Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca),, Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 23 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. G. – redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Zarządu Okręgowego [...] w [...] w przedmiocie udostępnienia prasie informacji publicznej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy [...] w [...] do załatwienia wniosku P. G. – redaktora naczelnego dziennika "[...]" z dnia 26 czerwca 2015 r. o udzielenie informacji, w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że bezczynność Zarządu Okręgowego [...] w [...]nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego [...] w [...]na rzecz P. G. - redaktora naczelnego dziennika "[...]" kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P. G., działając jako redaktor naczelny dziennika "[...]" z siedzibą w G., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. (dalej także jako "ZO PZŁ") w przedmiocie udzielenia prasie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia [...] r. Zdaniem skarżącego ZO PZŁ, pozostając bezczynnym w sprawie tego wniosku, naruszył przepis art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm., dalej jako "u.d.i.p."). Skarżący wniósł zatem o nakazanie ZO PZŁ, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), udzielenia żądanych informacji w terminie 14 dni, zgodnie z przedmiotowym wnioskiem, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że wnioskiem z dnia [...] r. dziennikarz dziennika "[...]" S. P. zwrócił się do ZO PZŁ na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm., dalej jako "Pr. pras.") o udzielenie informacji "poprzez przesłanie kopii protokołu zebrania członków niestowarzyszonych z kołami łowieckimi w bieżącym roku, na którym wybrano delegatów na zjazd okręgowy".

W odpowiedzi Zarząd przesłał wnioskodawcy kopię żądanego protokołu, jednak na dokumencie tym wcześniej zanonimizował ("zamazał") imiona i nazwiska obecnych na zebraniu osób funkcyjnych Polskiego Związku Łowieckiego oraz osób, które zostały wybrane na delegatów, mających reprezentować członków niestowarzyszonych podczas odbywanego na koniec 5-letniej kadencji Okręgowego Zjazdu Delegatów PZŁ. Udostępniając przedmiotowy dokument w takiej formie organ w piśmie przewodnim datowanym na [...] r. wskazał, że imiona i nazwiska osób występujących w tym protokole są danymi wrażliwymi, a Zarząd nie posiada upoważnień od osób, których dane te dotyczą.

Skarżący podniósł, że zgodnie z art. 3a Pr. pras. udostępnianie informacji publicznych prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. P. Z. Ł. jest natomiast podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to zobowiązanym do udostępniania informacji publicznych zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Z kolei żądane we wniosku z dnia [...] r. informacje dotyczą działalności tego Związku, a zatem stanowią informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. "a" tiret pierwsze u.d.i.p. Do działalności organu – jak podkreślił autor skargi – należy również organizacja zebrań przed okręgowymi zjazdami delegatów, na których wybierani są delegaci reprezentujący tych członków PZŁ, którzy nie są członkami kół łowieckich, na podstawie § 120 ust. 1 pkt 2 statutu Polskiego Związku Łowieckiego. W związku z powyższym, zdaniem skarżącego, imiona i nazwiska członków organów PZŁ będących organizatorami takich zebrań oraz imiona i nazwiska osób, które zgłosiły swoje kandydatury oraz tych wybranych na delegatów reprezentujących członków niestowarzyszonych nie są informacją dotyczącą prywatności tych osób i nie są tajemnicą chronioną ustawowo. Osoby te, podejmując się pracy w organach Polskiego Związku Łowieckiego godzą się, że ich działanie może być obserwowane i oceniane, nie mogą więc wymagać, żeby ich imiona i nazwiska miały być chronione przed opinią publiczną, bo są taką samą informacją publiczną jak działania, które podejmują na stanowiskach, na których zgodziły się działać.

W ocenie P. G., określając w powyższym kontekście co jest, a co nie jest informacją publiczną chronioną z punktu widzenia prywatności, należy stwierdzić, że ZO PZŁ do dnia sporządzenia skargi nie udzielił pełnej informacji publicznej żądanej we wniosku z dnia [...] r., ani też nie wykonał w sprawie żadnej czynności, o których mówią art. 13 - art. 17 u.d.i.p. Brak odpowiedzi organu w terminie 14 dni narusza natomiast art. 13 ust. 1 u.d.i.p. i jest bezczynnością lub przewlekłym prowadzeniem postępowania, na które redaktorowi naczelnemu dziennika "[...]" przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę ZO PZŁ wniósł o jej oddalenie.

