drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Inne, Orzeczono o wymierzeniu grzywny - W TRYBIE ART. 149, II SO/Bk 4/15 - Postanowienie WSA w Białymstoku z 2015-05-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SO/Bk 4/15 - Postanowienie WSA w Białymstoku

Data orzeczenia
2015-05-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-02-20
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Sędziowie
Anna Sobolewska-Nazarczyk
Elżbieta Trykoszko /przewodniczący sprawozdawca/
Marek Leszczyński
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Orzeczono o wymierzeniu grzywny - W TRYBIE ART. 149
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 55 par. 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. sprawy z wniosku P. G. - redaktora naczelnego Dziennika "Ł." w G. o wymierzenie grzywny Zarządowi Okręgowemu P. Z. Ł. w S. z tytułu nieprzekazania sądowi skargi na bezczynność p o s t a n a w i a 1. wymierzyć Zarządowi Okręgowemu P. Z. Ł. w S. grzywnę w kwocie 500 (pięćset) złotych z tytułu nieterminowego przekazania skargi w sprawie II SAB/BK 23/15; 2. zasądzić od Zarządu Okręgowego P. Z. Ł. w S. na rzecz skarżącego P. G. - redaktora naczelnego Dziennika "Ł." w G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. ,

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2015 r. P. G. – redaktor naczelny dziennika "Ł." w G. zarzucając Zarządowi Okręgowemu P. Z. Ł. w S. naruszenie ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez nieprzekazanie w terminie sądowi skargi z dnia 8 listopada 2014r. na bezczynność w udzieleniu informacji publicznej, zażądał wymierzenia wskazanemu organowi - na podstawie art. 55 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – grzywny w wysokości adekwatnej do rocznych przychodów organu oraz zasądzenia od organu na jego rzecz kosztów postępowania sądowego, w tym zastępstwa procesowego i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Z uzasadnienia wniosku wynikało, że dziennikarz Dziennika Ł. wystąpił do Zarządu Okręgowego P. Z. Ł. w S. w dniu 7 października 2014r. o udzielenie informacji prasowej, której organ nie udzielił. Wówczas w dniu 8 listopada 2014r. skarżący sporządził skargę na bezczynność organu, doręczoną organowi w dniu 17 listopada 2014r. Skarga powyższa nie została jednak przesłana sądowi administracyjnemu, co uzasadnia wniosek o ukaranie organu grzywną.

W odpowiedzi na wniosek organ przyznał, że nie przekazał skargi do sądu administracyjnego, ale nie było to przejawem złej woli a jedynie przeoczenia spowodowanego nadmierną ilością żądań wnioskodawcy o udzielenie informacji prasowych.

Z ustaleń Sądu wynika, że nieprzekazana sądowi administracyjnemu na czas skarga, wpłynęła do sądu dopiero w dniu 2 kwietnia 2015r. tj. równocześnie z odpowiedzią organu na niniejszy wniosek i została zarejestrowana pod sygn. IISAB/BK 23/14. Z akt powyższych sąd dopuścił dowód, co zostało odnotowane w protokole rozprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Wniosek podlegał uwzględnieniu. Z dopuszczonego przez sąd dowodu z akt sprawy IISAB/Bk 23/15 wynika, że złożona za pośrednictwem organu skarga Dziennika "Ł." na bezczynność Zarządu Okręgowego P. Z. Ł. w S. w załatwieniu wniosku z dnia 7 października 2014r. o udzielenie informacji publicznej, której to skargi wpływ organ odnotował w dniu 17 listopada 2014r., została przekazana do sądu administracyjnego dopiero w dniu 2 kwietnia 2015r. Nastąpiło to zatem z ewidentnym przekroczeniem terminu wynikającego z art. 54 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przepis powyższy stanowi bowiem o obowiązku organu przekazywania sądowi złożonej za jego pośrednictwem skargi (wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę) w terminie 30 dni od jej złożenia do organu. W niniejszej sprawie nie obowiązywał jednak 30 – dniowy termin do przekazania sądowi skargi ale krótszy termin 15 – dniowy wynikający z ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi bowiem, że do skarg rozpatrywanych w postepowaniu o udostepnieniu informacji publicznej stosuje się ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, z tym, że przekazanie skargi i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi. Zatem termin do przekazania przez Zarząd Okręgowego P. Z. Ł. w S. skargi, której wpływ organ odnotował w dacie 17 listopada 2014r. upłynął w dniu 2 grudnia 2014r. Opóźnienie w przekazaniu skargi sądowi było czteromiesięczne. Stosownie do treści art. 55 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w razie niezastosowania się przez organ do obowiązków, o których mowa w art. 54 par. 2 tejże ustawy, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 par. 6 tejże ustawy. Okoliczności sprawy wskazują jednoznacznie, że miało miejsce niezastosowanie się organu do obowiązku określonego w przepisie art. 54 par. 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powyższe wyczerpuje – co do zasady – przesłankę "ukarania" organu grzywną w trybie art. 55 par. 1 ww. ustawy. W postanowieniu z dnia 5 lipca 2006r. sygn. II OSK 1024/06 Naczelny Sąd Administracyjny twierdził bowiem, że wyłączną przesłanką orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny z art. 55 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 par. 2 ustawy.

