Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie WSA Paweł Darmoń WSA Aldona Gąsecka- Duda (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 listopada 2015 r. sprawy ze skargi P. G. na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z daty 29 maja 2015r. I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku [...] w K. do wydania aktu lub podjęcia czynności w realizacji wniosku z daty 29 maja 2015r. o udostępnienie informacji publicznej; II. stwierdza, że bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] w K. w udostępnieniu informacji publicznej miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] w K. na rzecz skarżącego P. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z daty 10 września 2015 r. P.G. - redaktor naczelny dziennika "[...]", wniósł skargę na bezczynność Zarządu Okręgowego Polskiego Związku [...] w K. w udzieleniu prasie informacji publicznej na wniosek z dnia 29 maja 2015 r., w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej u.d.i.p.), w związku z art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r Nr 5, poz. 24 ze zm. , dalej – u.p.p.).

Zarzucając organowi naruszenie art. 4 ust. 1 u.d.i.p. P.G. domagał się nakazania Zarządowi Okręgowemu Polskiego Związku Ł. w K. udzielenia informacji zgodnie z wnioskiem z dnia 29 maja 2015 r., w terminie 14 dni, jak również zasądzenia na jego rzecz od organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, według norm przepisanych.

Uzasadniając powyższe skarżący wskazywał, że wnioskiem z dnia 29 maja 2015 r. wystąpił do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego K. , na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 11 ust.1 u.p.p., o udzielenie informacji poprzez przysłanie kopii protokołów i podjętych uchwał z posiedzeń Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego odbytych do chwili obecnej w 2015 r., w formie kserokopii przesyłką pocztową lub skanów pocztą e-mail na adres: [...] Po otrzymaniu wniosku, w dniu 22 czerwca 2015 r. organ wydał decyzję odmawiającą udzielenia wnioskowanej informacji publicznej, od której skarżący odwołał się do Zarządu Głównego Polskiego Związku [...] , a tenże decyzją z dnia 22 lipca 2015 r. uchylił w całości decyzję organu i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. W tej sytuacji organ wystosował do skarżącego pismo z dnia 17 sierpnia 2015 r., w którym ani wnioskowanej informacji nie udzielił, ani nie wykonał żadnej czynności z przewidzianych w art. 13-17.

Skarżący wywodził, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.p.p., przedsiębiorcy i podmioty nie zaliczone do sektora finansów publicznych oraz nie działające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów, informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. Poprzedzający ten przepis art. 3a u.p.p., dodany do tej ustawy w wyniku jej nowelizacji dokonanej przez u.d.i.p., stanowi natomiast, że w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy u.d.i.p.

Z powyższych regulacji wynika, że udostępnianie informacji publicznej prasie odbywa się w trybie u.d.i.p. Zatem w świetle art. 3a u.p.p. dla wskazania właściwego trybu dostępu do określonej informacji, gdy wnioskuje o nią prasa, decydujące znaczenie ma ocena charakteru tej informacji oraz charakteru adresata wniosku. W sytuacji bowiem, gdy wniosek taki będzie dotyczył informacji publicznej i zostanie skierowany do podmiotu zobowiązanego na mocy art. 4 ust. 1 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznych, właściwym dla jego załatwienia będzie tryb określony w przepisach u.d.i.p., a tak jest w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., do udzielenia informacji publicznej zobowiązane są nie tylko władze publiczne, ale także podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Polski Związek [...] jest podmiotem wykonującym zadania publiczne, a przez to objętym regulacją powyższego unormowania. Jak wskazano w wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 89/13, ustawodawca w art. 34 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jednol. Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 372 ze zm.) przekazał temu podmiotowi szereg zadań z zakresu administracji publicznej, w tym m. in.: zachowania i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Polski Związek [...] realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na Związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny, dlatego informacja o działalności jego organów, określonych w ustawie, winna być udzielana na wniosek tak prasy, jak i każdego obywatela RP na podstawie przepisów u.d.i.p. Zatem przedmiotowy wniosek z 29 maja 2015 r., jako dotyczący udzielenia informacji o charakterze publicznym i skierowany do podmiotu wykonującego zadania publiczne, pomimo, że pochodził od przedstawiciela prasy, podlegał rozpatrzeniu w trybie przewidzianym w u.d.i.p., a nie w trybie art. 4 u.p.p.

