drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 960/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-02-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 960/14 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2015-02-27 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2014-11-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Iwona Dąbrowska /przewodniczący/
Olga Żurawska-Matusiak
Sławomir Antoniuk /sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1711/15 - Wyrok NSA z 2016-08-05
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 1984 nr 5 poz 24 art. 1,3e,7,25
Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 4,6,10
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Olga Żurawska – Matusiak, Sławomir Antoniuk (spr.), , Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2015 r. sprawy ze skargi P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w W. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w W. do rozpoznania wniosku dziennikarza dziennika "[...]" – K. M. z dnia [...] września 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w W. na rzecz skarżącego P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 8 września 2014 r. dziennikarz dziennika [...] K.M.zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w [...] (dalej jako Zarząd Okręgowy PZŁ) o udzielenie informacji dotyczącej ostatniego przeprowadzonego w okręgu kursu dla nowych członków, poprzez podanie wszystkich tytułów kosztów i ich wysokości, przyjętych w kalkulacji dla wyliczenia sumarycznego kosztu kursu pokrywanego przez uczestników, z podaniem dat odbywania kursu, liczby uczestników i wysokości wnoszonych przez nich opłat za kurs. Jako podstawę prawną swojego żądania wskazał art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe. Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku odmowy udzielenia żądanych informacji prosi, w imieniu redaktora naczelnego, o złożenie w ciągu 3 dni odmowy w trybie art. 4 ust. 3 ustawy Prawo prasowe.

Przewodniczący Zarządu Okręgowego PZŁ pismem z dnia 24 września 2014 r. zwrócił się do redaktora naczelnego dziennika [...] o podanie czy K.M. pozostaje w stosunku pracy z redakcją albo zajmuje się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych na rzecz i z upoważnienia redakcji, w tym ostatnim przypadku zwrócono się o nadesłanie stosownego upoważnienia.

Pismem z dnia 9 października 2014 r. redaktor naczelny dziennika [...] P.G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego PZŁ w [...] w przedmiocie udzielenia informacji prasowej na wniosek z dnia [...] września 2014 r.

W uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie oraz wskazał, że do dnia wniesienia skargi wnioskowana informacja nie została udzielona. Wyjaśnił m.in., że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) poszerza katalog podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w ustawie o dostępie do informacji publicznej, tj. o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Zatem w świetle art. 3a ustawy - Prawo prasowe dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach tej ustawy. Skarżący wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Strona skarżąca podniosła, iż PZŁ jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. PZŁ wykonuje m.in. zadania administracji publicznej, w tym między innymi polegające na zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Ponadto PZŁ realizuje również zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na Związek w drodze ustawy mają charakter publiczny, dlatego informacja o działalności jego organów, określonych w ustawie winna być udzielana na wniosek tak prasy, jak i każdego obywatela R.P. na postawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z art. 42 ust. 9 ustawy Prawo łowieckie wynika zaś, iż działalność PZŁ obejmuje ustalanie wysokości opłat za szkolenie i egzaminowanie na uprawnienia do wykonywania polowań, zaś Związek uwzględnia przy tym poniesione koszty. Wniosek z dnia [...] września 2014 r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, podlegał rozpatrzeniu przez Zarządu Okręgowego PZŁ w [...] w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej, a nie w trybie art. 4 ustawy Prawo prasowe. Oznacza to, że brak odpowiedzi Zarządu Okręgowego PZŁ jest bezczynnością w tym przedmiocie.

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy PZŁ w [...] wniósł o jej odrzucenie.

W uzasadnieniu pisma procesowego organ podniósł, iż jako podstawę prawną wniosku z dnia [...] września 2014 r. wskazano art. 4 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo prasowe. Z żądaniem udzielenia informacji prasowej może wystąpić tylko dziennikarz, w związku z czym organ pismem z dnia 26 września 2014 r. poprosił redakcję o potwierdzenie, że K.M. jest dziennikarzem. Pismo to pozostało bez odpowiedzi. Zatem skarga jako przedwczesna jest niedopuszczalna. Zarząd Okręgowy PZŁ w [...] nie odmówił udzielenia wnioskodawcy odpowiedzi, jak też nie zwlekał z udzieleniem odpowiedzi na zadane pytania. Organ, do którego kierowane są pytania ma prawo oczekiwać, że osoba kierująca wniosek o udzielenie odpowiedzi w trybie prawa prasowego wykaże, iż pozostaje w stosunku pracy z redakcją na którą się powołuje. Pomimo wezwania do przekazania stosownego oświadczenia ze strony redakcji Zarząd Okręgowy PZŁ nie otrzymał stosownego dokumentu.

