drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano do dokonania czynności, II SAB/Go 150/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2015-02-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Go 150/14 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.

Data orzeczenia
2015-02-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-12-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Sędziowie
Aleksandra Wieczorek
Jacek Jaśkiewicz /przewodniczący/
Sławomir Pauter /sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano do dokonania czynności
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art. 3a, art. 4 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 25 ust. 1
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1, art. 4, art. 6, art. 13
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2012 poz 270 art. 3 § 2, art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Sławomir Pauter (spr.) Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Zacharia-Gardzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi P.G. – redaktora naczelnego dziennika [...] na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] r. w zakresie udostępnienia korespondencji między Zarządem Okręgowym Polskiego Związku Łowieckiego oraz myśliwymi G.K. i Z.A., w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy, II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, III. w pozostałym zakresie skargę oddala, IV. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego na rzecz skarżącego P.G. – redaktora naczelnego dziennika [...] kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 24 grudnia 2014 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skarga P.G. – redaktora naczelnego dziennika [...] na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego – określanego dalej jako ZO PZŁ – w zakresie udzielenia prasie informacji publicznej na wniosek z dnia [...] września 2014 r., w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r., nr 1198 ze zm., dalej w skrócie u.d.i.p.) w związku z art. 3 a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 roku Prawo prasowe (Dz.U. z 1984 r., nr 5 poz. 24 ze zm., dalej w skrócie u.p.p.) zarzucając organowi naruszenie art. 4 ust. 1 i art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Skarżący wniósł o :

- nakazanie ZO PZŁ udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. w ciągu 14 dni dni na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. określanej dalej jako p.p.s.a.) ;

- zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca wskazała, że wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. dziennikarz dziennika [...] S.P. wystąpił do ZO PZŁ na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.p. o udzielenie informacji poprzez udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. jaki działania podjął Zarząd Okręgowy w wyniku otrzymania pisma Z.A. z dnia [...] listopada 2012 roku,

2. czy Zarząd Okręgowy analizował protokół z Walnego Zgromadzenia członków Kola Łowieckiego [...] z dnia [...] kwietnia 2012 roku w kontekście zmiany wyniku głosowania nad odwołaniem A.B. z funkcji łowczego, ustalonego przez Komisję Skrutacyjną powołaną na tym zgromadzeniu, a jeżeli tak to jakie zajął stanowisko w tej sprawie.

Jeżeli podjęte działania w sprawach wyżej podniesionych wynikało z opinii prawnej, z której zarząd skorzystał, skarżący zwrócił się o nadesłanie jej kopii.

Nadto strona skarżąca zwróciła się o nadesłanie pełnej korespondencji prowadzonej pomiędzy Zarządem Okręgowym a myśliwymi Koła Łowieckiego [...] G.K. i Z.A. w sprawie podniesionych pismem Zarządu Głównego PZŁ z dnia [...] sierpnia 2014 roku poprzez przesłanie kopii tej korespondencji oraz kopii odpowiedzi Zarządy Głównego PZŁ na w/w pismo.

Pismem noszącym datę [...] października 2014 roku ZO PZŁ udzielił odpowiedzi na pytanie 1 i 2 zawarte we wniosku. Nadto poinformowano, że opinia prawna jaka została przedstawiona przez Biuro Prawne Zarządu Głównego PZŁ, a którą kierował się ZO PZŁ przy załatwianiu spraw opisanych w punkcie 1 i 2 zapytania, znajduje się w posiadaniu Koła Łowieckiego [...]. Odnośnie przesłania kopii korespondencji prowadzonej pomiędzy ZO PZŁ a G.K. i Z.A. stwierdzono, że korespondencja ta dotyczyła statusu w/w myśliwych jako członków Koła Łowieckiego [...] oraz, że zobowiązano Zarząd Koła Łowieckiego do przywrócenia ich praw i obowiązków członków koła.