Udostępnienie przedmiotowej informacji nie wymaga przetworzenia. W doktrynie i orzecznictwie utrwalił się pogląd, że informacja prostą jest informacja, której zasadnicza treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem. Wniosek skarżącego wskazuje , że żądana informacja nie wymaga szczegółowej analizy lub przetwarzania informacji prostych, tak aby treść udostępnianej informacji zmieniać, bo wnioskowane dokumenty istnieją i mają zostać udostępnione bez zmian w takiej postaci, w jakiej sa obecnie. W tej sytuacji żądanie organu wykazania istotnego interesu publicznego, o którym mowa w art. 3 ust.1 pkt 1 u.d.i.p., jest nieuzasadnione.

Powyższe oznacza, że brak odpowiedzi organu w terminie 14 dni lub nie wykonanie żadnej z czynności, o których mowa w art. 13-17 u.d.i.p.

jest bezczynnością lub przewlekłym prowadzeniem postępowania w tym przedmiocie, na które redaktorowi naczelnemu dziennika "[...]" przysługuje skarga do sądu administracyjnego w trybie art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 319/13).

Do skargi dołączono w celach dowodowych kserokopię wskazanego w niej wniosku i pisma organu z 17 sierpnia 2015 r.

W odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie, Zarząd Okręgowy Polskiego Związku [...] w K. przedstawiał na wstępie stan faktyczny sprawy, w sposób zbieżny z wyżej opisanym. Ponadto wyjaśniał, że w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z bezczynnością organu albowiem po przekazaniu akt sprawy do ponownego rozpoznania zwrócono się do skarżącego o wskazanie szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanej informacji, co znajduje podstawę w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Prawo do informacji publicznej obejmuje wyłącznie prawo do informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. W opisanej sytuacji nie można mówić o bezczynności organu albowiem oczekiwał on na pismo od skarżącego wskazujące na szczególnie ważny interes publiczny.

Żądania informacja z uwagi na objętość, konieczność wymazania danych wrażliwych i skompletowania wszystkich dokumentów, które nie są przechowywane w jednym zbiorze z uwagi na różne przedmioty podejmowanych uchwał, jest informacja przetworzoną. Wskazanej kwalifikacji dokonano kierując się tezami zawartymi w orzeczeniu z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie sygn. akt I OSK 865/14.

Nadto w niniejszej sprawie wątpliwym jest stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznej albowiem skarżący jest członkiem Polskiego Związku [...], a tym samym przysługuje mu szczególny tryb w dostępie do informacji, o którą wnioskuje. Jako członek zrzeszenia skarżący może się zapoznać z dokumentami, o które wnioskuje " od reki" w siedzibie właściwego Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 – 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę zgodności z prawem działalności administracji publicznej, która w myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednol. Dz. U. z 2012r., poz. 270 - oznaczana dalej jako p.p.s.a. ) odbywa się na zasadach określonych w przepisach tej ustawy. W ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 p.p.s.a., sąd uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołana podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.), zaś jednym ograniczeniem w tym zakresie jest zakaz przewidziany w art. 134 § 2 p.p.s.a. Orzekanie w granicach sprawy (art. 135 p.p.s.a.) oznacza sprawę będącą przedmiotem kontrolowanego postępowania administracyjnego, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność, jako pochodną określonego stosunku administracyjnoprawnego i odbywa się z uwzględnieniem ówcześnie obowiązujących przepisów prawa.

W sprawie niniejszej z uwagi na przedmiot zaskarżenia, determinowany przez treść wniosku z daty z 29 maja 2015 r., należy mieć na uwadze przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednol. Dz. U. z 2014 r., poz. 782 z późn. zm. - zwana dalej w skrócie u.d.i.p.), która kształtuje prawo do informacji publicznej, a także określa zasady i tryb jej udostępniania oraz ponownego wykorzystania ( art. 1 – 2a u.d.i.p.). Kognicja sądów administracyjnych do rozpoznania skarg na bezczynność w takich sprawach wnika z art. 3 § 2 pkt 4 i 8 p.p.s.a., zaś potwierdza ją dodatkowo brzmienie art. 21 u.d.i.p. Nadto. stosownie do art. 3a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r Nr 5, poz. 24 ze zm.), w zakresie prawa dostępu prasy do informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198).

Obowiązujące przepisy nie przewidują terminu do złożenia skargi na bezczynność w udostępnieniu informacji publicznej. W takim przypadku nie istnieje też powinność uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia bezczynności, ani wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Regulacja zawarta w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie zawiera odrębnych postanowień nawiązujących do przesłanek art. 52 p.p.s.a.