Wskazując na treść art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo prasowe organ stwierdził, iż przedmiotowa sprawa nie spełnia kryteriów do poddania jej ocenie merytorycznej przez Sąd. Odmowa udostępnienia informacji prasowej bowiem nie nastąpiła, tym bardziej, że to nie redaktor naczelny wnioskował o sporządzenie odmowy na piśmie. Dopiero na żądanie redaktora naczelnego zostałaby sporządzona odmowa z zachowaniem wszelkich wymagań przewidzianych prawem prasowym, która jest zaskarżalna do Sądu.

Zarząd Okręgowy PZŁ podkreślił, iż organowi nie jest znany wzór papieru firmowego dziennika [...], jak też skład redakcyjny tego dziennika oraz kto jest redaktorem w rozumieniu art. 7 ust. 5 ustawy Prawo prasowe. Stąd też wezwanie z dnia 26 września 2014 r. skierowane do wnioskodawcy stało się zasadne. Wobec milczenia K. M. organ nie pozostaje w bezczynności, gdyż nie miał obowiązku stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej, natomiast na gruncie ustawy - Prawo Prasowe instytucja skargi na bezczynność nie istnieje.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność. W takich przypadkach kontroli poddany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ administracji, względnie inny podmiot zobowiązany do określonego działania, miał obowiązek podjąć działanie w danej formie w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, przez które akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu.

Skarga analizowana wg. powyższych kryteriów zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w świetle zapisów ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 2, poz. 24 ze zm.), w szczególności art. 25 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 1 i 3a tej ustawy oraz przedstawionego wypisu z rejestru dzienników i czasopism nie budzi wątpliwości legitymacja czynna redaktora naczelnego dziennika [...] P. G. jako kierującego redakcją, skoro w piśmie z dnia [...] września 2014 r. o udzielenie informacji zwracał się dziennikarz redakcji tego dziennika powołując się na działanie z upoważnienia wyżej wymienionego oraz podał informacyjnie stronę internetową dziennika ([...]), jak też nr legitymacji prasowej (Rej. Pr. SO w[...] , nr [...]). Zarówno dziennikarz jak i redaktor naczelny konkretnego dziennika mieszczą się bowiem w pojęciu "prasa" w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, w rozumieniu ustawy "prasa" to nie tylko publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele - i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

Domaganie się udzielenia informacji przez konkretnego dziennikarza nie przekreśla legitymacji do zaskarżenia bezczynności w tym przedmiocie przez redaktora naczelnego dziennika. W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że K.M. nie działał w imieniu własnym, ale na rzecz dziennika [...]. Powyższe wynika wprost z treści pisma z dnia 8 września 2014 r., jak i z treści skargi. Interes prawny w tej sytuacji niewątpliwie ma więc redaktor naczelny dziennika – jako osoba kierująca na mocy art. 25 ust. 1 ustawy - Prawo prasowe jego redakcją.

W tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe, zgodnie z którym w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Oznacza to, iż udostępnienie prasie informacji – która ma walor informacji publicznej w rozumieniu wymienionej wyżej ustawy – odbywa się w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a nie w trybie art. 4 ustawy Prawo prasowe. Jednocześnie w myśl art 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Zgodnie z poglądem ukształtowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych (patrz m.in. ww. wyrok NSA z dnia z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13), PZŁ jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, do którego mają zastosowanie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Analizując bowiem kompetencje PZŁ wynikające z przepisów ustawy stwierdzić trzeba, że ustawodawca przekazał mu do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej. Zdania te wynikają m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r., poz. 1226, ze zm.). Tymi zadaniami są m.in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. O publicznoprawnym charakterze działalności PZŁ świadczy także konieczność odbycia, przez osoby ubiegające się o uprawnienia do polowania, szkolenia prowadzonego przez Związek (art. 42 ust. 4 -7 ustawy Prawo łowieckie). Co istotne zadania określone w art. 34 ustawy Prawo łowieckie mogą być realizowane również przez organy okręgowe Związku, w tym jego zarządy okręgowe (art. 32a ust. 4 ustawy Prawo łowieckie).

