PRÓBY I KONKURSY DZIKARZY 

W próbach pracy i konkursach psów dzikarzy mogą brać udział psy ras myśliwskich, zgodnie z aktualnym podziałem ras FCI, np. niemiecki terier myśliwski i inne teriery myśliwskie oraz inne psy i którymi poluje się w Polsce na dziki, jamniki standard i karłowate, gończe — w tym ogar i gończy polski, północne szpice myśliwskie.

W próbach pracy biorą udział psy, które nie prze kroczyły 24 m-cy.

Do konkursów mogą stawać psy będące w drugim polu i starsze, bez ograniczenia wieku, które otrzymały na próbach pracy dyplom co najmniej I stopnia.

Próby pracy przeprowadza się z psami pracującymi pojedynczo. Na konkursach psy mogą występować albo pojedynczo albo grupowo (sfora, para, złaja), przy czym ogarów nie wolno łączyć w jedną grupę z psami innych ras. Psy pozostałych ras, wymienionych w 1, można łączyć w pary, złaje i sfory bez względu na ich rasę.

sfora — to dwa psy tej samej rasy, lecz różnych płci

para — to psy tej samej rasy i jednakowej płci, albo z różnych ras bez względu na ich płeć

złaja —składa się z 3 i więcej liczby psów albo tej samej rasy, albo różnych ras, bez względu na ich płeć.

Próby pracy przeprowadza się na pojedynczym dziku, losze lub przelatku w ogrodzonej części lasu, tzw. zagrodzie, o powierzchni wystarczającej do swobodnego poruszania się dzika atakowanego przez psa. Zagroda powinna mieć około 2 ha, a jej drzewostan winien być wysokopienny, z rzadkim tylko podszyciem, umożliwiającym sędziom obserwowanie pracy i zachowania się psa.

Aby uchronić psy przed okaleczeniem nie wolno używać do prób odyńców ani wycinków.

Konkursy przeprowadza się na pojedynczym dziku lub na kilku dzikach, skupionych w jednej watasze, składającej się z przelatków lub sztuk starszych, z wyjątkiem odyńców i wycinków.

Konkursy, podobnie jak próby polowe odbywają się w lesie, na ogrodzonych terenach w tzw. zagrodzie, o powierzchni wystarczającej do swobodnego poruszania się dzików. Zagroda w której są dziki, powinna mieć powierzchnię powyżej 2 ha (w uzasadnionych przypadkach powierzchnia może być nieco mniejsza), a jej drzewostan winien stanowić las wysokopienny z rzadkim podszyciem, umożliwiającym sędziom dobre obserwowanie zachowania się psów. Pożądane jest, aby wśród drzewostanu zagrody znajdowały się jedna, lub więcej kęp gęstego młodnika lub krzaków, w których dziki mogłyby szukać schronienia przed atakującymi je psami.

Próby

Próby rozpoczyna się sprawdzianem zachowania się psa na strzał. Psy wykazujące wyraźną lękliwość wyklucza się z prób. Sprawdzian reakcji na strzał należy przeprowadzać poza lasem (na polu) lub na skraju lasu, w takiej odległości od zagrody, aby nie niepokoić zamkniętych w niej dzików i innej zwierzyny w lesie.

RAZEM:     30

Najwyższa ogólna liczba punktów możliwa do zdobycia 5x30=150

RAZEM:    32

Najwyższa ogólna liczba punktów możliwa do zdobycia: 5x32=160

Pracę psów ocenia się w niżej podanych konkurencjach z ustalonymi niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym komisja sędziów przyznaje dyplomy I, II i III stopnia, zależnie od uzyskanych ocen i sumy punktów, których limity zawiera tabela. Przyznanie dyplomu uwarunkowane jest ponadto uzyskaniem przez psa oceny wyższej niż „l” w konkurencji „wiatr”. Ocena „0” w jakiejkolwiek konkurencji pozbawia psa dyplomu.

2. Praca na tropie z oszczekiwaniem i oznajmianiem nie może być wykonywana w okresie od 1.03 do 30.09. Psom pracującym w grupie (sfora, para, zła ja) przyznaje się dyplomy indywidualne, z wyszczególnieniem wchodzącym w jej skład psów ocenionych wg zasad ustalonych dla psów pracujących w grupie.