Oceniając dalej przesłanki dopuszczalności skargi należy podzielić trafne tezy wyrażone m.in. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SAB/Ol 22/13 ( zam. zb.LEX nr 1313643), w którym wskazano, że:

"Z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobligowany jest udzielić informacji publicznej, a jej nie udziela i nie wydaje stosownej decyzji o odmowie udostępnienia takiej informacji. W przypadku zaś, gdy informacja o jaką ubiega się zainteresowany nie ma charakteru informacji publicznej, organ nie pozostaje w zwłoce w zakresie udostępnienia informacji publicznej. Aby można było mówić o bezczynności podmiotu zobowiązanego należy przede wszystkim stwierdzić, iż ciąży na nim wynikający z przepisów prawa obowiązek wszczęcia postępowania i podjęcia w nim stosownego rozstrzygnięcia (stosownej czynności), a dopiero później, iż obowiązku tego, w nakazanym prawem terminie, nie wypełnił.

W przypadku, gdy podmiot wezwany uznaje, że żądana informacja nie stanowi w istocie informacji publicznej, Sąd zobligowany jest do rozpoznania wniesionej skargi i rozstrzygnięcia, czy rzeczywiście wnioskodawca może domagać się udostępnienia interesujących go danych."

Stwierdzenie, że żądana informacja nie jest informacja publiczną, stanowi zatem przesłankę prowadzącą do oddalenia skargi, a nie do jej odrzucenia.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawienie nie zachodziły przesłanki do odrzucania skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 albo pkt 6 p.p.s.a.

Skarga została złożona przez podmiot i przeciwko podmiotowi, które posiadają zdolność sądową i zdolność do czynności procesowych, nie jest dotknięta brakami formalnymi lub fiskalnymi. Okoliczności te nie były kwestionowane, jak również z urzędu nie stwierdzono żadnych przesłanek uzasadniających odrzucenie skargi z innych przyczyn, o których mowa w art. 58 § 1 p.p.s.a.

Skarga w niniejszej sprawie dotyczy bezczynności w udostępnieniu informacji publicznej.

Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a., sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W myśl art. 149 § 2 p.p.s.a., sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Brak natomiast podstaw do stosowania przez sąd regulacji z art. 38 k.p.a. , czy nakładanie na organ obowiązku ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie.

W wypadku braku podstaw do uwzględnienia skargi podlega ona oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.

Specyficzna sytuacja, uniemożliwiająca wydanie wyroku co do istoty sprawy w zakresie zobowiązania organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa ma miejsce wówczas, gdy w toku postępowania sądowoadmnistracyjnego przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność zostanie stwierdzony fakt wydania przez organ administracji publicznej decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo podjęcia stosownej czynności, choćby z przekroczeniem terminów ustawowych. Wstąpienie przesłanek do umorzenia postępowania sądowego, jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., odnośnie zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności, nie zwalnia od orzeczenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, albo że naruszenie prawa nie było rażące. Wskazana sytuacja nie zachodzi w niniejszej sprawie, a zatem skarga podlega merytorycznemu rozpoznaniu w pełnym zakresie.

W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się trafnie ( m.in. T. Woś (w: T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie..., 2010, s. 70, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2009 r., sygn. akt I OSK 1067/08, zam. zb. Lex nr 491969 – nadal aktualne), że z bezczynnością organu mamy do czynienia wtedy, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, albo nie podjął stosownej czynności. Dla zasadności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność dokonana, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana zawinioną albo też niezawinioną opieszałością organu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinny zostać dokonane.

Powyższe kwestie mogą jednakże mieć znaczenie dla kwalifikacji bezczynności, jako posiadającej albo nieposiadającej cech rażącego naruszenia prawa.

Artykuł 3 u.d.i.p. stanowi, że:

1. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego;

2) wglądu do dokumentów urzędowych;

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

2. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych.

W art. 4 ust. 1 u.d.i.p. został określony podstawowy, otwarty katalog podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, zaś z jego treści wstępnej wynika w ogólnym ujęciu, że zobowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. W szczególności, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. zobowiązane do udostępnienie informacji publicznej są też podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. W przypadku osób prawnych wykonujących zadania publiczne i ich jednostek organizacyjnych nie jest koniecznym, by taki podmiot dysponował majątkiem publicznym, albo by Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego miały pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Część pierwsza przepisu, w której mowa o realizacji zadań publicznych odnosi się bowiem do wszystkich osób (cywilnych i prawnych) oraz jednostek organizacyjnych, niezależnie od struktur majątkowych.