Działalność PZŁ regulują przepisy ustawy Prawo łowieckie, a w szczególności jej rozdział 6, a także statut. PZŁ jest zrzeszeniem osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez regulację liczebności populacji zwierząt łownych. Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną. PZŁ oraz koła łowieckie działają na podstawie ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów PZŁ. Statut PZŁ określa w szczególności organy PZŁ oraz koła łowieckiego, ich kompetencje, tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu. W myśl art. 33 ustawy Prawo łowieckie koła łowieckie są podstawowym ogniwem organizacyjnym w PZŁ, ich zadaniem jest realizacja celów i zadań łowiectwa, posiadają osobowość prawną i ponoszą odpowiedzialność za swoje zobowiązania, wskazane statutem organy okręgowe koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób fizycznych niezrzeszonych w kołach łowieckich. Z powyższych przepisów wynika, że choć w strukturze organizacyjnej zrzeszenia podmiotowość prawną mają jedynie PZŁ i koła łowieckie, to jednak zarządy okręgowe są statutowymi organami PZŁ wyposażonymi we własne władcze kompetencje.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż przepis art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wymienia podmioty zobowiązane do udostępniania informacji publicznej, przy czym katalog podmiotów wyliczonych w art. 4 ust. 1 pkt 1-5 nie ma charakteru zamkniętego, gdyż ustawodawca posłużył się w określeniu tego katalogu zwrotem "w szczególności". Mając na uwadze, że unormowania wymienionej ustawy wprowadziły odformalizowany tryb dostępu do informacji i stanowią konkretyzację wynikającego z Konstytucji RP prawa do informacji publicznej (art. 61 Konstytucji RP), należy stanąć na stanowisku, że przepisy określające otwarty katalog podmiotów wyliczonych w art. 4 ust. 1 pkt 1-5 ustawy, o ile tylko są to "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", powinny być wykładane w taki sposób, który w najpełniejszy sposób gwarantuje rzeczywisty dostęp do informacji publicznej. Podmiotem zobowiązanym do zajęcia stanowiska w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej może być zatem zarówno PZŁ jak i jego jednostka organizacyjna w postaci zarządu okręgowego, a co za tym idzie zarówno PZŁ, jak i zarządy okręgowe i koła łowieckie uprawnione są do rozpoznawania wniosków o udostępnienie informacji publicznej, w tym do wydawania rozstrzygnięć o jakich mowa w art. 16 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Także zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem nie budzi wątpliwości, że Zarząd Okręgowy PZŁ jest podmiotem, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a więc zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej z racji wykonywania przez Związek zadań publicznych wynikających m.in. z art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1226) i legitymowanym w sprawie bezczynności w przedmiocie udzielenia informacji publicznej (zob. m.in. uzasadnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 r. sygn. I OSK 735/06, wyroku NSA z 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 89/13 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Reasumując stwierdzić należy, że Zarząd Okręgowy PZŁ jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej i co za tym idzie do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej przez ten podmiot stosować się będzie regulacje ustawy o dostępie do informacji publicznej i to niezależnie od tego czy wniosek pochodzi od obywatela działającego w imieniu własnym, czy też od prasy.

W tym miejscu wskazać należy, iż dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy niezbędne jest także ustalenie, czy żądane informacje są informacją publiczną. Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej stosuje się bowiem jedynie do tego rodzaju informacji, co oznacza, iż w przypadku złożenia wniosku o udostępnienie informacji nie będącej informacja publiczną podmiot do którego wniosek ten skierowano nie jest obowiązany do podejmowania działań wskazanych w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej i co za tym idzie nie pozostaje w bezczynności zarówno wtedy, gdy udzielił wnioskodawcy zwykłym pismem odpowiedzi, iż żądana informacja nie jest informacja publiczną, jak i gdy nie podjął jakichkolwiek działań dla załatwienia wniosku.

Udzielając odpowiedzi na tak postawione pytanie wskazać należy, iż we wniosku z dnia [...] września 2014 r. zwrócono się o udzielenie informacji, która miała charakter informacji publicznej, dotyczyła bowiem informacji z zakresie przedmiotu działalności i zasad funkcjonowania zobowiązanego organu w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z treścią przepisu art. 42 ust. 9 ustawy Prawo łowieckie – w myśl tego ostatniego przepisu Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i ezgaminowanie, uwzględniając poniesione koszty.