Na próbach polowych i konkursach — pojedynczo i w grupie — na odnalezienie dzika przeznacza się 10 minut.

W razie nie znalezienia dzika w określonym czasie na próbach pies otrzymuje w konkurencji „wiatr” stopień „0”. W razie nie znalezienia dzika w określonym czasie na konkursach pies, czy grupa psów  zostaną wykluczone z dalszego udziału w konkursach. Również wyklucza się z konkursów psy, które nie wykazują skłonności do szukania zwierza lub po znalezieniu dzika nie oszczekują go.

Czas prasy psa lub grupy psów po znalezieniu dzika, zarówno na próbach, jak i na konkursach, ustala komisja sędziów według swego uznania.

 OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY

Na próbach psów młodych należy zwracać szczególną uwagę przede wszystkim na stopień wrodzonej ciętości i skłonności do oszczekiwania zwierza pod czas atakowania go oraz do głoszenia uchodzącego dzika. Nie można jeszcze wymagać od psa będącego w pierwszym polu, by już całkiem prawidłowo atakował dzika. Jednakże pies, który atakuje zwierza bez przerwy wyłącznie od przodu, nie może otrzymać w konkurencji „prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza” stopnia wyższego niż „2”.

Na konkursach należy wymagać od psów nie tylko odwagi i odpowiedniej ciętości oraz głoszenia pod czas atakowania i pościgu za nim, ale także właściwego sposobu atakowania zwierza zależnie od tego, czy pracuje jeden pies, czy grupa psów. Atakować dzika pies czy psy powinny w taki sposób, by jak najmniej narażać się na okaleczenie przez zwierza.

Pies pracujący pojedynczo, który albo atakuje dzika od tyłu albo atakuje od przodu zachowując przy tym bezpieczną odległość, otrzymuje w konkurencji„prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza” stopień „5”, pies atakujący dzika przeważnie lub wy łącznie od przodu oraz nie zachowujący przy tym bezpiecznej odległości, nie może otrzymać w tej konkurencji stopnia wyższego, niż „2”.

Grupa psów, z których jeden lub, jeśli jest to zła ja, jedne atakują dzika od przodu z bezpiecznej odległości, a drugi, względnie pozostałe ze złaji nacierają na zwierza bezpośrednio od tyłu, otrzymuje w konkurencjach: „prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza” oraz „współpraca psów” stopień „5”.

Grupa psów, która w całym składzie albo naciera na dzika tylko od tyłu, albo atakuje od przodu z bezpiecznej odległości, nie może otrzymać w konkurencji „prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza” stopnia wyższego niż „4”, a w konkurencji „współpraca psów” stopnia wyższego niż „3”.

Grupa psów, która w całym składzie atakuje dzika tylko lub przeważnie od przodu z bardzo bliskiej odległości, nie może otrzymać w konkurencji „prawidłowość I zręczność w atakowaniu zwierza” stopnia wyższego niż „2”, a w konkurencji „współpraca psów” otrzymuje „0”.

Ocena psa czy grupy psów w konkurencji „posłuszeństwo” polega na sprawdzaniu przed puszczeniem ich do zagrody prawidłowości chodzenia przy nodze na smyczy oraz przychodzenia „do nogi” na rozkaz słowny lub sygnał dźwiękowy (gwizdek lub trąbka) i zatrzymania się psa czy psów idących luzem na rozkaz „stój”

Tropienie po farbie — w wysokopiennym lesie. Długość tej ścieżki wynosi na próbach 250 m, a na konkursach 400 m. Trasa ma dwa załamania pod kątem rozwartym w dowolnych kierunkach. Po pierwszych 100 m robi się „łoże”, po następnych 70 m — na próbach, a 50 m na konkursach, robi się drugie „łoże”, od którego psy zgłoszone jako oznajmiacze lub oszczekiwacze puszcza się luzem. Każda ścieżka powinna być oznaczona numerem porządkowym, umieszczonym na jej początku. Tam również winien znajdować się złom kierunkowy.