Z przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jednol. Dz.U. z 2013, poz. 1226 ) wynika, że łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackie ( art. 1). Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią własność Skarbu Państwa (art. 2. ) Celem łowiectwa jest: 1) ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych; 2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny; 3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego; 4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckie ( art.3).

Osiągnięcie celów łowiectwa, będącego sprawa publiczną, rodzi konkretne zadania realizowane przez różne podmioty. Treść art. 34 Prawa łowieckiego w skazuje, że ustawodawca przekazał zrzeszeniu Polski Związek Łowiecki do realizacji zadania z zakresu administracji publicznej w zakresie: 1) prowadzenia gospodarki łowieckiej; 2) troski o rozwój łowiectwa i współdziałania z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych zwierząt dziko żyjących; 3) pielęgnowania historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa; 4) ustalania kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych; 5) czuwania nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich; 6) prowadzenia dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego; 7) organizowania szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego; 8) prowadzenia i popierania działalności wydawniczej i wystawienniczej o tematyce łowieckiej; 9)współpracy z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi; 10) wspierania i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną; 11) prowadzenia i popierania hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych; 12) realizacji innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska.

Polski Związek Łowiecki jest zatem samorządem korporacyjnym zrzeszającym osoby i podmioty zajmujące się prowadzeniem gospodarki łowieckiej i uprawiających łowiectwo tego rodzaju, że ciążą na nim obowiązki realizacji określonych zadań publicznych. Podmiot ten należy do kręgu wymienionego w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., przy czym obowiązek udostępnienie informacji publicznej – także prasie, nie ogranicza się tylko do Polskiego Związku Łowieckiego, który posiada osobowość prawną, ale też do jego organów, w tym powołanych ustawą - Prawo łowieckie ale i statutem Polskiego Związku Łowieckiego (por. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. akt I OSK 735/06, zam. zb. LEX nr 337019 ).

Pojęcie informacji publicznej określa ustawodawca w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. i art. 6 u.d.i.p. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie, jednak przepisy ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Przepis art. 6 u.d.i.p. wprowadza przykładowy katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Zarówno fakt, że wyliczenie z art. 6 u.d.i.p. ma charakter przykładowy, jak i uwzględniając cele analizowanej ustawy, uprawnione jest szeroka interpretacja zawartych w niej przepisów. Informacją publiczną jest nie tylko informacja dotycząca formy i treści dokumentów urzędowych, ale także utrwalony w dowolny sposób komunikat, wiedza, świadomość o jakimś fakcie. Obowiązek udostępnienie informacji publicznej - w tym dokumentów, dotyczy zarówno informacji wytworzonych przez podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jak również tych informacji, których używa on do zrealizowania powierzonych prawem zadań, bez względu na to, w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu tego podmiotu i jakiej sprawy dotyczą. W tym zakresie istotnym jest jednak, by żądane informacje publiczne służyły realizowaniu zadań publicznych przez ten podmiot i odnosiły się do niego bezpośrednio. Sama informacja ma natomiast tylko wtedy charakter informacji publicznej, jeżeli jest to informacja istniejąca. W myśl art. 4 ust. 3 u.d.i.p., taka informacja musi znajdować się jednak w posiadaniu organu, od którego wnioskodawca żąda jej udostępnienia.

Artykuł 7 - 12 u.d.i.p. normuje sposób oraz formę udostępniania informacji publicznej. Termin udostępnienia informacji publicznej na wniosek został określony w art. 13 ust. 1-2 u.d.i.p., który stanowi w ust. 1, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku ( art. 13 ust. 2). Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 u.d.i.p., udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnej z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot obowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku.

Artykuł 5 u.d.i.p. normuje zagadnienie ograniczeń w dostępie do informacji publicznej.

Odmowa udostępnienia informacji publicznej z przyczyn podanych w art. 5 u.d.i.p. lub z uwagi na niewykazanie przez podmiot żądający udostępnienia informacji przetworzonej spełnienia przesłanek określonych w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. następuje przez wydanie decyzji, co wynika z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. W myśl art. 16 ust. 2 u.d.i.p., do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni; 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji.

Zgodnie z treścią art. 17 u.d.i.p.:

1. Do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

2. Wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące

Odmowa udostępnienia informacji publicznej przetworzonej jest dorozumianą sankcją niewykazania zaistnienia przesłanki określonej w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., zarówno w przypadku, gdy wnioskodawca wskaże okoliczności mające uzasadniać wniosek, jaki wtedy gdy pomimo wezwania i pouczenia pozostaje bierny.

