Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2015 r. sprawy ze skargi P.G. na niewykonanie przez Radę Łowiecką wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" 1) wymierza Radzie Łowieckiej grzywnę w wysokości 300 zł (trzysta złotych); 2) stwierdza, że bezczynność w wykonaniu wyroku Sądu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Rady Łowieckiej na rzecz P.G. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 191/14, tut. Sąd po rozpoznaniu skargi P. G. – redaktora naczelnego dziennika "[...]" na bezczynność Okręgowej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego w udzieleniu informacji publicznej zobowiązał ww. Okręgową Radę Łowiecką PZŁ do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 2 listopada 2014 roku - w terminie 14 dni. Jednocześnie Sąd stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Pismem z dnia 21 lipca 2015 r. Sekretarz Okręgowej Rady Łowieckiej wskazał stronie skarżącej kiedy może wykonać samodzielnie kopie dokumentów, o które wnioskował.

Pismem z dnia 27 lipca 2015 r. P. G. wezwał Okręgową Radę Łowiecką PZŁ do wykonania wyroku z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 191/14. Wezwanie to okazało się bezskuteczne.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r., reprezentowany przez pełnomocnika, P. G. – redaktor naczelny dziennika "[...]" wniósł do tut. Sądu skargę na niewykonanie przez Okręgową Radę Łowiecką Polskiego Związku Łowieckiego wyroku z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 191/14, domagając się wymierzenia organowi, o którym mowa powyżej, grzywny, na podstawie art. 154 § 1 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm. zwanej dalej: p.p.s.a.) za niewykonanie ww. wyroku. W uzasadnieniu wskazano m.in., że organ nie rozpatrzył wniosku z dnia 2 listopada 2014 r. przez ponad 5 miesięcy i nadal do ignoruje. Podniesiono, że żądana informacja powinna zostać udostępniona, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, w formie zgodnej z wnioskiem.

W odpowiedzi na skargę Sekretarz Okręgowej Rady Łowieckiej Polskiego Związku Łowieckiego wniósł o jej oddalenie. Stwierdził, że nie jest prawdą zarzut, że ORŁ nie udzielił wnioskowanej informacji, gdyż odnosząc się literalnie do treści wniosku, nie zmienił formy udostępnienia wnioskowanej informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona, co skutkować musi wymierzeniem organowi, określonej w sentencji grzywny oraz oceną charakteru zaistniałej zwłoki.

Przedmiotowa skarga została złożona w trybie art. 154 § 1 p.p.s.a. Przepis ten (w brzmieniu ustalonym art. 1 pkt 42 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2015 r. poz. 658) stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Grzywnę, o której mowa w tym przepisie, stosownie do § 6 art. 154 p.p.s.a., wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie odrębnych przepisów. W przypadku zaistnienia stanu zwłoki w wykonaniu wyroku, Sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 154 § 2 zd. drugie p.p.s.a.)

W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Ol 191/14, zobowiązał Okręgową Radę Łowiecką PZŁ do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 2 listopada 2014 r. - w terminie 14 dni. Bezsporne jest, że akta sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem Sądu wpłynęły do organu w dniu 21 kwietnia 2015 r. Zgodnie zatem z art. 286 § 2 p.p.s.a. od tej daty rozpoczął bieg czternastodniowy termin wyznaczony wyrokiem w jakim sprawa, w której organ pozostawał bezczynny, winna być rozpoznana. Tym samym termin ten upłynął z dniem 5 maja 2015 r. Niekwestionowaną okolicznością jest również to, że do dnia rozpoznania skargi, mimo uprzedniego wezwania przez stronę do wykonania powyższego wyroku, organ nie udzielił wnioskowanej informacji publicznej.

Skoro zatem Okręgowa Rada Łowiecka Polskiego Związku Łowieckiego w terminie wyznaczonym wyrokiem Sądu sprawy nie załatwiła - a wyrok ten zobowiązywał organ nie tylko do jej rozstrzygnięcia, ale także do dokonania tego w określonym terminie - to wniosek o wymierzenie Okręgowej Radzie Łowieckiej PZŁ grzywny jest niewątpliwie w pełni uzasadniony. Nie może się przy tym od stanu zwłoki w wykonaniu wyroku uwolnić organ poprzez poinformowanie skarżącego o możliwym sposobie załatwienia jego wniosku. W sytuacji bowiem, gdy informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku - zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej - jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. W ramach powiadomienia wnioskodawcy, iż informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, organ jest również zobowiązany do poinformowania wnioskodawcy, że jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia, nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji zostanie umorzone. Na gruncie niniejszej sprawy organ powyższych czynności nie przeprowadził w zakreślonym przez Sąd czternastodniowym terminie. Organ nie podjął tych czynności również po upływie powyższego terminu.

Przypomnieć należy, iż termin wyznaczony wyrokiem jest bezwzględnie wiążącym organ i nie podlega przedłużeniu na zasadach określonych w art. 36 § 1 k.p.a. Niewykonywanie zaś wyroków sądów - niezależnie od tego czy są to wyroki sądów administracyjnych (jak w niniejszej sprawie), czy sądów powszechnych - w demokratycznym państwie prawnym nie może być tolerowane.

Mając przy tym na względzie, że zwłoka w wykonaniu przez organ powyższego wyroku, wynosi na dzień wyrokowania ponad 5 miesięcy, a przez ten czas organ ów nie podjął ani jednej czynności ukierunkowanej na załatwienie sprawy, uprawniona jest ocena, że przybrała ona w okolicznościach faktycznych rozpoznawanej sprawy postać kwalifikowaną, a więc rażąco naruszającą prawo, w tym przede wszystkim naruszającą w ten sposób przepisy art. 153 p.p.s.a. oraz art. 12 k.p.a. Świadczy przy tym o intencjonalnym lekceważeniu norm postępowania i unikaniu podejmowania załatwienia sprawy, bez jakichkolwiek obiektywnie weryfikowalnych przyczyn mogących ten stan rzeczy usprawiedliwiać.

Zważywszy zatem na skalę przekroczenia terminu w wykonaniu wyroku, jak też rażące naruszenie przez organ ww. przepisów, skład orzekający ocenił, że adekwatną w tych okolicznościach faktycznych sankcją będzie grzywna w wysokości 300,00 złotych. Ten wymiar grzywny winien przy tym skłonić organ do niezwłocznego załatwienia sprawy, w której dotychczas pozostaje on w zwłoce.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 154 § 1 i 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. W przedmiocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a.