Zarząd podkreślił, że w dniu [...] r. przesłał skarżącemu zanonimizowaną kopię żądanego protokołu. Biorąc zaś pod uwagę, że PZŁ, jakkolwiek wypełnia zadania publiczne, to jednak nie jest organem administracji publicznej, dokonanie anonimizacji danych osób biorących udział w zebraniu należy – zdaniem autora odpowiedzi na skargę – uznać za działanie zgodne z prawem. Nie może być zatem mowy o bezczynności ZO PZŁ, skoro organ ten udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącego w takim zakresie, w jakim mógł to wykonać nie naruszając ustawy o ochronie danych osobowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi P. G. – redaktor naczelny dziennika "[...]" – uczynił bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w L. polegającą na nieudostępnieniu prasie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem dziennikarza tego dziennika z dnia [...] r.

Jak wynika z treści przedmiotowego wniosku, jako jego podstawę prawną wnioskodawca powołał art. 11 ust. 1 Pr. pras. Przedmiotem jego żądania była natomiast kopia protokołu z zebrania członków PZŁ niestowarzyszonych w kołach [...], odbytego w bieżącym roku, na którym to zebraniu wybrano delegatów na Okręgowy Zjazd Delegatów PZŁ.

Wyjaśnić na wstępie należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 Pr. pras. przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności.

W myśl ustępu 3 i 4 powyższego artykułu, w przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy. Odmowę, o której mowa wyżej, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych.

W świetle powyższych regulacji dziennikarz jest zatem uprawniony do uzyskiwania informacji w zakresie, o którym mowa w art. 4 Pr. pras. od podmiotów wymienionych w tym przepisie, w trybie w nim uregulowanym. Podkreślić jednak należy, że regulacja ta stanowi jedynie swoiste poszerzenie katalogu podmiotów zobowiązanych do udzielania prasie informacji o podmioty niewymienione w u.d.i.p. tj. o przedsiębiorców i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku. Rozszerzenie uprawnienia wynikającego z art. 61 Konstytucji oraz u.d.i.p. ma na względzie zadania, jakie pełni prasa w demokratycznym społeczeństwie (por. E. Czarny-Drożdzejko, Karna ochrona prawa do informacji publicznej, LEX 2013 Nr 51998).

Jeżeli natomiast prasa domaga się udzielenia informacji od podmiotu objętego obowiązkiem udostępniania informacji publicznej na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p., zaś wnioskowana informacja ma charakter informacji publicznej, wówczas – niezależnie od charakteru wnioskodawcy – właściwym do załatwienia wniosku jest tryb określony przepisami u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, dostępny w CBOSA). Wynika to z dyspozycji art. 3a Pr. pras., który stanowi wprost, iż w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p. Zatem osoba, która w celach dziennikarskich chce otrzymać informację publiczną, ma takie same uprawnienia w tym zakresie, jak każda inna osoba działająca na podstawie przepisów u.d.i.p.

Co za tym idzie, dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji w sytuacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostaje, że P. Z. Ł. jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to zobowiązanym do udostępniania informacji publicznych, będących w jego posiadaniu – zgodnie z dyspozycją art. 4 ust. 1 i 3 u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, dostępny w CBOSA). Publicznoprawny charakter działalności tego Związku jednocześnie przesądza o tym, że żądane w niniejszej sprawie informacje stanowią informację publiczną, co zresztą również nie jest przez żadną ze stron kwestionowane (żądana informacja dotyczy bowiem wprost publicznej sfery działalności Związku i została przez niego wytworzona). W konsekwencji bezspornym jest, że przedmiotowy wniosek z dnia [...] r., niezależnie od powołanej w nim podstawy prawnej, podlegał rozpatrzeniu przez ZO PZŁ w trybie przewidzianym w u.d.i.p., nie zaś w trybie określonym w art. 4 Pr. pras. Z przepisów u.d.i.p. wynika natomiast, że załatwienie wniosku, którego przedmiotem jest udostępnienie informacji publicznej, winno – co do zasady – nastąpić najpóźniej w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania (art. 13 ust. 1) i polegać na podjęciu czynności materialno-technicznej polegającej na udzieleniu żądanej informacji w sposób i w formie zgodnymi z wnioskiem (art. 14 ust. 1), bądź też na wydaniu decyzji (rozstrzygnięcia) o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 u.d.i.p. - z zastrzeżeniem sytuacji opisanych w art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2 u.d.i.p., kiedy to termin udostępnienia informacji wydłuża się maksymalnie do 2 miesięcy, a postępowanie zakończyć się może także wydaniem decyzji o jego umorzeniu).