Uwzględniając treść wniosku z dnia 29 maja 2015 r., złożonego przez P.G. - redaktora naczelnego dziennika "[...] " należy stwierdzić, że został on skierowany do podmiotu mieszczącego się kręgu wymienionych art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., a żądana w nim informacja jest informacja publiczną. Wskazana okoliczność nie jest pomiędzy stronami sporna, co wynika nie tylko ze skargi i odpowiedzi na skargę, ale także z decyzji wydanej przez Polski Związek Łowiecki Zarząd Okręgowy w K., dnia 22 czerwca 2015 r., znak: [...] Decyzja ta zawiera pouczeniu o trybie wniesienia odwołanie, z której to możliwości skarżący skorzystał.

Odwołanie skarżącego od tej decyzji zostało rozpoznane decyzją Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego w W. Nr [...] z dnia 22 lipca 2015 r., znak: [...] w której zawarto pouczenie o możliwości jej zaskarżenia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od otrzymania decyzji. Ani z twierdzeń stron, ani z przedstawionych przez nie materiałów nie wynika jednak, by decyzja powyższa została zaskarżona.

W sprawie niniejszej nie może podlegać ocenie legalność którejkolwiek z powołanych wyżej decyzji, albowiem dla kontroli takich aktów przewidziano w ustawie o dostępie do informacji publicznej odrębne środki zaskarżenia.

Co do treści powyższych aktów zważyć należy, że w uzasadnieniu decyzji Zarządu Okręgowego w K. Polskiego Związku Łowieckiego z dnia 22 czerwca 2015 r., znak: [...] . podano jako powód odmowy udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia 29 maja 2015 r. ograniczenia wprowadzone w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. i okoliczność, że żądana informacja zawiera dane wrażliwe oraz informacje z życia osób prywatnych, a ustawa o dostępie do informacji publicznej nie przewiduje możliwości "anonimizacji" udostępnianych dokumentów. Wyjaśniono bliżej, że udostępnienie informacji narusza dobra osób fizycznych obecnych członków Polskiego Związku Łowieckiego, jak również byłych członków, wobec których Zarząd Okręgowy podejmował uchwały. Wskazano również - akcentują że czyni się to poza przedmiotem niniejszej sprawy - iż ewentualne udostępnienie żądanej informacji z uwagi na ogromną ilość wnioskowanych dokumentów, jak i fakt potrzeby przetworzenia tej informacji, wymaga wykazania przez wnioskodawcę szczególnie istotnego interesu publicznego, którego organ nie dostrzega. Tym samym świetle art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Zarząd Okręgowy nie widzi możliwości udostępnienia informacji. Powołane stwierdzenia pozostają niewątpliwie związku z treścią wniosku, w którym skarżący podał, że w przypadku uznani, iż w treści protokołów znajdują się dane osobowe niezwiązane z działalnością tych osób w Polskim Związku Łowieckim, dane te mogą zostać przez organ zanonimizowane. Dodatkowo podkreślono w uzasadnieniu decyzji, że wnioskodawca jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego i z tego tytułu przysługuje mu szczególne uprawnienie w zakresie dostępu do wnioskowanych dokumentów określone w Statucie Polskiego Związku Łowieckiego, tym samym ma on pełną możliwość realizowania swojego uprawnienia na podstawie tych przepisów.

Wydając w dniu 22 lipca 2015 r. decyzję Nr [...] z dnia 22 lipca 2015 r., znak: [...] , którą uchylono w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazano sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego podzielił argumentację przytoczona przez Zarząd Okręgowy w przedmiocie konieczności ochrony danych osobowych zawartych we wnioskowanych informacjach, jak i braku wykazania przez wnioskodawcę "szczególnie istotnego interesu publicznego". Dostrzegł jednakże, że rozpoznając przedmiotowy wniosek Zarząd Okręgowy popełnił błąd proceduralny, którego skutkiem stała się konieczność uchylenia decyzji. Mając określone wątpliwości powinien on bowiem wezwać redaktora naczelnego dziennika "[...] do wykazania "szczególnie istotnego interesu publicznego", a nie jednostronnie orzekać o jego braku. Jakkolwiek Zarząd Okręgowy miałby prawo sam ocenić tę przesłankę, jednak może to dopiero nastąpić, gdyby wnioskodawca nie odniósł się do wezwania. W zaistniałej sytuacji Zarząd Okręgowy powinien ponownie rozstrzygnąć wniosek.