Odstępy między poszczególnymi ścieżkami winny wynosić około 150 m. Zużycie farby na każdą ścieżkę nie powinno przekraczać 0,20 1. Ślady powinny być oznakowane tak, aby ich przebieg nie był widoczny dla przewodnika, ale mógł być kontrolowany przez sędziów. Miejsce „postrzału” i „łoża” należy zaznaczyć naruszeniem ziemi. Farbę zakłada się na 2—6 godzin, przed puszczeniem psa. Położona na końcu ścieżki zwierzyna (dzik) winna być wypatroszona i zaszyta. Farbę sporządza się wg wskazówek podanych w regulaminie konkursów wyżłów wszechstronnych.

Pies jest prowadzony na miernie naciągniętym o toku i pracuje dolnym wiatrem. Przewodnikowi nie wolno oglądać się na sędziów ani oznaczenia sfarbowanej ścieżki. Po pierwszym ostrzeżeniu przewodnika przez sędziów za oglądanie się na znaki, ocenę obniża się o 1 stopień. Przy powtórnym oglądaniu się za oznakowaniem — pies otrzymuje ocenę „0”.

Samodzielne poprawki psa są dopuszczalne i nie powodują obniżenia oceny. Jeżeli pies oddali się od śladu tak daleko, że według uznania sędziów nie jest w stanie sam błędu naprawić, albo jeżeli zostanie naruszona sąsiednia ścieżka śladowa, może być na polecenie sędziów jeszcze 3 razy ponownie naprowadzony na ślad. Jednak każde nowe naprowadzenie obniża ocenę o 1 stopień.

Psy pracujące na otoku należy dodatkowo sprawdzić, czy nie wykazują skłonności do narzynania zwierzyny. W tym celu należy odejść od znalezionej zwierzyny w stronę odwietrzną na odległość 10 m i puścić psa luzem do zwierzyny. Nie wpływa na ocenę lizanie i szarpanie sztuki. Psa, który narzyna zwierza wyklucza się z konkursów.

Konkurencja dodatkowa — oznajmianie lub oszczekiwanie.

Przed podjęciem pracy na farbie, przewodnik informuje sędziów o sposobie oznajmiania lub oszczekiwania znalezionej przez psa zwierzyny. W obu przypadkach do drugiego „łoża” pies wykonuje pracę na otoku. Zachowanie się psa przy wyłożonej zwierzynie obserwuje sędzia lub asystent z miejsca uniemożliwiającego psu zobaczenie lub zwęszenie go.

Praca oznajmiacza — od drugiego „loża” przewodnik posyła psa z poleceniem odszukania wyłożonej zwierzyny, pozostając z sędzią na miejscu. Pies po winien dojść po śladzie zwierzyny, w ciągu 5 minut od wysłania go odszukać ją, .powrócić do przewodnika i w podany na wstępie sposób oznajmić.

Po oddaleniu się psa od zwierzyny na odległość 50 m, znajdujący się przy niej sędzia lub asystent-obserwator sygnalizuje trąbką, że pies był przy sztuce i wraca.

Jeżeli za pierwszym razem pies nie wykona pracy oznajmiacza, można go od 2-go „łoża” posłać jeszcze raz. Jeśli pies po raz 2-gi nie wykona pracy oznajmiacza, można go wziąć na otok i w ten sposób dojść do zwierzyny. Nie wpływa to ujemnie na ocenę całości pracy na otoku, powoduje tylko nie zaliczenie dodatkowej konkurencji, pracy oznajmiacza.

Za poprawne oznajmianie po pierwszym wysłaniu i powrót w ciągu 5 minut od odnalezienia zwierzyny pies otrzymuje ocenę „5”.

Jeśli pracę tę wykona w czasie do 10 minut — otrzymuje ocenę „4”.

Po drugim wysłaniu psa i poprawnym oznajmieniu w ciągu 5 minut ocena me może być wyższa niż „4”, a do 10 minut — wyższa od „3”.

Pies, który w ciągu 10 minut nie wróci do drugiego „łoża” w konkurencji „tropienie po farbie jako oznajmiacz”, otrzymuje ocenę „0”.