W dniu 27 listopada 2014 roku wpłynęła do ZO PZŁ skarga P.G. – redaktora naczelnego Dziennika [...] na bezczynność w udzieleniu prasie informacji publicznej. W złożonej skardze wnoszono o nakazanie na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. ZO PZŁ udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. w ciągu 14 dni oraz o zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że z art. 4 ust. 1 u.p.p. wynika, że przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielania prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów nie jest ona objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Zgodnie z art. 3 a u.p.p. w zakresie prawa dostępu do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p. Tym samym udostępnienie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie tej ustawy. Jednocześnie skarżący zwrócił uwagę, że Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją u.d.i.p. W tym zakresie skarżący powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13. Zgodnie z art. 12 ust. 2 u.d.i.p. organ powinien mieć możliwość kopiowania informacji publicznej lub jej wydruku lub też przeniesienia jej na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji, a tym samym nie powinien mieć problemu z udostępnieniem zgodnie z wnioskiem kopii wnioskowanych dokumentów.

W złożonej odpowiedzi na skargę ZO PZŁ wnosił o jej oddalenie jako bezzasadnej. W uzasadnieniu podniesiono, że nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem skarżącego, że ma prawo do wglądu wnioskowanych dokumentów o których traktuje art. 3 ust. 1 u.d.i.p. Przepis ten traktuje bowiem o dokumentach urzędowych. Dokumentem urzędowym są dokumenty zawierające treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwaloną i podpisaną w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, w zakresie jego kompetencji, skierowaną do innego podmiotu lub złożoną do akt sprawy. Żaden z członków organu nie jest funkcjonariuszem publicznym. Tym samym zgodnie z dyspozycją art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 roku Prawo prasowe organ nie mógł zastosować przepisów ustawy o informacji publicznej. W takiej sytuacji ma zastosowanie ustawa Prawo prasowe, na gruncie której instytucja skargi na bezczynność nie istnieje. Gdyby przyjąć, że w niniejszej sprawie ma stosowanie ustawa o dostępie do informacji publicznej to wnioskodawca winien wykazać, że informacja której się domaga jest szczególnie istotna dla interesu publicznego czyli ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców i nie dotyczy jedynie jego prywatnego interesu. W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na skargę stwierdzono, że żądanie zawarte we wniosku z dnia [...] września 2014 roku nie zawiera się w ,,zbiorze praw" o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznego. Wniosek skarżącego z dnia [...] września 2014 roku nie dotyczy dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów (art. 3 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p.). Analizując desygnaty zbioru zawarte w art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy wskazano na podział owego zbioru na ,,informacje prostą" i ,, informację przetworzoną". Wydanie kopii protokołów kontroli nie jest ani informacja prostą, ani informacją przetworzoną. Ustawodawcy w przypadku zakreślenia desygnatów niniejszego zbioru chodziło o uzyskanie przez pytającego odpowiedzi na skonkretyzowane pytanie, odpowiedź na które znajduje się w posiadaniu organu (informacja prosta), albo wymaga poniesienia nakładu pracy przez organ aby udzielić odpowiedzi (informacja złożona). Wniosek o udzielenie takiej informacji musi być precyzyjny, aby było możliwe jego rozpatrzenie. Wniosku skarżącego z dnia [...] września 2014 roku nie sposób zakwalifikować do desygnatów ze zbioru o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Żądanie wydania kserokopii korespondencji wskazanej we wniosku czy opinii nie dotyczy dokumentów urzędowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy, albowiem korespondencja ta nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu cytowanego przepisu.

Przesyłając do Sądu złożoną skargę, ZO PZŁ przesłał jednocześnie odpis pisma ZO PZŁ z dnia [...] października 2014r. adresowane do strony skarżącej, zawierającego odpowiedź na wniosek z dnia [...] września 2014 roku oraz protokołu z posiedzenia Okręgowej Rady Łowieckiej z dnia [...] lipca 2010 r.

