drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Grzywna w trybie p.p.s.a., Inne, Orzeczono o wymierzeniu grzywny w trybie art. 55 ustawy - PoPPSA, II SO/Gd 9/15 - Postanowienie WSA w Gdańsku z 2015-04-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SO/Gd 9/15 - Postanowienie WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2015-04-28 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-04-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Katarzyna Krzysztofowicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Grzywna w trybie p.p.s.a.
Sygn. powiązane
I OZ 863/15 - Postanowienie NSA z 2015-08-28
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Orzeczono o wymierzeniu grzywny w trybie art. 55 ustawy - PoPPSA
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 55 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Dnia 28 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Redakcji dziennika w G. o wymierzenie grzywny Zarządowi Okręgowemu Polskiego Związku Łowieckiego za nieprzekazanie skargi dotyczącej bezczynności w sprawie udostępnienia informacji publicznej postanawia: 1. wymierzyć Zarządowi Okręgowemu Polskiego Związku Łowieckiego grzywnę w wysokości 5000 zł (pięć tysięcy złotych); 2. zasądzić od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego na rzecz Redakcji dziennika w G. kwotę 577 zł (pięćset siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 15 grudnia 2014 roku Redakcja A. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku o wymierzenie B. grzywny z tytułu niezastosowania się przez ten podmiot do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Do wniosku Redakcja dołączyła odpis wniesionej przez nią skargi z dnia 15 września 2014 r. na bezczynność B. Wyjaśniła, że organ otrzymał skargę na bezczynność w dniu 22 września 2014 roku lecz nie przekazał jej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny B. wniósł o odrzucenie wniosku. Przedstawił okoliczności dotyczące prowadzonej korespondencji oraz rozmów telefonicznych pomiędzy B. a redaktorem naczelnym dziennika A. w sprawie realizacji wniosku Redakcji o udostępnienie informacji publicznej. Podniósł, że w jego ocenie – w związku z udzieleniem większości żądanych informacji – skarga na bezczynność z dnia 15 września 2014 roku stała się bezprzedmiotowa.

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2015 roku, sygn. II SO/Gd 27/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił wniosek. Naczelny Sąd Administracyjny

- postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2015 roku, sygn. akt I OZ 310/15, uchylił ww. postanowienie przyjmując, że B. jest podmiotem mającym zdolność sądową i procesową, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie wniosku o udostepnienie informacji publicznej może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.

Rozpoznając niniejszy wniosek Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Stosownie zaś do treści art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej

(Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm.), do skarg rozpatrywanych w postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym że przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.

Przepis art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi, że w razie niezastosowania się przez organ do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6, tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Powołany powyżej art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zawiera regulację zmierzającą do dyscyplinowania organów administracji publicznej do terminowego wykonania obowiązków określonych

w art. 54 § 2 tejże ustawy. Celem grzywny, o której mowa w tym przepisie, jest pełnienie funkcji dyscyplinującej, a także funkcji represyjnej. Funkcja represyjna realizowana poprzez wymierzenie grzywny, o której mowa w wymienionym przepisie, służy ochronie konstytucyjnego prawa do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). Poza tym grzywna ta pełni również funkcję prewencyjną, albowiem ukaranie grzywną służy zapobieganiu naruszenia prawa celem przewlekania postępowania sądowoadministracyjnego. Zasada szybkości postępowania jest bowiem jedną z podstawowych zasad postępowania sądowoadministracyjnego (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2012 roku, sygn. akt I OZ 328/12, Baza Orzeczeń LEX nr 1164456).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ustalono, że przesłanką wymierzenia grzywny na podstawie art. 55 § 1 cytowanej ustawy jest sam fakt nieprzekazania skargi sądowi administracyjnemu, bez względu na jego przyczyny (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt I OZ 719/11, Baza Orzeczeń LEX nr 965940), a przedmiot zaskarżenia określony w art. 55 § 1 ustawy

- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi obejmuje nie tylko zaniechanie przekazania sądowi skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy, ale także zwłokę organu w dopełnieniu tej czynności (zob. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 roku, sygn. akt II GPS 3/09, ONSAiwsa 2010/1/2, Baza Orzeczeń LEX nr 530114). Z kolei ustalając wysokość grzywny sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a także czas jaki upłynął od wniesienia skargi oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (zob. T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,. Komentarz, Warszawa 2005 r., str. 259).

Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Redakcja dziennika "A" wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014 roku zwróciła się do B., w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, o udostępnienie informacji publicznej poprzez udzielenie na zawarte we wniosku pytania dotyczące osoby Przewodniczącego B. W związku z nieudzieleniem żądanej informacji publicznej, Redakcja dziennika "A." w dniu 15 września 2014 roku wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, za pośrednictwem B., skargę na bezczynność tego podmiotu w sprawie udostępnienia informacji publicznej. B. nie przekazał jednak tej skargi do Sądu ani w terminie wynikającym z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ani też w terminie późniejszym.

Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że wniosek Redakcji dziennika "A." o wymierzenie B. grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi dotyczącej bezczynności strony przeciwnej w sprawie udostępnienia informacji publicznej zasługuje na uwzględnienie. Skarga Redakcji na bezczynność B. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej wpłynęła do tego podmiotu w dniu 22 września 2014 roku – czego strona przeciwna nie kwestionuje - a zatem, stosownie do powołanego przepisu art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, termin do jej przekazania wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawami do Sądu upływał w dniu 7 października 2014 roku.

Z akt sprawy wynika natomiast, że skarga Redakcji na bezczynność B. nie została przekazana do Sądu (por. notatki urzędowe - k. 2, 64 i 65 akt). Okoliczności nieprzekazania skargi do Sądu nie kwestionował również sam B. w odpowiedzi na skargę.

Wymierzenie grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzależnione jest od spełnienia dwóch warunków: stwierdzenia uchybienia przez organ ustawowemu terminowi do przekazania sądowi skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę oraz złożenia stosownego wniosku przez stronę. W przedmiotowej sprawie warunki te zostały spełnione. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w sprawie o wymierzenie grzywny organ nie może skutecznie usprawiedliwiać niedochowania terminu do przekazania skargi do sądu okolicznościami własnego nieprawidłowego działania (błędną oceną prawną sytuacji), jak w niniejszej sprawie, w której B. ocenił skargę jako "bezprzedmiotową". Na organie ciąży bezwzględny obowiązek przesłania sądowi skargi, a wszystkie okoliczności związane ze skargą oraz jej zasadnością podlegają ocenie Sądu, a nie organu.

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 17 lutego 2015 roku (M. P. z 2015 roku, poz. 221), przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w 2014 roku wyniosło 3.308,33 zł, zatem górna granica grzywny wymierzanej na podstawie art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynosi 33.083,30 zł.

Ustalając wysokość grzywny Sąd wziął pod uwagę, że działanie B., polegające na nie nadaniu skardze wnioskodawcy dalszego biegu, należy ocenić jako rażące niedopełnienie obowiązków wynikających z art. 54 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przyjęcie stanowiska w kwestii uznania sprawy ze skargi wnioskodawcy na bezczynność B. za bezprzedmiotową, nie może bowiem uzasadniać nieprzekazania skargi do Sądu. Dysponentem i adresatem skargi jest wojewódzki sąd administracyjny, a nie organ administracji publicznej czy też podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, do którego wpływa skarga. Regulacja, nakładająca na skarżących obowiązek złożenia skargi za pośrednictwem organu, ma na celu umożliwienie organowi skorzystania z uprawnień autokontrolnych, określonych w art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Nie oznacza natomiast przyznania organowi uprawnień do dysponowania skargą w miejsce wojewódzkiego sądu administracyjnego. Dodać należy, że strona przeciwna

- po wpłynięciu do niej skargi na bezczynność, nie udzieliła wnioskodawcy żadnych dodatkowych wyjaśnień odnośnie zaniechania nadania dalszego biegu skardze. Wnioskodawca pozostawał zatem (jak sam wyjaśnił - do dnia 11 grudnia 2014 roku, tj. do dnia uzyskania informacji z tutejszego Sądu) w błędnym przeświadczeniu o realizacji przez B. obciążającego go obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy Sądowi.

Sąd przyjął również, że na wysokość grzywny powinny mieć wpływ powody nieprzekazania skargi, podnoszone przez B., który wyjaśnił, że skardze nie nadano prawidłowego biegu z uwagi na zajęte stanowisko o bezprzedmiotowości sprawy. Stanowisko to wynikało z przekonania B., że udzielił w drodze rozmowy telefonicznej odpowiedzi na większość pytań zawartych we wniosku Redakcji o udostępnienie informacji publicznej. Podejmowanie tak opisanych czynności w związku z wniesioną skargą na bezczynność nie może zasługiwać na aprobatę, aczkolwiek wyjaśnia brak działania Zarządu w tej sprawie. Należy jednak podkreślić, że zajęcie przez podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej stanowiska, w którym podnosi on, że żądanej informacji udzielił, powinno skutkować przekazaniem skargi Sądowi wraz z odpowiedzią na skargę, w której stanowisko to winien podmiot ten przedstawić i uzasadnić. Pozostawienie skargi bez prawidłowego biegu stanowi naruszenie prawa strony postępowania do szybkiego rozpoznania skargi przez właściwy Sąd.

Reasumując, Sąd uznał, że grzywną adekwatną do stopnia naruszenia

art. 54 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w niniejszej sprawie jest grzywna w wysokości 5.000 zł.

Z tych też przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. d Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490), zasądzając zwrot wpisu sądowego uiszczonego od skargi w kwocie 100 zł, wpisu uiszczonego od zażalenia w kwocie 100 zł oraz zwrot kosztów zastępstwa procesowego za udział w niniejszym postępowaniu (257 zł) oraz za udział w postępowaniu zażaleniowym (120 zł), tj. łącznie w kwocie 577 zł.



Powered by SoftProdukt