Praca oszczekiwacza — od drugiego „łoża” przewodnik posyła psa z poleceniem odszukania zwierzyny. Pies powinien w ciągu 5 minut dojść po śladzie do wyłożonej zwierzyny, pozostać w jej bezpośredniej bliskości, oszczekując ją (dopuszcza się krótkie przerwy w oszczekiwaniu), aż do nadejścia przewodnika. Po upływie 5 minut od rozpoczęcia oszczekiwania przewodnik wraz z komisją rusza w kierunku psa. Jeżeli pies po 5 minutach od zwolnienia go z otoku nie da głosu, to może być w ciągu następnych 5 minut jeszcze dwukrotnie posyłany - ślad. Jeżeli w ciągu 10 minut od pierwszego zwolnienia nie dał głosu, może od 2-go „łoża” wykonać pracę na otoku, co nie wpływa ujemnie na ocenę całości pracy na otoku, powoduje jedynie nie zaliczenie mu dodatkowej pracy oszczekiwacza. Jeżeli pies po pierwszym posłaniu oszczekuje odnalezioną zwierzynę do nadejścia przewodnika może otrzymać ocenę „5”.

Każde następne posłanie, nawet przy poprawnym oszczekiwaniu, obniża ocenę o I stopień. Jeżeli pies zaprzestał oszczekiwania przed nadejściem przewodnika, po pierwszym posłaniu nie może otrzymać oceny wyższej niż „4”, po drugim — wyższej niż „3”, a po trzecim wyższej niż „2”.

do góry

PRÓBY POSOKOWCÓW BAWARSKICH I HANOWERSKICH

Przepisy szczegółowe

Próby posokowców mogą odbywać się wyłącznie po czarnej stopie. Do przeprowadzenia prób używa się zwierzyny płowej i czarnej. Próby przeprowadza się w sprzyjających warunkach atmosferycznych. sędzia główny podejmuje ostateczną decyzję odnośnie przeprowadzenia prób w istniejących warunkach atmosferycznych.

Celem prób psów młodych jest:

1) sprawdzenie cech wrodzonych młodego psa,

2) stwierdzenie wartości rodziców psa,

3) ocena przyszłościowa młodego psa na podstawie jego zachowania się podczas pracy.

Pies powinien być poddany próbom w drugim roku życia (nie może być starszy niż 24 miesiące).

Pracę psów ocenia się w niżej podanych konkurencjach z ustalonymi niezmiennymi współczynnikami:

 Najwyższa możliwa do zdobycia liczba punktów:15 X 5=75 punktów

Podaje się wrażenie ogólne sędziego wymienione z wymienionych w powyższej tabeli konkurencji.

Kolejność konkurencji ustala sędzia.

OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY

Ad. 1. PRACA NA OTOKU NA SZTUCZNYM TROPIE

Psa podprowadza się na trop co najmniej po dwunastu godzinach. Pies powinien wskazać dany trop i na rozkaz przewodnika podjąć trop na długim otoku, następnie dolnym wiatrem pracować do czasu, aż sędzia rozkaże psa odnieść z tropu. Pies powinien trzymać się tropu i wypracować wszelkie jego załamania. Nie powinien kręcić się bezcelowo na tropie. Inne tropy krzyżujące trop właściwy może pies przewodnikowi wskazywać. Jeżeli pies podąży kilka kroków za tropem krzyżującym a następnie sam się skoryguje, to tego nie uważa się za błąd. Pies, który zszedł z tropu właściwego, może za zezwoleniem sędziego zostać trzykrotnie naprowadzony na trop. Do zakładania sztucznych tropów używa się butów tropowych. Są to specjalne skonstruowane drewniaki, w które wkręca się na końce badyli (pęciny z racicami) jelenia. Badyle nie mogą być starsze niż 3 dni. Przy pomocy tych samych badyli wolno kłaść tylko trzy tropy. Osoba kładąca trop winna być obcą dla psa. Założony trop winien leżeć przez noc. Długość 600—800 metrów. Trop winien zawierać dwa prostokątne załamania. Jest wskazane, by na końcu tropu położyć zwierza, którego badyli i farby użyto do kładzenia tropu.

