu organu w stanie bezczynności.

Wskazać należy, iż udostępnienie informacji publicznej powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Ubocznie należy zauważyć, że załatwienie sprawy wymagało w pierwszym rzędzie ustalenia czy żądane informacje publiczne znajdują się w posiadaniu podmiotu, czy są to informacje proste czy przetworzone, czy podmiot zobowiązany posiada środki techniczne umożliwiające udostępnienie informacji w sposób wskazany przez wnioskodawcę oraz czy udostępnienie żądanych informacji nie podlega ograniczeniu ze względu na tajemnice prawnie chronione.

Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. do dnia wyrokowania nie udzielił żądanej informacji, jak również nie podjął czynności ani nie wydał rozstrzygnięć przewidzianych w przepisach art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Tym samym stwierdzić należy, iż Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. na dzień złożenia skargi oraz na dzień wyrokowania pozostawał w bezczynności w rozpoznaniu wniosku z dnia [...] października 2014 r.

Mając na względzie dotychczasowe rozważania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu na podstawie art. 149 p.p.s.a. w punkcie I sentencji wyroku zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w L. do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 7 października 2014 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni od zwrotu organowi akt sprawy z prawomocnym wyrokiem.

Załatwienie tego wniosku powinno nastąpić w sposób przewidziany w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, z uwzględnieniem wywodów Sądu zaprezentowanych powyżej.

Sąd stwierdził że bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Zauważyć bowiem należy, że podmiot ten nie pozostawił wniosku z [...] października 2014 r. bez jakiejkolwiek odpowiedzi, a pozostawanie przez Zarząd w stanie bezczynności wynikało nie z lekceważenia przepisów prawa, lecz z błędnej ich interpretacji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490).