Skoro wniosek z dnia [...] września 2014 r. dotyczył informacji o charakterze publicznym i został skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, to pomimo, iż żądanie to pochodziło od prasy w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - Prawo prasowe, stosownie do art. 3a tej ustawy podlegało rozpatrzeniu przez Zarządu Okręgowego PZŁ w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej – niezależnie od podstawy prawnej żądania udzielenia informacji wskazanej we wniosku.

Podkreślić należy, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie zawiera jakichkolwiek wymagań formalnych wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Wniosek taki może przybrać każdą formę, o ile wynika z niego w sposób jasny co jest jego przedmiotem. Cel wymienionej ustawy oraz regulacja zawarta w art. 10 ust. 2, przewidująca że informacja publiczna, która może być niezwłocznie udostępniona, jest udostępniana w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku, uzasadnia przyjęcie, iż postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej jest odformalizowane i uproszczone. Z tego też względu np. brak autoryzowanego podpisu na wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie stanowi jego braku formalnego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2009 r., sygn. akt I OSK 1277/08; z dnia 30 listopada 2012 r., oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 września 2013 r. o sygn. akt II SAB/Po 76/13 – oba dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Braku formalnego nie będzie także stanowił brak upoważnienia (pełnomocnictwa) do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej w imieniu innego podmiotu.

Przenosząc te uwagi na grunt kontrolowanej sprawy należy przede wszystkim zauważyć, że wniosek z dnia [...] września 2014 r. złożony przez K. M. jako dziennikarza dziennika [...], pomimo niedołączenia do niego upoważnienia do występowania w imieniu redaktora naczelnego tego dziennika, wszczął postępowanie w sprawie udzielenia informacji publicznej. Żądanie przez organ wyjaśnień od redaktora naczelnego, czy osoba składająca wniosek jest dziennikarzem redakcji oraz wezwanie do przedłożenia pełnomocnictwa nie miało żadnego wpływu na skuteczność złożenia wniosku i na obowiązek organu do rozpatrzenia wniosku zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. Na marginesie należy dodać, iż na stronie [...], a więc w tzw. "przestrzeni ogólnodostępnej" K.M. figuruje jako redaktor odpowiedzialny za stronę portalu [...] Mają na względzie powyższe oraz informacje przedstawione przez wymienionego we wniosku z dnia [...] września 2014 r., staje się uprawnione twierdzenie, iż organ bez potrzeby uzupełniania braków wniosku, mógł i powinien żądanie dziennikarza merytorycznie rozpoznać.

Wskazać należy, iż udostępnienie informacji publicznej powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Ubocznie należy zauważyć, że załatwienie sprawy wymagało w pierwszym rzędzie ustalenia czy żądane informacje publiczne znajdują się w posiadaniu podmiotu, czy są to informacje proste czy przetworzone, czy podmiot zobowiązany posiada środki techniczne umożliwiające udostępnienie informacji w sposób wskazany przez wnioskodawcę oraz, czy udostępnienie żądanych informacji nie podlega ograniczeniu ze względu na tajemnice prawnie chronione.

Zarząd Okręgowy PZŁ do dnia wyrokowania nie udzielił żądanej informacji, jak również nie podjął czynności ani nie wydał rozstrzygnięć przewidzianych w przepisach art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 2, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Tym samym stwierdzić należy, iż Zarząd Okręgowy PZŁ w [...] na dzień złożenia skargi oraz na dzień wyrokowania pozostawał w bezczynności w rozpoznaniu wniosku z dnia [...] września 2014 r.

Mając na względzie dotychczasowe rozważania Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w punkcie 1 sentencji wyroku zobowiązał Zarząd Okręgowy PZŁ w [...] do załatwienia wniosku z dnia [...] września 2014 r. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni od zwrotu organowi akt sprawy z prawomocnym wyrokiem.

Załatwienie tego wniosku powinno nastąpić w sposób przewidziany w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, z uwzględnieniem wywodów Sądu zaprezentowanych powyżej.

Sąd stwierdził, że bezczynność Zarządu Okręgowego PZŁ nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Zauważyć bowiem należy, że podmiot ten nie pozostawił wniosku z [...] września 2014 r. bez jakiejkolwiek odpowiedzi, a pozostawanie przez Zarząd w stanie bezczynności wynikało nie z lekceważenia przepisów prawa, lecz z błędnej ich interpretacji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i 205 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c, § 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 490).



Powered by SoftProdukt