Wobec nie podpisania odpowiedzi na skargę zarządzeniem z dnia [...] grudnia 2014 roku zobowiązano pełnomocnika ZO PZŁ do złożenia podpisanej odpowiedzi na skargę oraz nadesłanie akt administracyjnych sprawy. Wykonując powyższe zarządzenie organ przesłał akta prowadzone w niniejszej sprawie, w tym korespondencję prowadzoną pomiędzy ZO PZŁ a G.K. i Z.A. dotyczącą tematyki podniesionej w piśmie Zarządu Głównego PZŁ z dnia [...] sierpnia 2014 roku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a. Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie zaś do § 2 cytowanego przepisu sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. W przypadku gdy skarga nie jest zasadna w oparciu o art. 151 p.p.s.a. podlega oddaleniu. Niniejsza skarga dotyczy bezczynności ZO PZŁ w przedmiocie wniosku z dnia [...] września 2014 roku złożonego przez S.P. jako dziennikarza dziennika "Łowiecki" o udzielenie prasie informacji publicznej. Występujący z wnioskiem dziennikarz wskazał jako podstawę uzasadniającą wystąpienie z wnioskiem art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.p. Treść tego wniosku nie pozostawia wątpliwości, że pochodzi on od dziennika [...], a zatem od prasy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 u.p.p. nie zaś od S.P. jako osoby fizycznej. Wprawdzie S.P. nie powoływał się w nim na żadne pełnomocnictwo, jednak należy zauważyć, że przedmiotowy wniosek został w nagłówku oznaczonym logiem dziennika [...], zaś jako jego podstawę prawną wskazano art. 4 ust. 1 u.p.p. Nadto na wstępie pisma stwierdził, że występuje jako dziennikarz dziennika [...] z upoważnienia redaktora naczelnego tego pisma. Brak jest zatem podstaw, by przyjąć, że z wnioskiem o udzielenie informacji S.P. w niniejszej sprawie występował w imieniu własnym, a nie jako dziennikarz dziennika [...]. W takiej sytuacji interes prawny w sprawie zainicjowanej tym wnioskiem, będzie miał dziennik, a w konsekwencji redaktorowi naczelnemu takiego dziennika – jako osobie kierującej na mocy art. 25 ust. 1 u.p.p. jego redakcją – przysługuje legitymacja do wniesienia skargi w takim postępowaniu (por. wyroki WSA w Lublinie z dnia 6 maja 2014 r., II SAB/Lu 147/14 i z dnia 20 maja 2014 r., II SAB/Go 120/14 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 września 2014 r., II SAB/Wa 328/14). W niniejszej sprawie jest nim P.G..

W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd (por. m.in. wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., I OSK 601/05, Lex nr 236545 ), iż skarga na bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej jest dopuszczalna bez uprzedniego wzywania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 p.p.s.a.

Zgodnie z art. 4 ust.1 u.p.p. przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Natomiast zgodnie z art. 3 a u.p.p. w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p.

Z powyższych regulacji wynika, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Natomiast art. 4 ust. 1 u.p.p. poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w u.d.i.p., tj. o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Rozszerzenie uprawnienia wynikającego z art. 61 Konstytucji oraz u.d.i.p. ma na względzie zadania jakie pełni prasa w demokratycznym społeczeństwie ( por. E. Czarny-Drożdzejko, Karna ochrona prawa do informacji publicznej, LEX 2013 Nr 51998 ).

Dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz adresata wniosku. Jeżeli wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznej właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p. W przypadku gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej prasie informacji tej nie udziela i nie wydaje w tym przedmiocie żadnego aktu, redaktorowi naczelnemu czasopisma przysługuje skarga do sądu administracyjnego na bezczynność na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 05 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13 oraz wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/14).

Dla oceny, czy organ pozostaje w bezczynności w zakresie udzielenia informacji publicznej, czego dotyczy niniejsze postępowanie, istotne znaczenie ma ustalenie, iż dysponuje on informacją, która jest informacją publiczną w rozumieniu art. 6 u.d.i.p. oraz że jest on podmiotem zobowiązanym do udostępnienia tej informacji. Przy czym stosownie do treści art. 4 ust. 3 u.d.i.p. podmioty określone w ust. 1 i 2 tego artykułu są zobowiązane do udzielenia informacji, jeśli są w jej posiadaniu. W dalszej kolejności ustaleniu podlega, czy organ udostępnił żądaną informację (lub podjął inne ustawą określone czynności) w określonym ustawą terminie ( art. 13 ust. 1 i 2 u.d.i.p.).

Bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a. (por. T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109). Na gruncie u.d.i.p. przez bezczynność organu rozumieć należy sytuację, w której organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Natomiast stanowisko organu o odmowie udzielenia informacji publicznej, w posiadaniu której jest, winno przybrać procesową formę decyzji administracyjnej, co uzasadnia stosowanie w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 267). Jeżeli jednak żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ odmawia jej udostępnienia zwykłym pismem, sporządzonym z zachowaniem przewidzianych terminów.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Termin bowiem "zadania publiczne" jest pojęciem szerszym od terminu "zadania władzy publicznej" (art. 61 Konstytucji RP). Pojęcia te różnią się przede wszystkim zakresem podmiotowym, bowiem zadania władzy publicznej mogą być realizowane przez organy tej władzy lub podmioty, którym zadania te zostały powierzone w oparciu o konkretne unormowania ustawowe. Pojęcie "zadanie publiczne" użyte w art. 4 u.d.i.p. zamiast pojęcia "zadanie władzy publicznej" użytego w art. 61 Konstytucji RP, ignoruje element podmiotowy i oznacza, że zadania publiczne mogą być wykonywane przez różne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności ustawowego przekazywania tych zadań (por. wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1858/13).

Niewątpliwie Polski Związek Łowiecki jest podmiotem wykonującymi zadania publiczne, a przez to objęty jest regulacją art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Powyższe stanowisko jest ugruntowane w orzecznictwie (por. wyrok NSA z dnia 28 listopada 2013 r. sygn. akt I OZ 1155/13, wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r. poz. 1226) Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulacje liczebności populacji zwierząt łownych. Zaś łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej (art. 1 tej ustawy). Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią własność Skarbu Państwa (art. 2 przedmiotowej ustawy). Natomiast ustawodawca w art. 34 ustawy Prawo łowieckie przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny (por. R. Stec: "Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne.", Lex 2012). Z wykonywaniem powyższych zadań publicznych nierozerwalnie związane jest między innymi zarządzanie mieniem i finansowanie działalności Polskiego Związku Łowieckiego z posiadanych środków finansowych z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów, darowizn oraz z dochodów z działalności gospodarczej (art. 35 ust. 1 Prawa łowieckiego). O publicznoprawnym charakterze działalności Polskiego Związku Łowieckiego świadczy także konieczność odbycia, przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4-7 ustawy Prawo łowieckie). Sprawy związane z udzielaniem myśliwym odstrzałów i samym udziałem w polowaniu są niewątpliwie sprawami związanymi bezpośrednio z powierzonymi PZŁ zadaniami związanymi z zachowaniem i rozwojem populacji zwierząt łownych. Wymaga podkreślenia, iż powyższe zadania mogą być realizowane również przez organy Polskiego Związku Łowieckiego, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo łowieckie).

Zatem, w świetle przepisów ustawy Prawo łowieckie, Polski Związek Łowiecki wykonuje m.in. zadania administracji państwowej związane z wyrażonym w art. 5 oraz art. 74 ust. 2 Konstytucji obowiązkiem ochrony środowiska naturalnego (por. motywy uzasadnienia do wyroku TK z dn. 6 listopada 2012 r., sygn. K 21/11, opubl. OTK-A 2012/10/119).

Mając powyższe na uwadze do oceny pozostała kwestia, czy żądane przez skarżącego informacje mieszczą się w zakresie rzeczowym pojęcia informacji publicznej.