Po wydaniu powyższej decyzji, pismem z dnia 17 sierpnia 2015 r. Zarząd Okręgowy w K. Polskiego Związku Łowieckiego wezwał skarżącego do wykazania "szczególnie istotnego interesu publicznego" związanego z udzieleniem przedmiotowej informacji publicznej.

Na powyższe pismo skarżący nie udzielił odpowiedzi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie określa wprost sposobu, w jaki powinien postąpić podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej w przypadku, gdy uzna iż przedmiot wniosku dotyczy informacji przetworzonej, zaś w jego treści brak danych umożliwiających ocenę spełnienia przesłanek z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. W doktrynie i orzecznictwie nie ma zgodności co do tego, jaką podstawę wezwania wówczas zastosować. Wojewódzki Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym sprawę przyjmuje, że takiej podstawy nie stanowi art. 64 § 2 k.p.a. albowiem przepisy tej ustawy stosuje się tylko do wydania decyzji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Podstawą prawną dla wezwania skierowanego do wnioskodawcy, aby ten wykazał, że spełniona została przesłanka udzielenia informacji przetworzonej stanowi art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. W wezwaniu należy wyjaśnić przyczyny, dla których podmiot zobowiązany uznaje określoną informację publiczną za informację przetworzoną, jak również podać termin, w jakim wnioskodawca powinien spełnić żądanie zawarte w wezwaniu oraz wskazać, że niewykazanie zaistnienia ustawowej przesłanki skutkować będzie wydaniem decyzji odmawiającej udostępnienia informacji przetworzonej. Jak słusznie wskazuje A. P.-K. (artykuł [...] ), z powodu milczenia ustawodawcy, to organ rozpatrujący wniosek określa termin na przedstawienie przez wnioskodawcę odpowiedniej argumentacji, uwzględniając jednak brzmienie art. 13 u.d.i.p.

Nie wypowiadając się w sprawie niniejszej co do trybu, w jakim skarżący powinien zakwestionować decyzję Zarządu Okręgowego w K. Polskiego Związku Łowieckiego z dnia 22 czerwca 2015 r., znak: [...] , w szczególności czy właściwym ku powyższemu było wniesienie odwołania, czy wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, oraz czy trafnym jest stanowisko Polskiego Związku Łowieckiego ujawnione w kolejnych decyzjach, należy stwierdzić iż w związku z wydaniem decyzji z dnia 22 lipca 2015 r. Nr [...] , znak: [...] , brak w obrocie prawnym aktu o odmowie udostepnienia skarżącemu informacji publicznej. W opisanej sytuacji skoro podmiot zobowiązany nie dokonał także czynność materialno-technicznej zgodnie z wnioskiem przez przesłanie po ewentualnej anonimizacji kserokopii dokumentów żądanych przez skarżącego, należy uznać, że Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w K. pozostaje w bezczynności w rozpoznaniu przedmiotowego wniosku.

Rażącym naruszeniem prawa jest stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań można powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty (tak NSA w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 675/12, LEX nr 1218894).

Stan taki występuje w niniejszej sprawie albowiem w okresie wielu miesięcy skarżący nie uzyskał żądanej informacji publicznej, ani rozstrzygnięcia w sprawie odmowy jej udostepnienia.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny: w pkt I. sentencji wyroku zobowiązał organ do wydania aktu lub dokonania czynności w realizacji wniosku skarżącego z dnia 29 maja 2015 r., przy czym w tym zakresie obowiązuje czternastodniowy ustawowy termin liczony od daty otrzymania akt po uprawomocnieniu się wyroku; w pkt II. stwierdził, że bezczynność organu miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Podstawę prawną rozstrzygnięć, zawartych w punktach I. i II. wyroku stanowił art. 149 § 1 p.p.s.a.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt III. sentencji wyroku, na podstawie art. 200 oraz art. 205 § 2 p.p.s.a.

W uzupełnieniu należy wskazać, że skarżący nie domagał się wymierzenia organowi grzywny. Uwzględniając tę okoliczność oraz niekwestionowany przez P.G. fakt, że jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego i ma dostęp do określonych dokumentów w trybie określonym Statutem, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do wymierzenia organowi grzywny.

Niniejszy sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym, na posiedzeniu niejawnym, zgodnie z dyspozycją art. 119 pkt 4 p.p.s.a. i art. 120 p.p.s.a