Okoliczności powołane w odpowiedzi na wniosek nie mogły być traktowane jako usprawiedliwiające opóźnienie w przekazaniu skargi. Przeciwnie, okoliczność "zasypywania" organu przez skarżącego wnioskami o udzielenie informacji prasowych, udostępnianie których odbywa się przy stosowaniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, powinna bardziej wyczulić organ na terminowe załatwianie wniosków i sprawne zorganizowanie procesu przekazywania skarg. Grzywna, o której mowa w art. 55 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ma charakter dyscyplinująco – restrykcyjny, z przewagą cech dyscyplinujących (vide: postanowienie NSA z 5 lipca 2006r. sygn. II OSK 1024/06 – ONSA i WSA Nr 6, poz. 156 i postanowienie WSA w Warszawie sygn. II SO/Wa 8/08 z 23 kwietnia 2008r). Celem grzywny jest przede wszystkim zdyscyplinowanie organu w konkretnej sprawie i "wymuszenie" wykonania zaniedbanych obowiązków. W tym przypadku dyscyplinowanie organu do przekazania skargi przestało być potrzebne. Natomiast cele represyjne wypełni, zdaniem Sądu w sposób właściwy, kwota grzywny niewygórowana wynosząca 500 złotych. W kwestii wysokości grzywny orzekanej w trybie art. 55 ustawy Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi, przepis odsyła do treści art. 154 par. 6 ww. ustawy, stanowiącym, że grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa GUS na podstawie odrębnych przepisów. Dla sprawy rozpatrywanej w bieżącym roku punktem odniesienia będzie kwota przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku 2014r., które wyniosło kwotę 3783,46 złotych (vide: Komunikat Prezesa GUS z dnia 10 lutego 2015r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2014r. – Monitor Polski z 2015r., poz. 179). Z przytoczonej normy odkreślającej wysokość grzywny, wynika, że o kwocie grzywny rozstrzyga samodzielnie sąd, który ustalenia jej wysokości dokonuje poprzez "miarkowanie" biorąc pod uwagę całokształt okoliczności związanych z wykonaniem przez organ obowiązków. W wyroku z dnia 26 października 2006r. sygn. akt IIISA/Wa 1237/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że określenie przez ustawodawcę jedynie górnej granicy grzywny możliwej do wymierzenia za niewykonanie wyroku, oznacza, że w przypadku wymierzenia grzywny poniżej tej granicy, nie jest konieczne aby kwota wymierzanej grzywny odpowiadała określonej wielokrotności tego wskaźnika.

Orzekając o wysokości grzywny w kwocie 500 złotych skład orzekający miał na uwadze brak potrzeby dyscyplinowania organu do wykonania obowiązku przekazania skargi. Odmowa ukarania organu byłaby równoznaczna z przyzwoleniem składu orzekającego na uchylanie się przez organ z obowiązku właściwego i terminowego przekazywania skargi sądowi.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji postanowienia. Konsekwencją uwzględnienia wniosku było orzeczenie o obowiązku zwrotu przez organ na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego strony skarżącej, reprezentowanej przez radcę prawnego.



Powered by SoftProdukt