Sąd zważył w tym względzie, iż zakres pojęcia informacji publicznej interpretować należy szeroko, uwzględniając okoliczność, iż prawo do dostępu do informacji publicznej jest konstytucyjnym prawem podmiotowym wyrażonym w art. 61 ust. 1 Konstytucji zgodnie, z którym obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz podmiotów pełniących funkcje publiczne. Naczelny Sąd Administracyjny zwracał uwagę, że ustawodawca, formułując w art. 61 Konstytucji zasadę "prawa do informacji", wyznaczył tym samym podstawowe reguły wykładni tego uprawnienia. Jeżeli bowiem stanowi ono prawo konstytucyjne, to ustawy określające tryb dostępu do informacji powinny być interpretowane w taki sposób, aby gwarantować obywatelom i innym osobom oraz jednostkom szerokie uprawnienia w tym zakresie, a wszelkie wyjątki winny być rozumiane wąsko. Oznacza to stosowanie w odniesieniu do tych ustaw takich zasad wykładni, które sprzyjają poszerzaniu, a nie zawężaniu obowiązku informacyjnego (por. wyrok NSA z dnia 14 listopada 2003 r., sygn. akt II SAB 199/03 oraz wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1774/10). Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 tej ustawy. Art. 6 u.d.i.p. zawiera przykładowy, otwarty katalog typowych informacji publicznych. Dlatego też doktryna oraz orzecznictwo sądowe, w oparciu o ogólną formułę ustawy, a także konstytucyjną konstrukcję prawa do informacji publicznej, za informację publiczną uznaje wszelkie informacje dotyczące faktów zarówno wytworzonych przez władzę publiczną lub inny podmiot wykonujący funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa w zakresie powierzonych kompetencji (por. wyrok NSA z dnia 18 września 2008 r., I OSK 315/08, wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., II SA 181/02, wyrok NSA z dnia 20 października 2002 r., II SA 1956/02 oraz wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., II SA 2036-2037/02, M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 28).

W szczególności, stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c i f u.d.i.p. informację publiczną stanowi informacja o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o przedmiocie ich działalności, kompetencjach oraz majątku, którym dysponują, Ponadto informację publiczną w myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. d i e stanowią informacje o zasadach funkcjonowania tych podmiotów, kwestii organizacyjnych, w tym o sposobach załatwiania spraw, związanych z realizacją obowiązków związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych na dany podmiot przez ustawodawcę. Stąd nie tylko informacja dotycząca realizacji wspomnianych obowiązków z zakresu administracji, ale także dotyczących funkcjonowania tego podmiotu oraz kwestii organizacyjnych, sposobu finansowania tej działalności, ponoszonych wydatków związanych z funkcjonowaniem podmiotu wykonującego zadania publiczne stanowi informację publiczną (por. wyrok NSA z dnia 05 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 89/13).

Wobec takiego rozumienia informacji publicznej nie można mieć wątpliwości, że żądane informacje w zakresie wskazanym we wniosku z dnia [...] września 2014 roku stanowią informacje publiczną. Nie może budzić wątpliwości, że działania podejmowane przez Zarząd Okręgowy PZŁ w związku z odwołaniem z funkcji łowczego koła łowieckiego oraz z ustaleniem członkowstwa danych osób w danym kole łowieckim niewątpliwie związane są z organizacją i funkcjonowaniem wskazanej jednostki organizacyjnej, która wykonuje zlecone zdania publiczne. Tym samy należy stwierdzić, że żądana przez skarżącego informacja publiczna dotyczyła kwestii związanych z funkcjonowaniem, organizacją oraz wywiązywania się przez ZO PZŁ z nałożonych obowiązków w związku z wykonywaniem zadań publicznych.