Jak wynika z akt niniejszej sprawy ZO PZŁ pismem z dnia [...] r. (data nadania - 23 lipca 2015 r.) odpowiedział na wniosek dziennika "[...]" z dnia [...] r., przesyłając wnioskodawcy kopię żądanego protokołu z zebrania wyborczego członków niestowarzyszonych z kołem łowieckim, odbytego w dniu [...] r. Kwestią sporną pozostaje jednak zakres anonimizacji, jakiej poddany został udostępniony dokument. Strona skarżąca podniesiony wobec ZO PZŁ zarzut bezczynności opiera bowiem w istocie jedynie na tym, iż dokonana anonimizacja przedmiotowego dokumentu jest zbyt obszerna, co spowodowało udzielenie informacji niepełnej. W ocenie Sądu ze stanowiskiem tym w przeważającej części należy się zgodzić.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy jednak informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Ze względu na treść przywołanej regulacji, udostępniając informację publiczną, która w sposób bezpośredni lub pośredni dotyczy osoby fizycznej, organ każdorazowo zobligowany jest do wyważenia jej prawa do prywatności względem wartości publicznej w postaci dostępu do informacji publicznej. Należy przy tym jednak zauważyć, że ustawodawca nie określił w przepisach u.d.i.p., co rozumie pod pojęciem "prywatności osoby fizycznej" co oznacza, że rozumienia tej przesłanki należy poszukiwać na gruncie innych aktów ustawowych. Takim aktem będzie niewątpliwie ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1182 ze zm.), która stanowi lex specialis w stosunku do u.d.i.p., przesądzając, że imię i nazwisko osoby fizycznej, jako sfera prywatności człowieka, podlega ochronie danych osobowych.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy żądana informacja publiczna zawiera dane umożliwiające zidentyfikowanie osoby fizycznej, organ zobowiązany jest do udzielenia tej informacji po wyłączeniu z jej treści owych danych. W praktyce udostępnieniu podlega wówczas dokument odpowiednio zanonimizowany, przy czym na marginesie podkreślić należy, że konieczność dokonania anonimizacji nie może być utożsamiana z odmową udzielenia informacji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 u.d.i.p., ani też z przetworzeniem informacji, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. (por. wyroki WSA w Poznaniu: z dnia z dnia 7 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Po 47/13, LEX nr 1293515 oraz z dnia 6 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Po 477/13, LEX nr 1373826)

Jednakowoż rację ma skarżący podnosząc, że dokonanie zbyt obszernej anonimizacji na udostępnianym jako informacja publiczna dokumencie (tj. anonimizacji obejmującej dane osobowe osób wyłączonych spod ochrony przewidzianej w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.) należy oceniać w kategoriach udostępnienia informacji publicznej niepełnej, a w konsekwencji utożsamiać z bezczynnością adresata wniosku o udostępnienie informacji publicznej (por. wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt I OSK 1513/14, dostępny w CBOSA oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 3 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SAB/Bd 18/13, LEX nr 1310652).

W świetle art. 5 ust. 2 u.d.i.p., przewidziane w tym unormowaniu ograniczenie prawa do informacji publicznej ze względu na prywatność osoby fizycznej nie dotyczy osób pełniących funkcje publiczne. W orzecznictwie i doktrynie dominuje pogląd, że osobą pełniącą funkcję publiczną jest niewątpliwie funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art. 115 § 13 Kodeksu karnego, ale pojęcie to na gruncie ww. przepisu należy rozumieć znacznie szerzej. Mianowicie osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jeżeli funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Funkcję publiczną pełnią osoby, które wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samorządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym. Cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej (por. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska: Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wydanie 2, Warszawa 2012, str. 87 wraz z powołanym tam orzecznictwem).

Jak wynika z przekazanego skarżącemu w formie zanonimizowanej protokołu z zebrania z dnia [...] r., którego kopię organ załączył do akt niniejszej sprawy, z dokumentu tego, przed jego udostępnieniem, usunięto (zamazano przy użyciu czarnego flamastra) wszystkie dane osobowe (imiona i nazwiska) osób biorących udział w owym zebraniu. Treść przedmiotowego protokołu pośrednio jednak wskazuje, że wśród tych danych znalazły się nie tylko imiona i nazwiska członków PZŁ niepełniących w ramach Związku żadnych funkcji (a jedynie biorących udział w zebraniu, co samo przez się nie wiąże się z wykonywaniem funkcji publicznej), ale również imię i nazwisko Prezesa Okręgowej Rady Łowieckiej w L., imię i nazwisko Łowczego Okręgowego (tj. Przewodniczącego ZO PZŁ), a także imię i nazwisko członka PZŁ niestowarzyszonego w kole łowieckim, który w wyniku odbytego zebrania i przeprowadzonego w jego trakcie głosowania został wybrany na delegata na XIX Okręgowy Zjazd Delegatów w L.. W ocenie Sądu w przypadku tych trzech osób dokonanie anonimizacji ich danych osobowych było niezasadne.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazać na wstępie należy, że ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 ze zm.) przekazał Polskiemu Związkowi Łowieckiemu szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m. in.: prowadzenie gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troskę o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny (por. R. Stec: "Uprawianie łowiectwa i prowadzenie gospodarki łowieckiej. Uwarunkowania administracyjnoprawne, cywilnoprawne i organizacyjne.", Lex 2012).