Ad. 2. NAWĄCHIWANIE

Trop ciągnącej zwierzyny powinien mieć co najmniej 12 godzin. Krzyżujące się drogi i ścieżki ciągnącej zwierzyny stwarzają dogodne możliwości dobrego sprawdzenia psa na znacznej przestrzeni w warunkach naturalnych. Na rozkaz przewodnika pies na skróconym otoku winien dolnym wiatrem nawąchiwać każdy prawidłowy trop i wskazywać jego kierunek. Nie jest błędem, jeżeli stosunkowo młody pies wskazuje inne ślady (np. zająca).

 Ad. 3. CHODZENIE NA OTOKU

Pies winien na rozkaz (głos lub gwizdek) ochoczo podejść do p i pozwolić sobie nałożyć obrożę. Wskazane jest, aby przy tym usiadł. Następnie winien poprawnie iść z lewej strony, nie wybiegać i nie szarpać. Sprawdzian powinien zostać prze prowadzony w drągowinie, by ustalić zachowanie się psa przy mijaniu drzew z prawej strony. Pies nie powinien dać się „zahaczyć”, jak również nie przeszkadzać przewodnikowi w mijaniu drzew.

Ad. 4. ODŁOŻENIE

Psa można odłożyć:

a) z otokiem lub bez otoku nie uwiązanego (otrzymuje 1 pkt, więcej),

b) z uwiązaniem.

We wszystkich wypadkach pies może usiąść. Z chwilą oddalenia się przewodnika a następnie po schowaniu się w gęstwinie, pies nie powinien zdradzać niepokoju, nie dawać głosu, ani próbować się zluźnić. Po oddaniu strzału musi zachować się spokojnie i pozostać na miejscu do chwili zjawienia się przewodnika. Czas oddalenia się przewodnika — 10 minut.

Ad. 5. WRAŻENIE OGÓLNE

Chodzi tu o spostrzeżenia odnośnie odporności psychicznej psa i ogólną ocenę jego pracy. Należy od notować uwagi, które w sposobie pracy i zachowaniu wskazywałyby na obciążenie dziedziczne, bądź podkreśliłyby wybitne jego cechy. Należy w tym miejscu również zaznaczyć oddziaływanie przewodnika na prowadzonego psa a przez to wpływ tego oddziaływania na osiągnięte wyniki.

do góry

TROPOWCE

— Konkursy posokowców i tropowców innych ras

— Ocena posokowców w łowisku

KONKURSY POSOKOWCÓW I TROPOWCÓW i INNYCH RAS

W konkursach tropowców mogą brać udział posokowce bawarskie i hanowerskie co najmniej 3-let nie oraz inne psy myśliwskie, które pracują na sfarbowanym tropie w wieku powyżej dwóch lat.

W konkursach krajowych mogą brać udział psy, które uzyskały już na konkursach regionalnych co najmniej dyplom I stopnia jeśli w kraju nie odbyły się w danym roku konkursy regiorialne posokowców, pies może być - dopuszczony do konkursów krajowych na podstawie uzasadnionej opinii Komisji Kynologicznej ORŁ

Konkursy tropowców przeprowadza się w dwóch klasach:

— klasa A — dla posokowców bawarskich i hanowerskich,

— klasa B — dla pozostałych ras psów myśliwskich pracujących na sfarbowanym tropie.

W poszczególnych klasach psy pracują pojedynczo w kolejności wylosowanych numerów. Dla obu klas obowiązują te same konkurencje. Czas pracy na sfarbowanym tropie wynosi maksymalnie 30 minut

Konkurs przeprowadza się wyłącznie na „czarnej stopie”, w dogodnych warunkach atmosferycznych przeprowadzeniu lub odwołaniu konkursu decyduje komisja sędziowska.

Pracę psów oceniają dwuosobowe zespoły sędziowskie po 2 zespoły dla każdej klasy. Każda komisja w ciągu jednego dnia może ocenić maksymalnie pracę ośmiu psów.