ZO PZŁ udzielił odpowiedzi na wspomniany powyżej wniosek z dnia [...] sierpnia 2014 roku tylko częściowo tj. udzielił odpowiedzi na zadane dwa pytania zawarte w tym wniosku dotyczące działań podjętych przez Zarząd Okręgowy PZŁ w następstwie otrzymanego pisma Z.A. z dnia [...] listopada 2012 roku oraz analizy protokołu Walnego Zgromadzenia członków Koła Łowieckiego [...] z dnia [...] kwietnia 2012 roku. Nadto poinformowano, że opinia prawna, o doręczenie odpisu której skarżący się zwrócił jest w posiadaniu koła łowieckiego a nie ZO PZŁ. Natomiast do dnia wyrokowania w niniejszej sprawie nie załatwiono wniosku w pozostałej części dotyczącej nadesłania odpisu korespondencji prowadzonej pomiędzy ZO KOŁ a G.K. i Z.A. w sprawie podniesionej w piśmie Zarządu Głównego PZŁ z dnia [...] sierpnia 2014 roku. Załatwienie wniosku w tej części zgodnie z poczynionymi wyżej uwagami po uprzedniej ocenie czy dotyczy o informacji publicznej winno przybrać formę czynności materialno – technicznej poprzez przesłanie zgodnie z wnioskiem kserokopii wymienionych dokumentów, bądź odmową jej udostępnienia w przypadku stwierdzenia, że nie dotyczy ona informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, bądź wydanie decyzji w oparciu o art. 16 w zw. z art. 17 wymienionej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. udostępnienie informacji publicznej winno nastąpić niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 w/w ustawy. Ponieważ sytuacje uzasadniające nie zachowanie terminu 14 dniowego w niniejszej sprawie nie wystąpiły, skargę w części dotyczącej zobowiązania Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] września 2014 roku w zakresie udostępnienia korespondencji między ZO PZŁ oraz myśliwymi G.K. i Z.A. należy uznać za zasadną. Wobec powyższego w oparciu o art. 149 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku zakreślając organowi termin 14 dni do załatwienia wymienionych punktów wniosku od dnia zwrotu akt sprawy.

Organ jak wyżej wskazano udzielił natomiast odpowiedzi na pytanie 1 i 2 zawarte we wniosku skarżącego z dnia [...] września 2014 r., czyniąc to pismem z dnia [...] października 2014 roku. Nadto poinformował, że opinia prawna o doręczenie kopii, której wnioskował skarżący nie znajduję się w posiadaniu ZO PZŁ, a jedynie w posiadaniu Koła Łowieckiego [...]. W takiej sytuacji skoro organ nie posada danego dokumentu nie jest zobowiązany do jego przesłania (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.), ani też nie ciąży na nim obowiązek przekazywania w tej części wniosku do załatwienia innej jednostce organizacyjnej. Wobec powyższego w oparciu o art. 151 p.p.s.a. skarga w części dotyczącej nakazania organowi udzielenia odpowiedzi na pytanie 1 i 2 wniosku z dnia [...] września 2014 roku oraz przesłania kserokopii opinii prawnej jako bezzasadna podlega oddaleniu (punkt III wyroku).

Jednocześnie sąd uznał, że zaistniała w sprawie bezczynność nie nosi znamion rażącego naruszenia prawa.

Rażącym naruszeniem prawa, w rozumieniu art. 149 § 1 p.p.s.a., będzie stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań możemy powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894). Oceniając czy naruszenie prawa jest rażące, należy uwzględnić nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenia, względnie braku zakończenia, lecz także warunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć organ dążąc do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. Rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie ciężkie, które nosi cechy oczywistej i wyraźnej sprzeczności z obowiązującym prawem, niepozwalające na zaakceptowanie w demokratycznym państwie prawa i wywołujące dotkliwe skutki społeczne lub indywidualne (por. B. Adamiak i J. Borkowski, Komentarz do kodeksu postępowania administracyjnego, Warszawa 1998 r., s. 808-812). Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Nie udzielenie informacji publicznej nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nakładanych przez u.d.i.p. Wynikało z odmiennej interpretacji przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1984 roku prawa prasowe w szczególności art. 3a i art. 4 i ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej. Z tych samych powodów Sąd nie znalazł podstaw do wymierzania organowi z urzędu grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a.,

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. i art. 201 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. Na koszty poniesione przez skarżącego składają się:

1) opłata w wysokości 100, zł ustalona zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.);

2) wynagrodzenie radcy prawnego ustalone zgodnie § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U z 2013, poz. 490);

3) opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł .



Powered by SoftProdukt