Co istotne, w świetle dyspozycji art. 32a ust. 4 Prawa łowieckiego, powyższe zadania mogą być realizowane przez powołane w Statucie organy okręgowe PZŁ. Do organów tych – stosownie do § 98 ust. 2 wspomnianego Statutu (przyjętego uchwałą XXI Krajowego Zjazdu Delegatów PZŁ w dnia 2 lipca 2005 r.) należą natomiast okręgowe zjazdy delegatów, okręgowe rady łowieckie i zarządy okręgowe.

Jedną z podstawowych kompetencji okręgowego zjazdu delegatów jest podejmowanie uchwał, dotyczących realizacji zadań Zrzeszenia na obszarze okręgu (§ 124 pkt 1 Statutu). Każdy delegat na okręgowy zjazd delegatów ma natomiast bierne i czynne prawo wyborcze (§ 120 ust. 2 Statutu), a tym samym ma bezpośrednio bądź pośrednio wpływ na sposób realizacji na obszarze własnego okręgu powierzonych PZŁ na mocy art. 34 Prawa łowieckiego zadań publicznych.

Z kolei okręgowa rada łowiecka i zarząd okręgowy są organami okręgowymi PZŁ, które w świetle odpowiednio § 127 i § 133 Statutu, w zakresie swojej właściwości, realizują określony zakres zadań publicznych związanych z gospodarką łowiecką, powierzonych Związkowi. Prezes okręgowej rady łowieckiej i przewodniczący zarządu okręgowego są zaś odpowiednio przedstawicielami tych organów.

Z powyższego wynika, że Przewodniczący Zarządu Okręgowego PZŁ w L. ("Łowczy okręgowy"), Prezes Okręgowej Rady Łowieckiej w L., jak też delegat na Okręgowy Zjazd Delegatów PZŁ w Okręgu L. są osobami, którym Statut PZŁ w związku z przepisami Prawa łowieckiego powierza określony zakres uprawnień, odnoszących się do wykonywanych przez Związek zadań publicznych. Są oni więc osobami pełniącymi w ramach Związku funkcje publiczne i w tym zakresie nie korzystają z ochrony przewidzianej w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.

Dlatego też ZO PZŁ, udostępniając stronie skarżącej przedmiotowy protokół z zebrania z dnia [...] r. winien pozostawić w jego treści imiona i nazwiska Prezesa Okręgowej Rady Łowieckiej, Łowczego Okręgowego, a także osoby wybranej na delegata na Okręgowy Zjazd Delegatów, zaś anonimizacji poddać jedynie pozostałe dane osobowe zawarte w tym dokumencie. Tymczasem organ anonimizacji poddał wszystkie imiona i nazwiska występujące w owym protokole, co skutkowało udzieleniem informacji publicznej niepełnej i świadczy o bezczynności ZO PZŁ w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 119 pkt 4 oraz art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzekając w trybie uproszonym na posiedzeniu niejawnym, zobowiązał ZO PZŁ do załatwienia wniosku redaktora naczelnego dziennika "[...]" z dnia [...] r. o udzielenie informacji, w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku, co organ ten uczyni uwzględniając uwagi zaprezentowane w niniejszym uzasadnieniu.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 149 § 1a p.p.s.a., stwierdził, że bezczynność ZO PZŁ w niniejszej sprawie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Oceniając tę kwestę Sąd wziął pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym fakt, iż bezczynność Zarządu nie miała cech lekceważącego traktowania obowiązków nałożonych na ten podmiot przepisami u.d.i.p., a jedynie wynikała z błędnej interpretacji owych regulacji. Nie można jednak w tym kontekście pominąć okoliczności, że Zarząd, choć w wadliwy (niekompletny) sposób, to jednak odpowiedział na wniosek skarżącego przesyłając mu żądany dokument.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a.