Pracę psów ocenia się w niżej podanych konkurencjach z ustalonymi niezmiennymi współczynnika mi. Psom wyróżnionym komisja sędziów przyznaje dyplomy 1, II i II stopnia w zależności od uzyskanych ocen i sumy punktów, których limity zawiera poniższa tabela:

Najwyższa możliwa do zdobycia ilość 20x5=100

 Karty oceny psa posiadają także część opisową, która zawiera:

1. Opis odporności psychicznej psa — opanowanie.

2. Opis temperamentu — „pasja” — „wytrwałoś

3. Opis chęci psa do pracy.

4. Przy ocenie posokowców należy uwzględnić specyfikę ich ras wynikającej z późniejszego okresu dojrzewania, budowy i usposobienia.

OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY

1. Założenie tropu

Farbowany trop winien mieć najmniej 12 godzin, a nie więcej niż 24 godziny. Długość tropu wynosi około 1000 metrów. Do założenia sztucznego tropu używa się butów tropowych, w które wkręca się końce badyli jelenia lub daniela. Badyle takie nie powinny być starsze niż 3 dni. Na całą ścieżkę śladową zużywa się około 0,25 litra farby bydlęcej, którą na 24 godziny przed użyciem uzdatnia się przez zanurzenie w niej narogów świeżo ubitej sztuki zwierzyny płowej. Miejsce „postrzału” i „łoża” należy wykonać na naruszonej ziemi w widocznym miejscu, a kierunek śladu wejściowego za znaczyć złomem. Zakładający ślad nanosi i podpisuje na przygotowanej w miejscu postrzału tarczy dzień i czas założenia śladu. Ścieżkę śladową zakłada się w linii prostej z dwoma załamaniami (nie mniej niż o 135°).Sztuczny trop powinien „leżeć” przez noc. Na trasie śladu należy zrobić wyraźne „dwa łoża”:

— pierwsze w odległości około 300 metrów,

— drugie w odległości 850—900 metrów od miejsca postrzału.

Odstęp pomiędzy poszczególnymi ścieżkami śladowymi nie powinien wynosić mniej niż 150 m. Oznakowanie śladów nie może być widoczne dla przewodnika, natomiast musi być widoczne dla komisji sędziowskiej. Na końcu ścieżki śladowej kładzie się świeżo ubitą sztukę zwierzyny płowej.

2. Praca na otoku na sfarbowanym zimnym tropie zwierzyny rannej

Sędzia i przenoszący zwierzynę po położeniu jej winni oddalić się na przygotowaną ambonę lub w inne ukryte miejsce, skąd można dokładnie obserwować zachowanie się psa przy odnalezionej sztuce. Sędziowie wskazują przewodnikowi miejsce „,po strzału”. Pies winien spokojnie, dolnym wiatrem podjąć trop i na długim otoku go wypracować <otok do tropienia powinien mieć długość 20—40 m).

W przypadku gdy farba znajduje się na wysokich trawach lub krzakach, psu wolno podnieść kufę. Pies winien wypracować wszystkie załamania tropu. Przy tropach zdrowej zwierzyny, krzyżującej trop właściwy, wolno psu trop ten wskazać, lecz nie wolno mu daleko za nim podążać. Nie jest błędem, jeżeli pies podąży kilka metrów za tropem krzyżującym, pod warunkiem, że sam się skoryguje i wróci na trop właściwy. W przypadku oddalenia się psa od śladu tak daleko, że wg uznania sędziów nie jest w stanie sam błędu naprawić, albo jeżeli zostanie naruszona sąsiednia ścieżka śladowa, może być na polecenie sędziów Jeszcze 2-krotnie naprowadzany na ślad. Każde nowe naprowadzenie obniża ocenę o 1 sto pień.

Wypracowanie tropu pod wiatr tuż obok tropu, jak również skracanie krótkich zagięć jest prawidłowe. Pies powinien doprowadzić po sfarbowanym tropie na otoku do drugiego łoża (100—150 metrów przed leżącą martwą zwierzyną). Przewodnikowi nie wolno oglądać się na znaki wytyczające trasę śladu pod rygorem obniżenia oceny o „1” stopień przy każdym zwróceniu uwagi przez sędziego. Pies, który bez interwencji sędziów dochodzi do drugiego łoża otrzymuje ocenę „5”.

3. Praca luzem po spuszczeniu z otoku

Po dojściu przewodnika z psem do drugiego łoża, psa spuszcza się z otoku, pozwalając mu dojść luzem do martwej zwierzyny.

Pies, który szybko i zdecydowanie dojdzie po śladzie do martwej zwierzyny i wykaże zainteresowanie nią otrzymuje ocenę „5”.

Psy, które nie znajdują martwej zwierzyny, lub bez powodu wracają do przewodnika i muszą być ponownie przez niego zachęcane do dalszej pracy (więcej niż 3 razy), należy wziąć na otok i wypracować trop od drugiego łoża na otoku, przy czym nie może wtedy otrzymać oceny wyższej niż „2”, a w konkurencji oszczekiwania lub oznajmiania otrzymują notę „0”.

Każdorazowe zachęcanie do pracy od drugiego łoża obniża ocenę o „1” stopień.

4. Oznajmianie lub oszczekiwanie znalezionej zwierzyny

Przewodnik przed rozpoczęciem pracy psa powiadamia sędziego o sposobie oznajmiania znalezionej zwierzyny.

Za poprawne oznajmianie rozumiemy, że: pies od drugiego łoża samodzielnie dochodzi do sztuki, po czym w sposób określony uprzednio sędziom oznajmi przewodnikowi odnalezienie zwierzyny i luzem do prowadzi do niej.

Jeżeli pies za pierwszym razem nie wykona pracy oznajmiacza ń go jeszcze dwukrotnie posiać na Ślad.

Za oszczekiwacza należy uważać psa, który od drugiego loża samodzielnie dochodzi do zwierzyny, gdzie z krótkimi przerwami — daje głos aż do nadejścia przewodnika.

5. Zachowanie się przy martwej zwierzynie

• Ocenę w tej konkurencji wystawia. sędzia znajdujący się przy zwierzynie.

Pies nie powinien próbować narzynać martwej zwierzyny. Oblizywanie zwierzyny je dozwolone, Psy o wielkim temperamencie będą próbowały zwierzynę ugryźć. Należy przy tym rozróżnić, czy czyni

to z radości i pasji, czy też rzeczywiście ma zamiar narzynania. Niedopuszczenie przez psa obcych do zwierzyny jest wskazane.

Pies, który narzyna zwierzynę zostaje wycofany z konkursu.

Pies, który po krótkim powąchaniu martwej zwierzyny dalej się nią nie interesuje, nie może otrzymać oceny wyższej niż „2”.

6. Współpraca z przewodnikiem

Współpraca psa z przewodnikiem polega na utrzymaniu stałego kontaktu psa z przewodnikiem, umożliwiającego wykonanie rozkazu.

7. Posłuszeństwo

Posłuszeństwo polega na natychmiastowym wykonaniu otrzymanych od przewodnika rozkazów. Psy, które nie dają się wziąć na smycz lub uciekają i nie wracają w ciągu 10 minut zostają wykluczone z konkursu.

do góry

 PRÓBA GŁÓWNA POSOKOWCÓW

Regulamin dopuszcza także możliwość oceny psa posokowca bawarskiego lub hanowerskiego, spełniającego wymogi * 1 uznaną za równorzędną ocenie konkursowej, w warunkach naturalnych, w łowisku po polowaniu, podczas którego zraniona została zwierzyna płowa z wyjątkiem sarny. Ocena psa następuje podczas dochodzenia postrzałka, przy czym trasa tego dochodzenia winna mieć co najmniej około 1000 m długości.

Oceny dokonuje dwóch sędziów za zgodą Zarządu Wojewódzkiego PZŁ w porozumieniu z Komisją Kynologiczną ORŁ. Sędziowie udają się do łowiska i w oparciu o wskazówki myśliwego, który po strzelił zwierzynę kierują psa na trop postrzałka oraz przeprowadzają ocenę pracy psa z zachowaniem kryteriów konkursu regionalnego. Na podstawie wy stawionych ocen i części opisowych charakterystyki pracy psa może on uzyskać dyplom w zależności od ilości uzyskanych punktów i spełnionych limitów. Dyplom wystawia właściwy dla danego terenu Za rząd Wojewódzki PZŁ

Praca psa nie powinna być podejmowana wcześniej niż po 12 godz. od przestrzelenia zwierzyny.

do góry